Όλα ξεκινούν με την άβυσσο του δημοσίου ελλείμματος. Τον Οκτώβριο του 2009, η Ελλάδα παραδέχτηκε ότι είχε υποτιμήσει το έλλειμμα για χρόνια, το οποίο η νέα κυβέρνηση Παπανδρέου αναθεωρεί στο 12,5% του ΑΕΠ από την προηγούμενη εκτίμηση του 3,7%. Στη συνέχεια, το έλλειμμα θα φτάσει το 15% του ΑΕΠ. Ακολουθούν οι πρώτες υποβαθμίσεις του ελληνικού χρέους από τους οίκους αξιολόγησης και πυροδοτείται η διεθνής κερδοσκοπία που επιδιώκει να επωφεληθεί από το ενδεχόμενο η Ελλάδα να αναγκαστεί να εγκαταλείψει τη ζώνη του ευρώ.
Μάιος 2010
Το σχέδιο πρώτων βοηθειών συνολικού ύψους 110 δισ. ευρώ αποφασίζουν οι Ευρωπαίοι εταίροι και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο σε έκτακτη Σύνοδο Κορυφής στις Βρυξέλλες μέσω άμεσων δανείων από χώρες-μέλη. Το Eurogroup δεν είχε ακόμη διαθέσιμο το ταμείο διάσωσης, το οποίο σύντομα θα συσταθεί ως EFSF και στη συνέχεια ως ESM.
Μετά από περαιτέρω υποβάθμιση του χρέους (με την S&P να εξετάζει τώρα τα ελληνικά χρεόγραφα junk ομόλογα) και την απειλή χρεοκοπίας, το πράσινο φως φτάνει για το πρώτο πακέτο διάσωσης: για την Αθήνα ένα πακέτο διεθνούς βοήθειας ύψους 110 δισ. υπό την επίβλεψη της τρόικας των πιστωτών (ΕΕ, ΔΝΤ και ΕΚΤ). Οι χώρες της ευρωζώνης δεν μπορούν να δεχτούν ότι μια χώρα-μέλος χρεοκοπεί, υπάρχει πραγματικός κίνδυνος η μετάδοση να μολύνει και άλλες χώρες όπως στην πραγματικότητα συνέβη αργότερα με την Κύπρο, την Ιρλανδία, την Πορτογαλία και την Ισπανία.
Ιούλιος 2011 – Το κούρεμα του ιδιωτικού χρέους κατά 53,5%.
Το καλοκαίρι του 2011 γίνεται σαφές ότι η Ελλάδα δεν θα σεβαστεί την πορεία ανάκαμψης που ορίζεται με το σχέδιο πρώτων βοηθειών. Έτσι, στις 21 Ιουλίου επετεύχθη συμφωνία για ένα νέο πακέτο βοήθειας που προστέθηκε στο προηγούμενο. Στην πιστωτική προσπάθεια όμως καλούνται να συμμετάσχουν και ιδιώτες πιστωτές της Ελλάδας, οι οποίοι θα πρέπει να δεχτούν ένα κούρεμα (κούρεμα) των πιστώσεων τους το οποίο τελικά θα είναι ίσο με 53,5%. Φτάνουμε σε περικοπή 200 δισ. ευρώ, τη μεγαλύτερη στη σύγχρονη ιστορία για το θέμα.
Φεβρουάριος 2012 – Το δεύτερο σχέδιο βοήθειας 130 δις
Το Eurogroup συμφωνεί σε δεύτερο σχέδιο διεθνούς βοήθειας προς την Ελλάδα ύψους 130 δισ. Το θεμελιώδες λάθος ήταν να μην ακολουθήσουμε την πρόταση του ΔΝΤ που, εκτός από τις πολιτικές λιτότητας και τον περιορισμό των δημοσίων δαπανών, ζήτησε περικοπή του κεφαλαίου του χρέους αλλά οι Ευρωπαίοι εναντιώθηκαν.
5 Ιουλίου 2015 – Το δημοψήφισμα κατά της λιτότητας χωρίς ψήφους στο 61,3%
Εν μέσω διαπραγματεύσεων με διεθνείς πιστωτές για ένα νέο πακέτο βοήθειας, ο Έλληνας πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας (αρχηγός του αριστερού κόμματος ΣΥΡΙΖΑ, που ανήλθε στην εξουσία στις αρχές του έτους μετά την κυβέρνηση Σαμαρά) προκηρύσσει δημοψήφισμα τον Ιούλιο για το δύσκολες συνθήκες τέθηκαν για το νέο σώσιμο. Σχεδόν δύο στους τρεις Έλληνες ψηφίζουν όχι, αλλά η Αθήνα θα υποκύψει σε αυτά τα αιτήματα της τρόικας λίγο μετά και παρά το δημοψήφισμα που πήγε στην αντίθετη κατεύθυνση. Ο Τσίπρας κάνει την περίφημη κολουτούμπα, την τούμπα και ξεφορτώνεται τον υπουργό Γιάνη Βαρουφάκη που τον αντικαθιστά με τον Ευκλείδη Τζακαλώτο και δέχεται νέα λιτότητα με αντάλλαγμα το τρίτο σχέδιο βοήθειας των 86 δισ. ευρώ. Οι συντάξεις περικόπτονται για δέκατη τρίτη φορά από την αρχή της κρίσης.
“Λάτρης του Διαδικτύου. Θαυμαστής των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Επιχειρηματίας. Εξοργιστικά ταπεινός επικοινωνιολόγος. Μανιώδης σπασίκλας στα ταξίδια.”
