Αυτό που πομπωδώς ονομάστηκε «Σχέδιο κατά των αποβιβάσεων» δεν υπάρχει. Ωστόσο, υπάρχουν ορισμένες ενδείξεις που υποδηλώνουν ότι η ιταλική κυβέρνηση έχει εγκαταλείψει τον δρόμο της προπαγάνδας για να ακολουθήσει αυτόν του ρεαλισμού. Ακόμα και ο Ματέο Σαλβίνι το λέει: «Το θέμα της μετανάστευσης είναι πολύ περίπλοκο». Στη συνέχεια, τα μαγικά ραβδιά και οι νικητήριες συνταγές απομακρύνθηκαν. Γιατί δεν υπάρχουν. Η πρώτη θετική ένδειξη έρχεται από τον Ισπανό πρωθυπουργό Σάντσες χθες σε επίσκεψη στην Ελλάδα και τη Μάλτα, σήμερα στη Ρώμη από τον πρωθυπουργό Μελόνι και κυρίως στο τιμόνι του επόμενου ευρωπαϊκού εξαμήνου που ξεκινά τον Ιούνιο όταν θα αναλάβει τη σκυτάλη που άφησε Σουηδία που στο μεταναστευτικό δεν πέρασε πέρα ​​από λίγα λόγια. Ο Σάντσες ήταν ξεκάθαρος. Και θα είναι ακόμη περισσότερο σήμερα: «Η Ισπανία θέλει να καταλήξει σε μια συμφωνία για τη μετανάστευση στην Ευρώπη που να είναι χωρίς αποκλεισμούς, συμφωνημένη μεταξύ όλων των χωρών και που υπερβαίνει τις διαφορές μεταξύ των κρατών πρώτης εισόδου των μεταναστών και όσων ενδιαφέρονται αντί για το ονομάζονται κινήματα δευτερεύοντα”. Μια διάκριση, σύμφωνα με τον Sanchez, “λανθασμένη”. Αυτό που χρειάζεται – και φαίνεται σαν υπόσχεση – “είναι ένα σχέδιο μετανάστευσης και ασύλου που βασίζεται στην ισορροπία μεταξύ ευθύνης και αλληλεγγύης”.

Η δεύτερη καλή ένδειξη είναι ότι η Μάλτα ανέλαβε τη διοίκηση των επιχειρήσεων διάσωσης του σκάφους στη θάλασσα στη μέση των κυμάτων με τουλάχιστον 500 επιβαίνοντες και ότι το πλοίο Geo Barentes της ΜΚΟ Γιατροί Χωρίς Σύνορα επεμβαίνει επί τόπου. Το τρίτο είναι ότι, μόλις προσγειωθούν, περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες θα πρέπει να αναλάβουν την αναδιανομή. «Εν τω μεταξύ – σημειώνεται στους τεχνικούς κύκλους της πλειοψηφίας – αυτή τη φορά δεν είναι στο χέρι μας να διαχειριστούμε εξαρχής αυτή την προσγείωση». Τέλος, η τέταρτη καλή ένδειξη, που είναι ήδη απόδειξη: στον έκτο μήνα της κυβέρνησης, επίσης η Γιώργη Μελώνη, και μαζί της όλοι όσοι το έκαναν τόσο εύκολο ανάμεσα στο «ναυτικό τείχος», «δεν χρειάζεται να φύγουν» και “τουλάχιστον φτάνουν”, κάθονται γύρω από ένα τραπέζι για να ξεκινήσουν τη φάση 2 του φακέλου της μετανάστευσης. Τέρμα η προπαγάνδα και η προώθηση με τον μόνο δυνατό τρόπο: διπλωματία, μοίρασμα, πραγματισμός που σημαίνει να βάλεις μαζί μια σιδερογροθιά με λαθρέμπορους και εγκληματίες, αλλά και πραγματική φιλοξενία με πρόσφυγες που φεύγουν από πολέμους, διώξεις, λιμούς, ξηρασίες και οικονομικές κρίσεις. Αφού έκανε προπαγάνδα κατά των ΜΚΟ με ένα διάταγμα και μερικούς ad hoc κανονισμούς, έχοντας περάσει από την τραγωδία και τον πόνο του Cutro και έχοντας καταλάβει ότι η κεντρική θέση και Ο επείγων χαρακτήρας του προβλήματος για τις Βρυξέλλες είναι πολύ σχετικός, ακόμη και η κυβέρνηση των «ναυτικών τειχών» κατάλαβε ότι η διαχείριση των μεταναστευτικών ροών είναι μια αργή, κουραστική, ποτέ δεδομένη και, κυρίως, μη ιδεολογική κατασκευή.

