Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, μιλώντας για τις ιδιότητες του υποψηφίου για βοσκός, όχι μόνο θεωρεί επαρκή την ευσέβειά του, αλλά επισημαίνει και κάτι άλλο: τη σύνεση του υποψηφίου, δηλαδή να μην είναι αφελώς καλός. Γράφει: “Εάν ένας υποψήφιος έχει ευσέβεια αλλά δεν έχει σύνεση, θεωρείται ακατάλληλος!” Ο πάστορας πρέπει να είναι νηφάλιος, οξυδερκής και έμπειρος, γιατί «δεν ζει μόνο για τον εαυτό του αλλά και για τους ανθρώπους» (Για την ιεροσύνη 3, 12 – PG 48, 648, 652).

Αλήθεια, σήμερα τι να κάνει ένας οδηγός λεωφορείου που είναι ευσεβής, αλλά δεν ξέρει πώς να αντιμετωπίσει τα καθήκοντά του όταν βρίσκεται πίσω από το τιμόνι;!

Τι πρέπει να κάνει ένας χειρουργός που είναι ευσεβές άτομο, αλλά μπερδεύει την επέμβαση με την αυτοψία;!

Και τι θα βοηθήσει την ευσέβεια του βοσκού όταν είναι αφελής, κάνει συνεχώς λάθη και γίνεται αστείο;!

Μήπως, με τις εμμονές, τις προσκολλήσεις, τις ψυχώσεις, τις προκαταλήψεις του, δεν βασανίζει το ποίμνιο που έρχεται σε αυτόν για να βρει γαλήνη για την ψυχή;

Δεν οφείλεται στην αμέλεια και την ανικανότητά του που προκαλεί το βλασφημία του ονόματος του Χριστού από τους άπιστους και άλλους; (Ρωμ. 2:24). Και σε μια εποχή που όλα αμφισβητούνται και αμφισβητούνται;

Με την εκλογή επισκόπων, η Εκκλησία θέτει τις εξετάσεις της ενώπιον του Θεού και των ανθρώπων. Μάλιστα, όπως λέει και πάλι ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος (σχολιάζοντας τα γεγονότα της εποχής του), «οι επίσκοποι ενεργούν σαν το ποίμνιο να είναι ένας σωρός από πέτρες! Ακούστε τους να λένε: Ας κάνουμε κάποιον επίσκοπο, γιατί προέρχεται από εξέχουσα οικογένεια. Ας το κάνουμε αυτό, γιατί είναι πλούσιος και δεν θα χρειαστεί το εισόδημα της Εκκλησίας για να ζήσει. Ας κάνουμε αυτόν που μόλις επέστρεψε από τη σχισματική εκκλησία. Ο ένας προσφέρει στον φίλο του, ο άλλος – ο συγγενής του, ο τρίτος – ένας κολακευτικός! Κανείς δεν νοιάζεται για τον κατάλληλο άνθρωπο! ”(Για την ιεροσύνη 3, 15 – PG 48, 652).

Είναι λυπηρό! Καμία επιθυμία να επιλέξετε τον κατάλληλο υποψήφιο! Κανένας! Και όχι επειδή δεν είχαν την ευκαιρία, αλλά επειδή δεν το ήθελαν! Αν ήθελαν, θα το έκαναν.

Ως αποτέλεσμα, “οι άνθρωποι της Εκκλησίας θα καταστρέψουν την Εκκλησία πολύ πιο αποτελεσματικά από όσο θα την κατέστρεφαν οι εχθροί της!” (Στο ίδιο).

