Μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε ότι στοιχεία για την υπερθέρμανση του πλανήτη μπορούν να βρεθούν και στα δεδομένα για την ανάγκη θέρμανσης ενός κτιρίου, η οποία, σύμφωνα με έρευνα της Eurostat στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μειώθηκε με την πάροδο του χρόνου κατά 11% μεταξύ του 1979 (3.510 βαθμοί-ημέρες ) και 2021 (3.126 βαθμοί-ημέρες).

Ο βαθμολογικές ημέρες μιας τοποθεσίας ορίστηκαν με διάταγμα, πριν από 30 χρόνια, στον κανονισμό για τα συστήματα θέρμανσης, ως «το άθροισμα, που εκτείνεται σε όλες τις ημέρες μιας συμβατικής ετήσιας περιόδου θέρμανσης, μόνο των ημερήσιων θετικών διαφορών μεταξύ της θερμοκρασίας περιβάλλοντος, που συμβατικά ορίζεται σε 20°C και η μέση ημερήσια εξωτερική θερμοκρασία· η μονάδα μέτρησης που χρησιμοποιείται είναι ο βαθμός ημέρας (DD)”. Επομένως, η διαφορά μεταξύ των 20° C σε εσωτερικούς χώρους και της μέσης ημερήσιας εξωτερικής θερμοκρασίας, εάν είναι θετική, προστίθεται για όλες τις ημέρες της περιόδου που επιτρέπεται η θέρμανση σε κτίρια, για να ληφθεί το ΔΔ δήμου.

Για κτίρια που χρησιμοποιούνται για βιομηχανική και βιοτεχνική ή παρόμοια χρήση, πρέπει να διασφαλίζεται θερμοκρασία 18°C ​​+ 2°C ανοχής, στα υπόλοιπα κτίρια η θερμοκρασία που πρέπει να διασφαλίζεται πρέπει να είναι ίση με ανοχή 20°C + 2°C, πάντα όμως με μέτρα που δεν οδηγούν σε σπατάλη ενέργειας. Ωστόσο, επιτρέπονται εξαιρέσεις.

Με βάση το μέγεθος του GG, η εθνική επικράτεια χωρίζεται σε έξι κλιματικές ζώνεςη τοποθέτηση ενός δήμου σε μία από αυτές τις ζώνες είναι εντελώς ανεξάρτητη από τη γεωγραφική του θέση, επομένως εάν με αριθμό ΔΔ έως 600 τοποθετείται στη ζώνη Α, από πάνω από 600 έως 900 στη ζώνη Β και ούτω καθεξής έως ζώνη ΣΤ για «δήμους που έχουν αριθμό βαθμοημέρων μεγαλύτερο των 3.000».

Οι περισσότεροι δήμοι και οι περιοχές τους αναφέρονται στο παράρτημα του κανονισμού του 1993. Οι δήμοι που δεν αναφέρονται υιοθετούν, με διάταξη του Δημάρχου, τις βαθμολογικές ημέρες του πλησιέστερου δήμου καθώς πετάει το κοράκι, προσαρμοσμένες προς τα πάνω ή προς τα κάτω, για κάθε μέτρο πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας περισσότερο ή λιγότερο από το δήμο αναφοράς.

Από τα DD είναι δυνατό να ποσοτικοποιηθεί το “συμβατική ενεργειακή απαίτηση για χειμερινό κλιματισμό” ίσο με “ποσότητα πρωτογενούς ενέργειας που απαιτείται παγκοσμίως, κατά τη διάρκεια ενός έτους, για τη διατήρηση της θερμοκρασίας σε θερμαινόμενα περιβάλλοντα σε σταθερή τιμή 20°C με επαρκή ανταλλαγή αέρα, κατά τη διάρκεια μιας περιόδου θέρμανσης της οποίας η περίοδος καθορίζεται συμβατικά“.

