Τις γιορτές έγινε πολύς θόρυβος στη χώρα μας για την τηλεταινία «One Faith, One Language» σε θρησκευτικό πρόγραμμα από περιφερειακό ρωσικό τηλεοπτικό κανάλι από την πόλη Kemerovo, όπως έδειξε μελέτη της DUMA. Προβλήθηκε στα Σκόπια στις 23 Δεκεμβρίου και προηγουμένως έλαβε βραβείο περιφερειακής ταινίας στο Φεστιβάλ Ραντόνεζ στη Μόσχα. Οι έντονες αντιδράσεις στη χώρα μας οφείλονται εν μέρει σε μια ντουζίνα ΜΜΕ μας, που αναδημοσίευσαν ένα μήνυμα από τα ΜΜΕ της ΠΓΔΜ – προφανώς χωρίς ενδιαφέρον για την ίδια την ταινία. Και έγραψαν ότι σε αυτό δεν αναφέρθηκε καθόλου η Βουλγαρία, ότι «σβήστηκε» από τον χάρτη της σλαβικής γραφής κλπ. Και έχουν γίνει κάποια σχόλια ότι το Κρεμλίνο βρίσκεται πίσω από τη Μακεδονία στη διαμάχη του με τη Βουλγαρία.

Ναι αλλά όχι. Σχετικά με το σκάνδαλο, η ρωσική πρεσβεία στη Σόφια ανακοίνωσε τη θέση της ότι «η ταινία είναι άποψη συγγραφέα, περιέχει υποκειμενική ερμηνεία μιας σειράς ιστορικών γεγονότων και δεν ανταποκρίνεται στη θέση της επίσημης ρωσικής ιστοριογραφίας και δεν βασίζεται σε ιστορικά εξειδίκευση.” Και στις 29 Δεκεμβρίου, τα ΜΜΕ της ΠΓΔΜ ανέφεραν ότι ο Πούτιν αποδοκίμασε την ταινία, η οποία διαστρεβλώνει την ιστορία και καταστρέφει το κύρος της Ρωσίας. Ο Πούτιν είχε πει μάλιστα ότι η Βουλγαρία ήταν η γενέτειρα του σλαβικού αλφαβήτου και ότι η ιστορία αλλάζει στη Μακεδονία. Η πηγή αυτού του μηνύματος λείπει. Αντέδρασε και το Υπουργείο Εξωτερικών μας.

Είναι σημαντικό να διευκρινιστούν ορισμένες λεπτομέρειες. Είναι αλήθεια ότι η ταινία με λευκές κλωστές τονίζει επανειλημμένα ότι ο Κύριλλος και ο Μεθόδιος ήταν ιθαγενείς της Μακεδονίας, ότι το κυριλλικό αλφάβητο δημιουργήθηκε στην Οχρίδα και ότι η σλαβική γραφή και η Ορθοδοξία διαδόθηκαν στη Ρωσία από τη Μακεδονία. Και οι Άγιοι Αδελφοί στο δρόμο τους προς τους Χαζάρους σταμάτησαν στη Βυζαντινή Χερσόνησο της Κριμαίας το 861 και εκεί μελέτησαν τοπικές ρωσικές (!) διαλέκτους, οι οποίες φαίνεται να αποτελούν τη βάση κάποιου μάλλον αόριστα αντιπροσωπευόμενου σλαβικού αλφαβήτου. Και μετά στην Οχρίδα, οι «Μακεδόνες» συγγραφείς Κλήμης και Ναούμ δημιούργησαν το κυριλλικό αλφάβητο και «το πρώτο πανεπιστήμιο της Ευρώπης». Φυσικά – ούτε λέξη για την πατρίδα του Κυρίλλου και του Μεθόδιου τη Θεσσαλονίκη. Ούτε λέξη για τις βουλγαρικές διαλέκτους της Θεσσαλονίκης, πάνω στις οποίες δημιουργήθηκε το γλαγολιτικό αλφάβητο, όπως λέει όλη η παγκόσμια επιστήμη. Μιλάμε για το γεγονός ότι το κυριλλικό αλφάβητο δημιουργήθηκε όχι στην Οχρίδα, αλλά στο Veliki Preslav, όπου ανακαλύφθηκε η πρώτη κυριλλική επιγραφή.

