ΔΙΑΙΡΕΜΕΝΗ ΕΥΡΩΠΗ (ΣΕ ΦΟΡΟΥΣ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΩΝ) – Ο φόρους δεν είναι δημοφιλείς σε όλα τα γεωγραφικά πλάτη. Πίσω από αυτό το όνομα, ωστόσο, υπάρχουν εκατοντάδες διαφορετικοί φόροι και συντελεστές, αλλά σε αυτήν την πολυπλοκότητα οι φόροι επί Αυτοκίνητα αποτελούν αναμφίβολα σημαντικό μέρος. Τα οχήματα είναι η δεύτερη μεγαλύτερη επένδυση των οικογενειών, μετά από αυτή στο σπίτι, και ως εκ τούτου το σχετικό φορολογικό μέρος αξίζει μια πιο προσεκτική ματιά. Κοιτάζοντας την Ευρωπαϊκή Ένωση ανακαλύπτουμε, για παράδειγμα, ότι η Ιταλία δεν είναι μεταξύ των χωρών που φορολογούν περισσότερο τα αυτοκίνητα. Το αξιοζήλευτο σκήπτρο ανήκει στο Βέλγιο: μάλιστα, οι πολίτες της ξοδεύουν κατά μέσο όρο 2.892 € ετησίως για κάθε όχημα, με το Φινλανδία για να ακολουθήσει με 2.723 ευρώ καιΙρλανδία στο βάθρο με 2.438. ΜΕΓΑΛΟ’Ιταλία είναι σχεδόν ευθυγραμμισμένο με τις άλλες μεγάλες χώρες γιατί 1.727 ευρώ ετήσια βρίσκονται στα μισά μεταξύ των 1.764 των Γερμανία και τα 1.625 του Γαλλία. Κάνεις οικονομία σε Ελλάδα και Ισπανία, που είναι το φθηνότερο: (1.264 και 1.148 ευρώ αντίστοιχα) και πληρώνεις πολλά στην Αυστρία και τη Δανία, στην τέταρτη και πέμπτη θέση με τα 2.409 και 2.217 ευρώ τους. Σημειώνουμε ότι χώρες όπως η Ουγγαρία, η Κροατία ή οι Δημοκρατίες της Βαλτικής εξαιρούνται από αυτήν τη σύγκριση λόγω έλλειψης στοιχείων. Αυτοί οι αριθμοί (που παρέχονται από την ένωση ευρωπαίων κατασκευαστών ACEA) για πληρέστερη πληροφόρηση, θα πρέπει να σχετίζονται με την αγοραστική δύναμη και το μέσο εισόδημα αλλά είναι ωστόσο ενδεικτικοί.

ΕΞΟΙΚΟΝΟΜΗΣΗ ΣΤΑ ΡΩΣΙΚΑ ΒΟΥΝΑ – Άλλα ενδιαφέροντα στοιχεία είναι αυτά που αφορούνΦορολογικός συντελεστής εφαρμόζεται στην τιμή του Αυτοκίνητα, επεκτάθηκε σε όλες τις χώρες της Ένωσης και οι οποίες ανακατασκευάζουν τα χαρτιά. Η Ουγγαρία είναι η πιο ακριβή: το 27% της υπερβαίνει σε δυναμική τους διώκτες της Κροατίας, της Δανίας και της Σουηδίας (25%) και 24% της Φινλανδίας και της Ελλάδας. Ωστόσο, το 22% της Ιταλίας και της Σλοβενίας, κάπως χαμηλότερα, ωχριά σε σύγκριση με το 17% του Λουξεμβούργου, το 18% της Μάλτας και το 19% της Γερμανίας, της Κύπρου και της Ρουμανίας. Η χώρα μας (δυστυχώς) εκδικείται τους ειδικούς φόρους κατανάλωσης: τα δεδομένα πριν από την κυβερνητική παρέμβαση για ηρεμία των τιμών (εδώ για να μάθετε περισσότερα) μιλούν καθαρά. Η Ιταλία έχει στην πραγματικότητα το ευρωπαϊκό ρεκόρ ειδικός φόρος κατανάλωσης στο ντίζελ – 610 ευρώ τα 1.000 λίτρα, 61 λεπτά το λίτρο – και βρίσκεται στη δεύτερη θέση για τη βενζίνη, με 72 λεπτά το λίτρο. Η Ουγγαρία, η οποία έχει την υπεροχή του συντελεστή ΦΠΑ, είναι η φθηνότερη και για τα δύο καύσιμα (35 λεπτά για τη βενζίνη και 32 για το ντίζελ). Πίσω από την Ουγγαρία ως προς την οικονομία των ειδικών φόρων κατανάλωσης για τα δύο καύσιμα βρίσκουμε την Πολωνία, τη Μάλτα και τη Βουλγαρία (αντίστοιχα δεύτερη, τρίτη και τέταρτη) ενώ οι υψηλότεροι ειδικοί φόροι κατανάλωσης στο ντίζελ, μετά τους ιταλικούς, οφείλονται στο Βέλγιο, τη Γαλλία και την Ιρλανδία. Το ρεκόρ των ειδικών φόρων κατανάλωσης βενζίνης, με 82 λεπτά/λίτρο, σημειώνεται στην Ολλανδία και ακολουθούν η Ιταλία και η Φινλανδία, η Ελλάδα και η Γαλλία.

Ο ΦΟΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ – Αυτοί οι φόροι και οι δασμοί φέρνουν μια χιονοστιβάδα χρημάτων στα κρατικά ταμεία και ACEA έχει ετοιμάσει έναν πίνακα με αυτά τα δεδομένα που δυστυχώς δεν είναι ομοιογενή δεδομένου ότι άλλα αναφέρονται στο 2019, άλλα στο 2020 (έτος της πανδημίας) και άλλα στο 2021. εφοριακός 89,7 δισ. στη Γερμανία και 73,4 δισ. στη Γαλλία. Η συμβολή τους στην Ιταλικά φορολογικά έσοδα (στοιχεία 2019) ήταν 76,3 δισεκατομμύρια, μειώνοντας το 34,1 για το ισπανικό το 2021. Είναι επίσης ενδιαφέρον να διαχωρίσουμε τα διάφορα στοιχεία που τα αποτελούν από τα απόλυτα μεγέθη. Τα έσοδα από τους ειδικούς φόρους κατανάλωσης στα καύσιμα και τα λιπαντικά στη Γερμανία και την Ιταλία ήταν σχεδόν ίδια 37,7 και 37,3 αντίστοιχα: η Γερμανία σίγουρα «καταναλώνει» περισσότερο αλλά έχει χαμηλότερους ειδικούς φόρους κατανάλωσης. Η μεγαλύτερη συνέπεια του γερμανικού στόλου – το 2019 ήταν 51,60 εκατομμύρια οχήματα έναντι 44,76 στην Ιταλία – και οι διαφορετικοί φόροι προκύπτουν λαμβάνοντας υπόψη, για παράδειγμα, τα έσοδα από τον ΦΠΑ στις υπηρεσίες πωλήσεων, τις επισκευές και τα ανταλλακτικά – 29, 1 δις έναντι 18,9 της Ιταλίας δισ. – και ασφαλιστικούς φόρους, που ανέρχονται σε 5,5 δισ. έναντι 3,9. Τα συνολικά ετήσια έσοδα στις μεγάλες ευρωπαϊκές αγορές είναι τελικά 375 δισεκατομμύρια ευρώ, αριθμός αστρονομικό.