Αυτά είναι τα όρια για τη χρήση συστημάτων θέρμανσης με βάση τις κλιματικές ζώνες: Ζώνη Α: 6 ώρες την ημέρα από 1 Δεκεμβρίου έως 15 Μαρτίου. Ζώνη Β: 8 ώρες καθημερινά από 1 Δεκεμβρίου έως 31 Μαρτίου. Ζώνη Γ: 10 π.μ. καθημερινά από 15 Νοεμβρίου έως 31 Μαρτίου. Ζώνη Δ: 12 μ.μ. καθημερινά από 1 Νοεμβρίου έως 15 Απριλίου. Ζώνη Ε: 14:00 καθημερινά από 15 Οκτωβρίου έως 15 Απριλίου. Ζώνη ΣΤ: χωρίς περιορισμούς. Εκτός αυτών των περιόδων τα συστήματα μπορούν να ενεργοποιηθούν μόνο σε περίπτωση ιδιαίτερων κλιματικών καταστάσεων και σε κάθε περίπτωση με ημερήσια διάρκεια που δεν υπερβαίνει το ήμισυ της κανονικά επιτρεπόμενης.

Με την έλευση σαφώς πιο χαμηλών θερμοκρασιών τις τελευταίες ημέρες σε όλη την Ιταλία μπορούμε να προσθέσουμε ότι, κατά παρέκκλιση των διατάξεων του κανονισμού, σε περίπτωση ιδιαίτερων αναγκών, οι δήμαρχοι, με άμεση εκτελεστική απόφαση του δημοτικού συμβουλίου, μπορούν να επεκταθούν τις ετήσιες περιόδους για την ενεργοποίηση των συστημάτων θέρμανσης και την ημερήσια διάρκεια. Πρέπει επομένως να διασφαλίσουν ότι ο πληθυσμός ενημερώνεται για τα μέτρα που λαμβάνονται.

Στις αγγλοσαξονικές χώρες ονομάζονται πτυχιακές ημέρες βαθμοημέρες θέρμανσης HDD και οι βασικές θερμοκρασίες έχουν οριστεί για τις Ηνωμένες Πολιτείες στους 65 °F (18,3 °C) ή 60 °F (15,5 °C), ενώ στη Μεγάλη Βρετανία στους 18,5 °C, 15,5 °C και 10 °C. Στην Ελβετία, θεωρείται κάθε μέρα θέρμανσης (GR) κατά την οποία η μέση ημερήσια θερμοκρασία που καταγράφεται έξω δεν υπερβαίνει τους 12 °C, ρυθμίζοντας, όπως στην Ιταλία, την εσωτερική θερμοκρασία στους 20 °C. Για οίκους ευγηρίας και νοσοκομεία, λαμβάνονται υπόψη διαφορετικές θερμοκρασίες.

Η χρήση δεικτών ή δεικτών όπως βαθμοημερών θέρμανσης (HDD), αλλά και βαθμοημερών ψύξης (CDD)*, μπορεί να συμβάλει στη σωστή ερμηνεία της ετήσιας κατανάλωσης ενέργειας. Από την ανάλυση της κατάστασης στην Ιταλία, για το HDD, οι επαρχίες που καταγράφουν τις υψηλότερες τιμές είναι αυτές των Άλπεων: Bolzano, Aosta, Sondrio, με μέσες τιμές την περίοδο 2001-2021 πάνω από 4.300 για το HDD. δείκτης, επομένως και υψηλότερος από αυτούς της Εσθονίας, η οποία την ίδια περίοδο κατέγραψε δείκτη HDD 4.191.

Από την άλλη πλευρά, μεταξύ των ιταλικών επαρχιών με χαμηλότερες τιμές υπάρχει το Trapani με HDD 820. άλλες πέντε επαρχίες, στα δύο μεγαλύτερα νησιά, καταγράφουν αξίες κάτω από 1.000: Κάλιαρι, Καρμπόνια-Ιγκλέσιας, Ραγκούσα, Αγκριτζέντο, Μέντιο-Καμπιτάνο. (στοιχεία Eurostat).

