Λουγκάνο, Βιβλιοθήκη Salita dei Frati, έως τις 13 Μαΐου 2023 VINCENZO PIAZZA TRA LE RIGHE – χαρακτικά. Ο Σύλλογος Φίλων του Χαλκογραφικού Ατελιέ του Novazzano (AAAC) προωθεί εκδηλώσεις και δραστηριότητες που αφορούν την τέχνη της τυπογραφίας και εικονογράφησης που προορίζεται για βιβλιοφιλικές εκδόσεις, διοργανώνει επίσης εκθέσεις χαλκογραφικών έργων Ελβετών και διεθνών καλλιτεχνών. Η έκθεση που είναι ανοιχτή για την Άνοιξη του 2023 είναι αφιερωμένη στον καλλιτέχνη Vincenzo Piazza και πραγματοποιείται στο Λουγκάνο (Ελβετία), από τις 25 Μαρτίου έως τις 13 Μαΐου, στη στοά της βιβλιοθήκης Salita dei Frati στη Salita dei Frati 4A. Ο τίτλος της έκθεσης «Μεταξύ των γραμμών», με την έννοια της κατανόησης, της διαίσθησης αυτού που ζει σε μια γραφή, ή μάλλον αυτού που κυμαίνεται ανάμεσα στις γραμμές, μερικές φορές όχι φαινομενικό αλλά υπονοούμενο, διαβάζοντας, ονειρεύοντας και αρπάζοντας εικόνες, αποκαλύπτοντας πώς Ο Πιάτσα συχνά, αν όχι πολύ συχνά, προσέγγιζε ποιητές και συγγραφείς με ξεκάθαρη φήμη, τα κείμενά τους, ερμηνεύοντάς τα με τα χαρακτικά του, για περιορισμένες εκδόσεις που έγιναν μόνος του και με διάφορους εκδότες τέχνης. Όχι, δεν είναι καθόλου εικονογραφήσεις, είναι ζωγραφισμένα έργα -ανώτατου επιπέδου, υπερθετικά θα έλεγα- σε διαφορετικές τεχνικές γραφικών που αποκαλύπτουν, λένε, ερμηνεύουν αυτό που ξεφεύγει από τον μέσο αναγνώστη. Πολύτιμα σεντόνια. Φάκελοι, πινακίδες και φύλλα δωρεάν γραφικών εκτίθενται στις προθήκες που συνοψίζουν τη διαδρομή του Σικελού καλλιτέχνη με στόχο να πλαισιώσει τη φανταστική πτυχή της παραγωγής του. Όπως συνηθίζεται με την ευκαιρία της έκθεσης, χαράχθηκε μια χαλκογραφία με τον αριθμό έκδοσης 117, τυπωμένη σε φύλλα με υδατογράφημα AAAC που προορίζεται για μέλη και ορισμένα ελβετικά ιδρύματα. Αξιοσημείωτη είναι επίσης η πολύτιμη αξία της πρόσκλησης που συντάχθηκε χειροκίνητα με κινητούς τυπογραφικούς χαρακτήρες και εμπλουτίστηκε με μια μικρή πρωτότυπη χαλκογραφία, που δημιουργήθηκε από τον κύριο τυπογράφο Gianstefano Galli με τα πιεστήρια του ατελιέ του στο Novazzano.