Η παρουσία του Crosetto

Με αυτές τις εγκαταστάσεις, που ωριμάστηκαν οριστικά στο μεσημεριανό γεύμα της Παρασκευής στο Quirinale, η Giorgia Meloni έβαλε τη μισή κυβέρνηση στο τραπέζι χθες το βράδυ: τους υφυπουργούς Mantovano και Fazzolari, τους υπουργούς που είναι αρμόδιοι για τον φάκελο -Εσωτερικών, Υποδομών και Οικονομίας- που όλοι κατά σύμπτωση ανήκουν. προς τη Λέγκα, τον Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης και Υπουργό Εξωτερικών Antonio Tajani του οποίου ο ρόλος σε αυτό το θέμα έχει αυξηθεί πολύ με τους μήνες και επίσης τον Υπουργό Άμυνας Guido Crosetto. Το τελευταίο με δύο στόχους: να έχουμε μερικούς αδελφούς της Ιταλίας σε αυτό το τραπέζι. πάνω από όλα να αλλάξει το μέγεθος του ζευγαριού Σαλβίνι-Πιαντεντόζι που έχει κάνει περισσότερα από ένα προβλήματα τους τελευταίους μήνες. Στην πράξη, αυτό που στο διάταγμα Cutro είχε βγει από την πόρτα στην τελευταία κατάδυση για να αποφευχθούν εντάσεις στην πλειοψηφία – ο συντονισμός της ανακούφισης στο Πολεμικό Ναυτικό και άρα στην Άμυνα – επιστρέφει από το παράθυρο. «Λόγω ανωτέρας βίας και χωρίς να κάνει περίεργες αναγνώσεις για τις οποίες ο ένας απογειώνεται για να δώσει στον άλλο» εξηγούν κυβερνητικές πηγές, «είναι σαφές ότι σε αυτή τη φάση, με κίνδυνο εκατοντάδων χιλιάδων αναχωρήσεων, το Πολεμικό Ναυτικό έχει επιχειρησιακές ικανότητες και ικανότητες πληροφοριών για να λειτουργεί περισσότερο και καλύτερα από το Λιμενικό Σώμα και την Guardia di Finanza».

Το διπλό πρόσωπο

Η αντιπαράθεση κράτησε μιάμιση ώρα. «Ο Σιμάο σε μια δραματική και διαρκή φάση έκτακτης ανάγκης» ήταν το γενικό σχόλιο των παρευρισκομένων που τότε, ξεκινώντας από τον Σαλβίνι, προτίμησαν να μην μπουν σε λεπτομέρειες. «Πλήρη εμπιστοσύνη στον πρωθυπουργό και στους συναδέλφους που διαχειρίζονται τον φάκελο» ήταν το λακωνικό σχόλιο του Σαλβίνι.

Η αντιπαράθεση χθες εξελίχθηκε σε δύο μέτωπα: διπλωματική και εξωτερική πολιτική – η περίπτωση της Τυνησίας και της Λιβύης, τα Βαλκάνια και οι νέες συμφωνίες επαναπατρισμού με τις αφρικανικές χώρες – και η εσωτερική: περισσότερες απελάσεις χάρη στα κέντρα επαναπατρισμού που θα ανοίξουν σε κάθε περιοχή, περισσότερη αποδοχή και ενίσχυση των διαταγμάτων ροής. Και μετά ο ευρωπαϊκός μοχλός και αυτός των Ηνωμένων Εθνών.