Όσον αφορά τον δείκτη βαθμού ψύξης (CDD), η κατάσταση αντικατοπτρίζεται προφανώς: υπάρχουν οκτώ επαρχίες με υψηλότερο CDD, πάνω από 400: Crotone, Lecce, Cagliari, Siracusa, Ogliastra, Naples, Trapani και Foggia (μέσος όρος 2001-2021). Αξίες επομένως υψηλότερες από αυτές της Ελλάδας (334) και χαμηλότερες μόνο από τους CDD της Μάλτας (627) και της Κύπρου (710). Οι επαρχίες που δεν χρειάστηκαν ψύξη (με CDD χαμηλότερο από 10) είναι το Sondrio, η Aosta και το Bolzano, παρόμοια με την κατάσταση που καταγράφεται στις σκανδιναβικές χώρες.

Η τάση του δείκτη CDD αντανακλά τα έτη κατά τα οποία καταγράφηκαν ιδιαίτερα υψηλές θερμοκρασίες, για παράδειγμα το 2003 και το ίδιο το 2021, όπως επίσης προκύπτει από τα στοιχεία που περιέχονται στις κλιματολογικές εκθέσεις.

Η ISPRA, σε μια πρόσφατη μελέτη, ανέλυσε τη σχέση του συσχέτιση μεταξύ της ενεργειακής απαίτησης για θέρμανση και των βαθμοημερών, στην Ιταλία, προκειμένου να εκτιμηθεί η ζήτηση στην αγορά ενέργειας θέρμανσης στον αστικό τομέα (οικιακό και τριτογενή). Η συσχέτιση ήταν αισθητή στις κλιματικές ζώνες Ε (r=0,92) και D (r=0,97) καθώς και στη ζώνη Β (r=0,71). Ωστόσο, η κατανάλωση ενέργειας που χρησιμοποιείται δεν λαμβάνει υπόψη τις συνεισφορές της βιομάζας, επομένως δεν είναι διαθέσιμα αθροιστικά δεδομένα κατανάλωσης σε εδαφικό επίπεδο.

Για την ολοκλήρωση της μελέτης, ξεκινώντας από τις ανωμαλίες που παρέχονται από το Ευρωμεσογειακό Κέντρο για την Κλιματική Αλλαγή (CMCC), εκτιμήθηκαν οι προβλέψεις βαθμοημέρων θέρμανσης για πέντε μελλοντικές τριακονταετίες έως το 2050, σε δύο κλιματικά σενάρια RCP (Αντιπροσωπευτικές πορείες συγκέντρωσης, RCP4.5 και RCP8.5) της Διακυβερνητικής Επιτροπής για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC), τον κύριο διεθνή φορέα για την αξιολόγηση της κλιματικής αλλαγής. Τα κλιματικά σενάρια RCP είναι εύλογες αναπαραστάσεις της μελλοντικής ανάπτυξης των συγκεντρώσεων αερίων θερμοκηπίου και αερολυμάτων, για να ποσοτικοποιηθεί η πιθανή μελλοντική εξέλιξη του κλίματος.

*Το CDD μετράται στη βασική θερμοκρασία που ορίζεται ως η μέση ημερήσια εξωτερική θερμοκρασία που δεν οδηγεί σε εσωτερική ψύξη. Η βασική θερμοκρασία που χρησιμοποιείται (με βάση μια γενική κλιματολογική προσέγγιση) είναι 21ºC για το CDD. Παράδειγμα: Εάν η μέση ημερήσια θερμοκρασία αέρα είναι 30º C, για εκείνη την ημέρα η τιμή του δείκτη CDD είναι 9 (30º C – 21º C), εάν η θερμοκρασία είναι 20º C ο δείκτης CDD είναι ίσος με μηδέν. Η ετήσια αξία αντιπροσωπεύεται από το άθροισμα των ημερήσιων τιμών που υπολογίζονται με αυτόν τον τρόπο.