Σε συνδυασμό με την έκθεση, ο γενικός κατάλογος των εκδόσεων με πρωτότυπα χαρακτικά του Vincenzo Piazza, σε επιμέλεια Alberto Randisi, με κείμενα των Nicola Arnoldo Manfredi και Maria Gioia Tavoni, που θα παρουσιαστούν στα εγκαίνια της έκθεσης. Οπότε ο Nicola Arnoldo Manfredi:[…] Ποτέ δεν πίστευα πλήρως στα επαγγέλματα του νωθρού που μου ήρθαν από την Πιάτσα, σχεδόν σαν να βαριόταν να κάνει τέχνη. Μάλιστα, ειδήσεις και χαραγμένα έργα μιας ολοένα πιο εκλεπτυσμένης και ποιητικής κατασκευής μου έφταναν σε τακτά χρονικά διαστήματα. Χαρακτικά μεσαίου-μικρού σχήματος, σχεδόν πάντα ένθετα σε σελίδες βιβλίων που σαγηνεύουν σε εμφάνιση και ποιότητα. Χρησιμοποιώντας συχνά την πρακτική των πλακών μεγαλύτερων από το φύλλο εκτύπωσης, τα χαρακτικά της Piazza δεν δείχνουν πλέον την πινελιά της ίδιας της πλάκας και εμφανίζονται ως σχέδια μαύρου που αναβοσβήνει σε ένα πολύ καθαρό λευκό. Στην αφή, το ανάγλυφο του μελανιού φαίνεται να υποδηλώνει ένα φανταστικό αλφάβητο Μπράιγ. Είναι ακριβώς η ικανότητα αυτού του καλλιτέχνη να αναπαριστά το φανταστικό που, πριν από οκτώ χρόνια, με βοήθησε να δημιουργήσω μια από τις πιο αγαπημένες μου εκδόσεις. Tra Scilla e Cariddi di Lazzaro Spallanzani, Un grande in folio, στις σελίδες του οποίου τα χαρακτικά της Piazza ξεχωρίζουν με εξαιρετικό συνολικό σφρίγος ακόμη και στην ύφανση πολύ λεπτών πινακίδων και στο οποίο προσπάθησα να συνοδεύσω την υψηλότερη δυνατή ποιότητα τυπογραφικής γλώσσας. Σήμερα, στις ειδήσεις του αυτή η έκθεση και ανακαλύπτοντας τους τελευταίους εξαιρετικούς τόμους που επιμελήθηκε ο ίδιος σε συνεργασία με τον Edizioni dell’Angelo, αισθάνομαι ότι το έργο του συνεχίζεται σταθερό και, κυρίως, ότι δεν έχει αναρρώσει από την κοινή μας ασθένεια της χαρακτικής και της τυπογραφίας, στην οποία είναι τόσο γλυκός να καταστρέψει».

Και η Maria Gioia Tavoni: «Παρουσίαση του Vincenzo Piazza τόσο ως άντρα όσο και ως καλλιτέχνη, δεν μπορεί παρά να επισημάνει τα προσόντα που του ταιριάζουν περισσότερο: μόρφωση, ευγένεια, σεμνότητα. Ποτέ μια ματαιόδοξη κίνηση, ποτέ μια ρητορική απόδοση. Όλο το ταξίδι του, υπό το φως σημαντικών κριτικών, όπως ο Alberto Randisi, μας επιτρέπει να καταλάβουμε ότι η καλλιτεχνική του διάσταση δεν ξεφεύγει από τις εκφράσεις με τις οποίες αποκαλύπτεται η τέχνη του χεριού: ζωγραφική και γραφικά. Και αν φαίνεται ότι η Πιάτσα δεν ήταν ποτέ εξοικειωμένη με τη γλυπτική, αρκεί να θυμηθούμε ότι κάθε σημάδι του, τόσο με πινέλο όσο και με φούσκα, έχει τέτοιο βάθος, παιγμένο σε πολλά επίπεδα, που δεν σωπαίνει το τρίτο. διάσταση, αλλά μάλλον την προκαλεί. Η παρουσία του δίπλα στον Alberto Randisi του Edizioni dell’Angelo του Παλέρμο τον βλέπει ως τον πρωταγωνιστή πολλών φυλλαδίων τα οποία, αντί για κέρδος, έχουν σχεδιαστεί για να καταπνίξουν τις δημιουργικές παρορμήσεις και των δύο: εκδότη και καλλιτέχνη. Και όσο για τα συναισθήματα που ξετυλίγονται στα έργα του, όπως τα απομεινάρια, οι παρακμιακές αρχιτεκτονικές σε αρμονία με τη δύναμη της φύσης, η πρόσκληση είναι να ξέρεις να βλέπεις πέρα ​​από το ζώδιο, πέρα ​​από τη ζωή. Ένα θέμα, το φυσικό, που παραμένει σταθερό στην ύφανση του λόγου που υφαίνει ο Vincenzo Piazza, όπου επιβάλλεται η συχνή παρουσία ενός βουκολικού σεναρίου. Η δύναμη της φύσης στην πραγματικότητα επιβάλλεται σε όλες της τις μορφές, στο σκυρόδεμα, στην αρχιτεκτονική και στον εαυτό της, υμνώντας τον άνεμο και τη νύχτα ως επαναλαμβανόμενα μοτίβα, αντανακλάσεις που δίνουν νόημα στον «κήπο» του με στόχο να ξεκαθαρίσει τις ανάγκες που χρειαζόταν για να δώσει νόημα σε ολόκληρη τη ζωή, ποτέ ξένη προς τη βάναυση επιθετικότητα. […]”.

Τσαρλς Φράντζα