«Όμικρον, σύμφωνα με τον πολιτικό επιστήμονα Yascha Mounk, σηματοδοτεί την αρχή του κοινωνικού τέλους της επιδημίας. Αν μπορεί επίσης να είναι προοίμιο για το βιολογικό τέλος του κρίση πανδημία ωστόσο, είναι πολύ νωρίς για να το πούμε. Συχνά γίνεται αναφορά στην πανδημία για να εξηγηθεί τι συμβαίνει Ισπανικά, που όμως προκλήθηκε από έναν ιό της γρίπης, πολύ διαφορετικό από τους κοροναϊούς, και σε κάθε περίπτωση εκδηλώθηκε με μια διαδοχή επιδημικών κυμάτων που το καθένα είχε διαφορετικά χαρακτηριστικά από το άλλο. Κατά τη διάρκεια του πρώτου κύματος, που ξεκίνησε τον Μάρτιο του 1918, την εποχή του Μεγάλου Πολέμου, κυριαρχούσαν τα κλασικά συμπτώματα της γρίπης και ο κλινικός αντίκτυπος τελικά δεν ήταν σοβαρός. «Το έγραψε σε ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε στο Corriere della Sera Gianni Rezza, Διευθυντής Πρόληψης του Υπουργείου Υγείας.

Στη συνέχεια, ο Rezza ολοκλήρωσε το άρθρο ως εξής: «Αν η ιστορία επαναλαμβανόταν ξανά και ξανά με τους ίδιους τρόπους, ενώ γνωρίζει την τρέχουσα απειλή για τη δημόσια υγεία που προκαλεί Ομικρο, θα κοιτούσαμε ακόμα στο μέλλον με ένα επιφυλακτική αισιοδοξία. Η ανακούφιση των συμπτωμάτων και η ανοσία του πληθυσμού που προκαλούνται από προηγούμενες λοιμώξεις ή/και εμβολιασμούς κάνουν καλά να ελπίζω, καθώς κάθε νέα παραλλαγή πιθανότατα θα έβρισκε τον πιο ανθεκτικό πληθυσμό. Είναι επίσης δύσκολο να σκεφτούμε μια νέα παραλλαγή που μπορεί να εξαπλωθεί πιο γρήγορα και αποτελεσματικά από την Omicron. Ωστόσο, παραμένει ένα περιθώριο αβεβαιότητας, επειδή οι ιοί είναι γνωστό ότι είναι περίεργοι και οι ευκαιρίες που τους προσφέρει ένας παγκοσμιοποιημένος κόσμος σε μεγάλο βαθμό φτωχός σε πόρους και εμβόλια είναι πάρα πολλές».