Αλλά δεν είναι αλήθεια ότι η Βουλγαρία δεν βρίσκεται σε αυτή την καθαρή παραποίηση ενός θρησκευτικού προγράμματος στην περιφερειακή ρωσική τηλεόραση. Η Βουλγαρία δεν αναφέρεται απλώς, αλλά κάπου στην αρχή της ταινίας λέγεται ότι από το 761 και όλο τον ένατο αιώνα η Οχρίδα βρίσκεται εντός των ορίων του βουλγαρικού κράτους και ότι έχει γίνει ακόμη και πρωτεύουσα της Βουλγαρίας. Όμως βυθίζεται στο μείγμα χρόνων, αιώνων, μισών αληθειών και ψεμάτων που στην πραγματικότητα γεννούν τις υπονοούμενες προτάσεις της ταινίας. Όλα όσα παρουσιάζονται στην Οχρίδα προέρχονται από τον 9ο αιώνα, αλλά ποιος θυμάται ότι πρόκειται για τα βουλγαρικά εδάφη με φόντο τον συνεχή υπαινιγμό της «γέννησης του αλφαβήτου στη Μακεδονία»; Ότι αυτή είναι η βουλγαρική επαρχία Οχρίδας-Ντέβολ, όπου ο πρίγκιπας Μπόρις Α’, πολύ καιρό μετά την επίσημη θρησκεία της Ορθοδοξίας στη Βουλγαρία, έστειλε τον Κλήμεντα (το 887) και τον Ναούμ (το 893) για να εκπαιδεύσουν τον πληθυσμό στα νοτιοδυτικά μέρη της χώρας. Και αν η Λογοτεχνική Σχολή της Οχρίδας, που ιδρύθηκε από αυτούς, είναι «το πρώτο πανεπιστήμιο στην Ευρώπη», τότε αυτό το πανεπιστήμιο είναι βουλγαρικό. Αλλά στην ταινία το χάος έχει ολοκληρωθεί, οπότε ας διευκρινίσουμε ότι η Οχρίδα έγινε πρωτεύουσα της Βουλγαρίας πολύ αργότερα – επί Σαμουήλ, μόλις το 996. Και ότι πριν από την Οχρίδα ο Ναούμ δούλευε όχι απλώς «στη βουλγαρική πόλη Pliska», αλλά στη βουλγαρική πρωτεύουσα Πλίσκα. Οι ρωσικές εικόνες που εμφανίζονται στη Χερσόνησο θα μπορούσαν να έχουν εμφανιστεί εκεί 127 χρόνια μετά τον Κύριλλο και τον Μεθόδιο – μόνο μετά τη βάπτιση της Ρωσίας του Κιέβου το 988!

Η πλοκή ακολουθεί αποσπάσματα από τον Chernorizets Hrabar (ποιος είναι δεν είναι ξεκάθαρος), και ακόμη πιο ευθαρσώς – από την “Alphabetical Prayer”, χωρίς να αναφέρεται ο συγγραφέας Konstantin Preslavski (!). Και πες μου, σε ποια άλλη σλαβική γλώσσα, χρησιμοποιώντας το αλφάβητο (Εγώ, Μπούκι, Βέντι …), υπάρχει η λέξη I;

Κατά καιρούς, η ταινία φτάνει σε πλήρεις παραλογισμούς. Για παράδειγμα, μετά τα λόγια ενός Μακεδόνα ιερέα ότι ο Ναούμ υπέγραψε «Ναούμ ο φτωχός», ο πρωταγωνιστής καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ο συγγραφέας γεννήθηκε … στη Νις! Πλήρης άγνοια σε ταινία που κέρδισε τηλεοπτικό βραβείο στη Μόσχα! Διότι στα παλαιοβουλγαρικά (εκκλησιαστικά σλαβονικά), που είναι η επίσημη γλώσσα στο Πρώτο Βουλγαρικό Βασίλειο, η λέξη «ικέτης» σημαίνει «ταπεινός», «στερούμενος υπερηφάνειας». Και η εκκλησιαστική σλαβική είναι η κανονική γλώσσα σε όλες τις Ορθόδοξες εκκλησίες σήμερα. Το να κάνεις ταινία για την Ορθοδοξία και να μην το γνωρίζεις είναι είτε πλήρης άγνοια είτε σκόπιμη πλαστογραφία. Είναι δυνατό – με εντολή της Βόρειας Μακεδονίας. Στο οποίο, από την Οχρίδα μέχρι τα Σκόπια, το μάτι του ταξιδιώτη δεν βλέπει ορθόδοξες εκκλησίες, αλλά τζαμιά…