Στο πρώτο σημείο ο ρόλος της διπλωματίας. Ήταν ο υπουργός Εξωτερικών Αντόνιο Ταγιάνι που παρουσίασε την εικόνα της κατάστασης στις χώρες που συνορεύουν με τη Μεσόγειο και συνορεύουν με την Ευρώπη στα ανατολικά. Ο κίνδυνος μαζικών αποχωρήσεων είναι «πραγματικός» πέρα ​​από τους βιβλικούς αριθμούς που διαδίδονται κατά καιρούς, 400-500-700 χιλιάδες. Και από την Τυνησία και από τη Λιβύη. Ένα σημαντικό άρθρο που δημοσιεύτηκε χθες από τους Financial Times λέει πώς χιλιάδες Αφρικανοί της υποσαχάριας Αφρικής που ζουν στην Τυνησία εδώ και μήνες και χρόνια αναγκάζονται να φύγουν για την Ευρώπη για να γλιτώσουν από «εχθρικές συνθήκες». Η οικονομική και πολιτική κρίση κάνει τη χώρα να εκραγεί και ο ρατσισμός και η βία οδηγούν ολόκληρες οικογένειες να φύγουν. Δεν φταίει το Νομισματικό Ταμείο που δεν θέλει να χορηγήσει το δάνειο σχεδόν δύο δισ. στον Πρόεδρο Σαΐντ. Σε κάποιον αυτή τη στιγμή αρέσει να λέει αυτή τη μικρή ιστορία για να βρίσκει πάντα έναν εχθρό στα διεθνή όργανα. Το πραγματικό ζήτημα είναι ότι το να δώσουμε χρήματα στον Saied (κίτρινος για την κατάσταση της υγείας του με το Τυνησιακό Δικαστήριο να απειλεί ποινικές διαδικασίες εναντίον οποιουδήποτε που δίνει “ψευδείς πληροφορίες φέρνοντας έτσι την απαξίωση στη χώρα”) θα ήταν σαν να τα πετάξεις από το παράθυρο. Και οι διπλωματικές προσπάθειες των διαφόρων καγκελαρίων καταναλώνουν εδώ και εβδομάδες σε αυτό, η Ιταλία και η Ευρώπη σε πρώτο πλάνο.

Η διπλωματική «προσπάθεια».

Η σταθεροποίηση της Τυνησίας είναι το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε. “Αν ανοίξετε αυτήν τη βρύση, το πρόβλημα γίνεται δύσκολο να διαχειριστεί”. Χθες τα Ηνωμένα Έθνη παρενέβησαν για να πουν «φτάνει με το ρατσιστικό μίσος εναντίον των υποσαχάρια πληθυσμού στην Τυνησία». Η διπλωματική προσπάθεια είναι πολλαπλή για να παρακινηθεί ο Saied σε πιο επιεικές συμπεριφορές. Αυτό είναι ένα ουσιαστικό βήμα.

Το ίδιο επιχείρημα προβλήθηκε και για τη Λιβύη. Οι αναχωρήσεις έχουν αυξηθεί κυρίως από το Τομπρούκ και τη Βεγγάζη, την Κυρηναϊκή του στρατηγού Χάφταρ. Ο Ταγιάνι επεξηγεί την υποστήριξη που παρέχει η Ιταλία στον απεσταλμένο του ΟΗΕ Abdoulaye Bathily για να “φθάσει το συντομότερο δυνατό σε ελεύθερες εκλογές που θα σταθεροποιήσουν τη χώρα”. Με τη σταθερότητα, οι συμφωνίες για την αποτροπή αναχωρήσεων θα πρέπει επίσης να λειτουργούν καλύτερα. Παρόμοιες διπλωματικές προσπάθειες βρίσκονται σε εξέλιξη με την Κροατία και τη Σλοβενία: οι μεταναστευτικές ροές μέσω ξηράς έχουν λιγότερους σημαντικούς αριθμούς, αλλά αυξάνονται συνεχώς. Ο Ταγιάνι πραγματοποίησε πολυάριθμα ταξίδια στα Βαλκάνια τις τελευταίες εβδομάδες, υπουργοί βρέθηκαν στη Ρώμη, ο πρωθυπουργός Μελόνι με τη σειρά του συναντήθηκε με τον Σέρβο Πρόεδρο Βούτσιτς και τον Αλβανό πρωθυπουργό Έντι Ράμα τη Δευτέρα στη Βερόνα. Από ανατολή προς νότο, η Ιταλία ζητά και εμπλέκει διπλωματικά τα «ευρωπαϊκά σύνορα». Διότι, όπως επαναλαμβανόταν συνεχώς στο τραπέζι, «η μετανάστευση είναι ευρωπαϊκός και όχι απλώς ιταλικός φάκελος». Το διπλωματικό μέρος έθιξε επίσης την ανάγκη δημιουργίας μεγαλύτερων και πιο σταθερών σχέσεων με τις χώρες αναχώρησης για τον περιορισμό των αναχωρήσεων και τη διευκόλυνση των επαναπατρισμών. Οι σχέσεις με την Ακτή του Ελεφαντοστού, τη Γουινέα, το Πακιστάν, το Μπαγκλαντές, την Τυνησία, την Αίγυπτο, το Μαρόκο, το Καμερούν, τη Συρία, το Μάλι και την Μπουρκίνα Φάσο λειτουργούν στα τέλη Μαρτίου.