Και γιατί δεν θέλουν να επιλέξουν τα σωστά; Επειδή δεν αγαπούν την Εκκλησία, δεν τους βλάπτει για αυτόν που υπηρετούν! Αγαπούν τα προσωπικά τους συμφέροντα και τους υπηρετούν μέσω της Εκκλησίας, η οποία είναι ιερόσυλη! Και ταυτόχρονα καμαρώνουν για την επιτυχία τους!…

Το στόμα τους μπορεί να λέει: “Επιλέξαμε το σωστό, δόξα τω Θεώ!” Τι λέει όμως η συνείδησή τους;

Αλήθεια, γιατί οι επιχειρηματίες δεν προσλαμβάνουν αδιακρίτως κανέναν στην επιχείρησή τους, όποια και αν είναι αυτή; Γιατί εξετάζονται οι υποψήφιοι; Γιατί να αναζητήσετε και να επιλέξετε τον καλύτερο εργαζόμενο; Γιατί δεν βάζουν καν το παιδί τους σε θέση κλειδί αν πιστεύουν ότι κάτι του λείπει; Γιατί; Γιατί αγαπούν την παρέα τους. Τους πονάει γι ‘αυτήν. Και θέλουν να στέκεται στην κορυφή, να έχει μέλλον. Και η επιχείρησή τους τους ανήκει, είναι ιδιοκτησία τους, οπότε έχουν κάθε δικαίωμα να κάνουν ό, τι θέλουν, ακόμα κι αν το κλείσουν.

Ωστόσο, η εκκλησία ανήκει στον Χριστό, ο οποίος την απέκτησε με το αίμα Του (Πράξεις 20:28). Και αυτοί που είναι στην εξουσία στην Εκκλησία είναι μόνο διαχειριστές αυτής της ξένης ιδιοκτησίας και, είτε τους αρέσει είτε όχι, θα κληθούν να λογοδοτήσουν για την εκλογή τους. Εδώ, όμως, ο Θεός-Κριτής «δεν θα βλασφημηθεί» (Γαλ. 6: 7). Δεν μπορείτε να Τον ξεγελάσετε με κολακείες ή να Τον δωροδοκήσετε. Κρατάει το σκήπτρο της δικαιοσύνης…

Πηγή: Romfea

Μετάφραση: Καθ. Ivan J. Dimitrov

* Την επόμενη εβδομάδα, στις αρχές Οκτωβρίου, η Σύνοδος της Ιεραρχίας της Ελληνικής Εκκλησίας (δηλαδή όλοι οι επισκοπικοί επίσκοποι, περίπου ογδόντα στον αριθμό) θα εκλέξουν νέους μητροπολίτες σε διάφορα κενά τμήματα λόγω θανάτου ή ασθένειας. Με την ευκαιρία αυτή, ένας σημαντικός αριθμός άρθρων και σχολίων εμφανίστηκε στα ελληνικά εκκλησιαστικά μέσα, ένα από τα οποία, το τρέχον, προσφέρουμε στους αναγνώστες μας.

Αρχιμ. Ο Βασιλί (Μπακογιάνι) γεννήθηκε το 1953 στο ορεινό χωριό Κυπάρισος πάνω από την πόλη του Αγρινίου, Ελλάδα. Χειροτονήθηκε διάκονος και ιερέας το 1980. Υπηρέτησε ως ιεροκήρυκας στη μητρόπολη Πατρών. Είναι κάτοχος πτυχίου θεολογίας από την Ορθόδοξη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου του Βελιγραδίου στη Σερβία και μεταπτυχιακό στη θεολογία (Μ.Θ.) από το Ορθόδοξο Θεολογικό Ινστιτούτο “St. Vladimir” στη Νέα Υόρκη, ΗΠΑ, με επιβλέποντα ερευνητή τον καθηγητή Αρχιεπίσκοπος Alexander Schmemann, καθώς και διδάκτορας από το Διεθνές Ατλαντικό Πανεπιστήμιο. Εκδίδει από το 1972. Είναι συγγραφέας πάνω από πενήντα βιβλίων με θεολογικό περιεχόμενο. Μερικά έχουν μεταφραστεί και δημοσιευθεί στα Αγγλικά, Ρωσικά, Γερμανικά, Ιταλικά, Ρουμανικά , Σερβικά, βουλγαρικά, αραβικά και ινδονησιακά.