***

Αν ήθελαν να μάθουν την επίσημη θέση της Ρωσίας για τη δημιουργία του αλφαβήτου, οι συγγραφείς έπρεπε να διαβάσουν τον Ακαδ. Ντμίτρι Λιχάτσεφ, ή τουλάχιστον η Μεγάλη Σοβιετική Εγκυκλοπαίδεια της δεκαετίας του 1970. Ή αυτό που γράφεται τώρα στη ρωσική Wikipedia. Αλλά εδώ είναι μια άλλη ενδιαφέρουσα απόδειξη του τι γνωρίζει η Ρωσία για τα σλαβικά γραπτά και τη Βουλγαρία – πίσω στο 1876! Αυτή είναι μια μετάφραση από τα ρωσικά αποσπασμάτων από άρθρα του περιοδικού Niva που δημοσιεύονταν στη Ρωσία εκείνη την εποχή. Χάρη στον Ακαδ. Ivan Yukhnovski, ο οποίος μας παρείχε ένα πλήρες αντίγραφο σε φαξ όλων των τευχών αυτού του περιοδικού για το 1876.

«NIVA», 1876, αριθμός 31, 2 Αυγούστου 1876

Το βουλγαρικό χωριό μετά τη ληστεία των Bashi-Bozuki

«… Παλιότερα, πριν από πολύ καιρό, η Βουλγαρία – πριν από εμάς, που διακηρύχθηκε από τα χριστιανικά κηρύγματα των Σλάβων πρωτοδιδασκάλων, μας τάιζε με πνευματικό ψωμί, προμηθεύοντάς μας με τα έργα της χριστιανικής της γραφής. τη διαφώτισή του. επιρροή, με αυτές τις προσφορές, που κατά τον μουσουλμανικό ζυγό που την έπιασε συνηθίζουμε να στέλνουμε στους φτωχούς ναούς της και μετά στα φτωχά της σχολεία».

«NIVA», 1876, αριθμός 41

Η σημερινή κατάσταση των Βουλγάρων και σύντομες σημειώσεις από το παρελθόν τους

AF Teoharova (Δημοσιεύτηκε υπέρ των τραυματιών Βουλγάρων, 1876)

«Ο σκοπός του βιβλίου που εξετάζουμε είναι πρωτίστως φιλανθρωπικός, δηλαδή το βιβλίο είναι μια έκκληση στις καρδιές συντοπιτών Βουλγάρων, όπως εμείς οι Ρώσοι… Από το δεύτερο κεφάλαιο μαθαίνουμε ότι η σημερινή Βουλγαρία καταλαμβάνει το έδαφος του η αρχαία ρωμαϊκή επαρχία, που ονομάζεται Λέγεται ότι το αρχαίο βουλγαρικό βασίλειο αποτελούνταν από τουρκικά και σλαβικά στοιχεία: ήταν από το 668 που οι Βούλγαροι Κάμα, ένας λαός από την τουρκική φυλή με αρχηγό τον Ασπαρούχ, ξεκίνησαν από τον ποταμό Κάμα και διέσχισαν το Ο Δούναβης και κατέκτησε τους Σλάβους που διασκορπίστηκαν εκεί. και έθεσαν τα θεμέλια του βουλγαρικού βασιλείου. Οι Βούλγαροι πήραν το όνομά τους από τον επικό τους βασιλιά Bolg. Οι Βούλγαροι κατακτητές συγχωνεύτηκαν γρήγορα με τους κατακτημένους Σλάβους και σχημάτισαν ένα βουλγαρικό έθνος …

