Όλα ξεκινούν με το χάσμα του δημόσιου ελλείμματος. Η Ελλάδα τον Οκτώβριο του 2009 παραδέχεται ότι έχει υποτιμήσει το έλλειμμα εδώ και χρόνια, το οποίο η νέα κυβέρνηση Παπανδρέου αναθεωρεί στο 12,5% του ΑΕΠ από την προηγούμενη εκτίμηση του 3,7%. Στη συνέχεια, το έλλειμμα θα φτάσει το 15% του ΑΕΠ. Ακολουθούν οι πρώτες υποβαθμίσεις του ελληνικού χρέους από τους οίκους αξιολόγησης και πυροδοτείται η διεθνής κερδοσκοπία, η οποία επιδιώκει να επωφεληθεί από την πιθανότητα αναγκαστικής εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη.
Μάιος 2010
Το σχέδιο πρώτων βοηθειών 110 δισ. ευρώ συνολικά αποφασίζουν οι Ευρωπαίοι εταίροι και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο σε έκτακτη Σύνοδο Κορυφής στις Βρυξέλλες μέσω άμεσων δανείων από χώρες-μέλη. Το Eurogroup δεν είχε ακόμη διαθέσιμο το ταμείο διάσωσης που θα προετοιμαστεί αμέσως μετά ως EFSF και μετά ESM.
Μετά από περαιτέρω υποβάθμιση του χρέους (με την S&P να εξετάζει τώρα τα ελληνικά ομόλογα παλιοπράγματα) και την απειλή χρεοκοπίας, το πράσινο φως για το πρώτο πακέτο διάσωσης: για την Αθήνα ένα πακέτο διεθνούς βοήθειας 110 δισ. υπό την επίβλεψη της τρόικας των πιστωτών (ΕΕ, ΔΝΤ και ΕΚΤ ). Οι χώρες της ευρωζώνης δεν μπορούν να δεχτούν ότι μια χώρα-μέλος χρεοκοπεί, υπάρχει πραγματικός κίνδυνος η μετάδοση να μολύνει και άλλες χώρες όπως στην πραγματικότητα συνέβη αργότερα με την Κύπρο, την Ιρλανδία, την Πορτογαλία και την Ισπανία.
Ιούλιος 2011 – Το κούρεμα του ιδιωτικού χρέους κατά 53,5%
Το καλοκαίρι του 2011 είναι σαφές ότι η Ελλάδα δεν θα σεβαστεί την πορεία εξυγίανσης που ορίζει το σχέδιο πρώτων βοηθειών. Έτσι, στις 21 Ιουλίου, επετεύχθη συμφωνία για ένα νέο πακέτο βοήθειας που θα προστεθεί στο προηγούμενο. Ωστόσο, στην πιστωτική προσπάθεια καλούνται να συμμετάσχουν και ιδιώτες πιστωτές στην Ελλάδα, οι οποίοι θα πρέπει να δεχτούν κούρεμα (κούρεμα) των πιστώσεων τους το οποίο τελικά θα είναι ίσο με 53,5%. Φτάνουμε σε περικοπή 200 δισ. ευρώ, τη μεγαλύτερη στη σύγχρονη ιστορία για το θέμα.
Φεβρουάριος 2012 – Το δεύτερο σχέδιο βοήθειας 130 δις
Το Eurogroup συμφωνεί σε ένα δεύτερο σχέδιο διεθνούς βοήθειας 130 δισ. για την Ελλάδα. Το βασικό λάθος ήταν να μην ακολουθήσουμε την πρόταση του ΔΝΤ που, εκτός από τις πολιτικές λιτότητας και συγκράτησης των δημοσίων δαπανών, ζητούσε περικοπή του κεφαλαίου του χρέους αλλά οι Ευρωπαίοι αντιτάχθηκαν.
5 Ιουλίου 2015 – Το δημοψήφισμα κατά της λιτότητας με το όχι στο 61,3%
Εν μέσω διαπραγματεύσεων με διεθνείς πιστωτές για ένα νέο πακέτο βοήθειας, ο Έλληνας πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας (αρχηγός του αριστερού κόμματος ΣΥΡΙΖΑ, που ήρθε στην εξουσία στις αρχές του έτους μετά την κυβέρνηση Σαμαρά) προκηρύσσει δημοψήφισμα τον Ιούλιο για τις σκληρές συνθήκες που τέθηκαν για τη νέα διάσωση. Σχεδόν δύο στους τρεις Έλληνες ψηφίζουν όχι, αλλά η Αθήνα θα υποκύψει λίγο μετά στα αιτήματα της τρόικας και παρά το δημοψήφισμα που πήγε προς την αντίθετη κατεύθυνση. Ο Τσίπρας κάνει την περίφημη κολουτούμπα, την τούμπα, και ξεφορτώνεται τον υπουργό Γιάνη Βαρουφάκη τον στηρίζει με τον Ευκλείδη Τζακαλώτο και δέχεται νέα λιτότητα με αντάλλαγμα το τρίτο σχέδιο βοήθειας των 86 δισ. ευρώ. Οι συντάξεις περικόπτονται για δέκατη τρίτη φορά από την έναρξη της κρίσης.
“Εμπειρογνώμονας στα ταξίδια. Ειδικός στα ζόμπι. Θέλετε να αγαπάτε τον ιστό. Δημιουργός. Διαδικτυακός. Φανατικός της τηλεόρασης. Πεθαίνοντας του μπέικον.”
