Αγαπάμε τη Σόφια όπως είναι – θορυβώδη, σκονισμένη, πολύχρωμη, ζωντανή. Την ξέρουμε όμως; Αποδεικνύεται ότι μπορεί να μας εκπλήξει ευχάριστα σαν ένα δίφυλλο τριφύλλι, βυθισμένο στην τσέπη ενός παλιού αγαπημένου σακακιού. Γι’ αυτό στην ενότητα «Άνθρωποι και δρόμοι» αφηγούμαστε ιστορίες από τους δρόμους της Σόφιας, που απλά… πρέπει να ειπωθούν.

Γνωρίζατε ότι το «παλαιότερο επάγγελμα» νομιμοποιήθηκε στη Βουλγαρία το 1885; Και μετά την Απελευθέρωση, οι ιέρειες της αγάπης στροβιλίζονταν στη χώρα μας εντελώς νόμιμα. Έτσι, μόλις τρεις μήνες μετά το τέλος του Ρωσοτουρκικού Πολέμου, η πρώτη «παρέα» για αμειβόμενες απολαύσεις εγγράφηκε στην οδό Kaloyan.

Μέχρι το 1911, υπήρχαν 417 σκηνές της γέννησης στη Σόφια και η μεγαλύτερη – το Κεντρικό Δημόσιο Σπίτι, χτίστηκε στον Σιδηροδρομικό Σταθμό με ιδέα του πρωθυπουργού Ράτσο Πετρόφ. Μέχρι σήμερα, το ογκώδες κτήριο του στέκεται εκεί, το οποίο στη συνέχεια χρησιμοποιήθηκε ως νοσοκομείο. Αυτή τη στιγμή λειτουργεί ιατρείο δερματικών και αφροδίσιων παθήσεων και το Ασθενοφόρο της Σόφιας. Και το πιο ακριβό χάος ήταν στην «Μοσκόφσκα» 33, που σήμερα στεγάζει τον Δήμο της Σόφιας.

Αρχικά, οι οίκοι ανοχής βρίσκονταν στα περίχωρα της πόλης, αλλά ο προϊστάμενος της τότε Υγειονομικής Υπηρεσίας Σόφιας έστειλε αναφορά στην οποία ανέφερε ότι οι ιδιοκτήτες υπέφεραν από κακές συναλλαγές και δεν μπορούσαν να πληρώσουν τον μεγάλο φόρο των 15.000 λέβα. Σύμφωνα με αυτούς, οι αξιοπρεπείς άνθρωποι φοβούνταν να επισκεφτούν τις φάτνιες γιατί ήταν πολύ μακριά από την πόλη όπου ο φωτισμός ήταν κακός. Και πρότεινε να μεταφερθούν στην πόλη.

Και οι δήμοι το έπαιξαν πονηρά – στα δημόσια σπίτια της πόλης απαγορευόταν να κρεμούν φανάρια ή άλλες διακριτικές πινακίδες, και ήταν μεταμφιεσμένοι πίσω από το όνομα «καφέ-σάντι» (μετάφραση από τα γαλλικά – “τραγουδώντας καφενείο”). Κάθε άνδρας και γυναίκα από τη Σόφια μπορούσαν να πάνε εκεί για να πιουν, να τραγουδήσουν και να χορέψουν, αλλά οι άντρες τις περισσότερες φορές τους επισκέπτονταν μόνο για ένα πράγμα – την πληρωμένη αγάπη των τραγουδιστών και των χορευτών. Και οι ίδιες οι «κυρίες» ήταν τις περισσότερες φορές ξένες από την Αυστρία, τη Ρουμανία, την Ελλάδα και τη Σερβία.

Και για να μην χάσουν τις δουλειές τους, οι ιδιοκτήτες οίκων ανοχής σκέφτηκαν ένα άλλο κόλπο – Δύο φορές το χρόνο οργάνωναν πορείες στους δρόμους της Σόφιας για να δείξουν τα νέα κορίτσια. Και οι αξιοπρεπείς κυρίες έριξαν σκληρούς όρκους στα μπαλκόνια τους. Μια πραγματική κυρία από την πρωτεύουσα δεν έχει περπατήσει ποτέ στους δρόμους με οίκους ανοχής.

Εκτός από τις γυναίκες, δυσαρεστημένα ήταν και τα μέλη του Συμβουλίου Υγιεινής της Σόφιας με τους οίκους ανοχής, σύμφωνα με τους οποίους αποτελούσαν καταφύγιο για τα σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα.. Έτσι, ήδη από τις αρχές του 20ού αιώνα, γινόταν λόγος για το κλείσιμό τους. Η ιδέα συνάντησε την αντίσταση των δημοτικών συμβούλων, οι οποίοι δεν ήθελαν να εγκαταλείψουν τόσο εύκολα τους λιπαρούς φόρους που πλήρωναν οι έμποροι επί πληρωμής αγάπης. Έτσι οι πόρτες των οίκων ανοχής έκλεισαν σύντομα. Αιτία για αυτό ήταν αρκετές περιπτώσεις ιερόδουλων που πέθαναν κάτω από άγνωστες συνθήκες.

Περισσότερα από το People and Streets:

«Άνθρωποι και δρόμοι»: Το μέρος που συνδέει τον Πέντσο Σλαβέικοφ και τη Στογιάνκα Μουτάφοβα

«Άνθρωποι και Δρόμοι»: Ο λαός του τον αποκαλεί «παινίσμα» και ο πρίγκιπας «πατινάζω»

Άνθρωποι και δρόμοι: Ποιος έζησε ο Geshov στο ιστορικό σπίτι;

Άνθρωποι και δρόμοι: Όταν κάηκαν 40.000 τόμοι βιβλίων

Άνθρωποι και Δρόμοι: Ένα Μνημείο μεταξύ του Οσαννά και του Σταυρώστε τον

«Άνθρωποι και Δρόμοι»: Πού εξελέγησαν η πρώτη Μις και ο κύριος Βουλγαρία;

Άνθρωποι και δρόμοι: Οι Σοφίες είναι μεγάλοι φαρσέρ

***

Το σημαντικό για εσάς είναι Topnovini.bg!! Ακολουθήστε μας στο Facebook, Ίνσταγκραμ και Κελάδημα, ελάτε στην ομάδα μας Viber!! Σημαντικά θέματα και διαφορετικές απόψεις είναι ακόμα πιο κοντά σας! Όλοι είναι στα social media – το ίδιο κι εμείς, διαβάστε μας!