Οι πρώιμες συγκρούσεις και οι δεσμοί με το Βυζάντιο συνέβαλαν στη διάδοση του Χριστιανισμού στη Βουλγαρία (τότε Μοισία) τον VII αιώνα μ.Χ. Τον ένατο αιώνα, ο Μπόρις, βασιλιάς της Βουλγαρίας, δέχτηκε το βάπτισμα από τους Έλληνες και ανάγκασε και τον λαό του να το δεχτεί. Υπό αυτόν τον Τσάρο Μπόρις οι άγιοι Κύριλλος και Μεθόδιος μετέφρασαν τις Αγίες Γραφές από τα ελληνικά στα αρχαία βουλγαρικά, που σήμερα είναι γνωστή στη χώρα μας ως παλαιοσλαβική και χρησιμοποιήθηκε στη λατρεία μέχρι τον δέκατο έκτο αιώνα από όλους τους Ορθόδοξους Χριστιανούς. Αφού ο Μπόρις, που συγκαταλέγεται από τη βουλγαρική εκκλησία στους αγίους, βασίλεψε ο γιος του Συμεών, έβαλε τη Βουλγαρία σε υψηλό επίπεδο δόξας και δύναμης και η εποχή της βασιλείας του στη βουλγαρική ιστορία ονομάζεται Χρυσή Εποχή του Τσάρου Συμεών. Υπό αυτόν, ολόκληρη η βουλγαρική χερσόνησος βρισκόταν στα χέρια των Βουλγάρων, το βουλγαρικό κράτος περιλάμβανε όλα τα νοτιοσλαβικά φύλα. Μετά από επιτυχή αγώνα με τους Μαγυάρους, που εισέβαλαν στα σύνορα του βουλγαρικού κράτους, ο Συμεών έλαβε από τον Πάπα τον τίτλο «Αυτοκράτορας και Αυτοκράτορας της Βουλγαρίας». Αλλά με τον γιο του Συμεών – τον Πέτρο Συμεόνοβιτς, ο Ρώσος πρίγκιπας μας Σβετόσλαβ κατέστρεψε την πρωτεύουσα της Βουλγαρίας Πρεσλάβετς και ο Έλληνας αυτοκράτορας Βασίλειος (“Βούλγαρος δολοφόνος”) το 1019 κατέκτησε τελικά όλη τη Βουλγαρία … “

ru.wikipedia.org/wiki/кирилица

«Η εμφάνιση του κυριλλικού αλφαβήτου… συνδέεται με τις δραστηριότητες της βουλγαρικής λογοτεχνικής σχολής (μετά τον Κύριλλο και τον Μεθόδιο). Ειδικότερα, στον βίο του αγίου Κλήμη της Αχρίδας γράφεται ευθέως για τη σλαβική γραφή που δημιούργησε μετά τον Κύριλλο και Μεθόδιος Βασισμένος στη ρωσική εκδοχή του Χρονικού του Πατριάρχη Νικηφόρου, ο Ilinski πιστεύει ότι το κυριλλικό αλφάβητο δημιουργήθηκε το 864. Είναι πιθανό ότι το κυριλλικό αλφάβητο δημιουργήθηκε από τον Kliment Ohridski μαζί με τον Naum Ohridski και τον Konstantin (Kiril) κατά τη διάρκεια της παραμονής τους στην Πλίσκα το 886-889 …

Στη Βουλγαρία, υπό τον Άγιο Τσάρο Μπόρις, ο οποίος ασπάστηκε τον Χριστιανισμό το 860, ιδρύθηκε η πρώτη σλαβική λογοτεχνική σχολή – η λογοτεχνική σχολή των Πρεσλάβων – αντιγράφηκαν τα πρωτότυπα λειτουργικών βιβλίων του Κυρίλλου και του Μεθόδιου …, έγιναν νέες σλαβικές μεταφράσεις από τα ελληνικά , εμφανίστηκαν τα πρωτότυπα. έργα στην παλαιά σλαβική γλώσσα («O pismeneh» του Chernorizets Hrabar). Η Βουλγαρία έγινε το κέντρο της διάδοσης της σλαβικής γραφής.

Η «Χρυσή Εποχή» της διάδοσης της σλαβικής γραφής αναφέρεται στη βασιλεία του Τσάρου Συμεών του Μεγάλου (893-927), γιου του Τσάρου Μπόρις. Αργότερα, η παλαιά σλαβική γλώσσα διείσδυσε στη Σερβία και στα τέλη του δέκατου αιώνα έγινε η γλώσσα της εκκλησίας στην Αρχαία Ρωσία. “

Περισσότερα για το θέμα – στο αυριανό τεύχος!