Ο ισπανικός τρόπος

Σήμερα το πρωί (11.30) ο πρωθυπουργός Σάντσες θα βρίσκεται στο Palazzo Chigi. Θα είναι σίγουρα μια ευκαιρία να επιταχυνθεί το αναμενόμενο ευρωπαϊκό σχέδιο για τη μετανάστευση. Η Ιταλία επίσης, όπως ήδη κάνει η Ισπανία, θα ξεκινήσει ανταλλαγή με τις χώρες προέλευσης των ροών: περισσότερες άδειες διαμονής με αντάλλαγμα περισσότερους επαναπατρισμούς. Δηλαδή παίρνω έναν τίμιο και εργατικό μετανάστη και παίρνετε πίσω αυτόν που ξεπουλάει. Το μέτρο είναι ήδη παρόν στο διάταγμα Cutro και θα μπορούσε να ενισχυθεί.

Η διπλωματική εργασία είναι μακρά, δυσδιάκριτη αλλά απαραίτητη. Τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν στην Ιταλία είναι πιο εμφανή και για τα οποία η κυβέρνηση μελετά ορισμένες τροπολογίες για την ενίσχυση του διατάγματος Cutro που ενσωματώθηκε στη Γερουσία. Στο τραπέζι δεν θα γινόταν λόγος για ΜΚΟ αλλά για το πώς θα εξασφαλιστεί καλύτερη υποδοχή στο άμεσο μέλλον – οι προσγειώσεις έχουν τριπλασιαστεί, το σύστημα δεν είναι πλέον βαθμονομημένο σε μεγάλους αριθμούς και οι άνθρωποι κατασκηνώνουν όπου μπορούν, αυξάνοντας την υποβάθμιση και την ανασφάλεια – και πώς για την ενίσχυση των επαναπατρισμών. «Ένα Κέντρο Επαναπατρισμού (CPR) σε κάθε περιοχή όπου να κρατούνται όσοι είναι εγκληματίες και που δεν δικαιούνται να μείνουν στην Ιταλία μου φαίνεται ο δρόμος προς τα εμπρός», είπε ο υπουργός Σαλβίνι. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν δέκα ΚΑΡΠΑ σε όλη την Ιταλία. Όσες θα χρειάζονταν, τουλάχιστον ένα σε κάθε περιοχή όπως προβλέπει ήδη το διάταγμα Cutro. Αλλά στους κυβερνήτες δεν αρέσει να έχουν αυτές τις δομές στα σπίτια τους, επειδή υπήρξαν μαγνήτες για προβλήματα και κοινωνική ένταση στο παρελθόν. Τώρα οι σωστοί κανόνες σε δεκαέξι από τις είκοσι περιοχές. Θεωρητικά, δεν θα έπρεπε να έχει πρόβλημα να επιβάλει νέα Κέντρα Απέλασης.

5 Απριλίου 2023