Ισορροπία που άρχισε να ταλαντώνεται έντονα ήδη γύρω στη δεκαετία του 1980, αλλά για το οποίο άρχισε να συζητείται σοβαρά μόλις 40 χρόνια αργότεραοφείλεται επίσης σε αυτούς που ευθύνονται περισσότερο για αυτή τη στρέβλωση: πετρελαϊκές εταιρείες όπως η Shell και η Exagon που κράτησαν μυστικές τις δικές τους μελέτες που συνδέουν τα ορυκτά καύσιμα με την κλιματική αλλαγή, όπως αναφέρουν οι Κηδεμόνας.

Αλλά η τάση να μην μιλάμε, να αρνούμαστε και να ελαχιστοποιούμε το πρόβλημα είναι επίσης χαρακτηριστική της πολιτικής. Όπως αναφέρουν οιΠαρατηρητήριο Pavia για ανάλυση μέσων και Greenpeace, Οι 13 σημαντικότεροι Ιταλοί πολιτικοί ηγέτες μιλούν για την κλιματική κρίση στο 0,6% των δηλώσεών τους στις ειδήσεις και στο 2,5% των αναρτήσεών τους στο Facebook.

Και ποιος μιλάει περισσότερο για αυτό, δηλαδή τα μέλη της κυβέρνησης Meloni και συγκεκριμένα ο υπουργός Περιβάλλοντος Gilberto Pichetto Fratin, το κάνει εκθέτοντας διφορούμενες, αρνητικές ή αντίθετες θέσεις στο ενεργειακή και οικολογική μετάβαση. Ο Pichetto Fratin, για παράδειγμα, τάχθηκε κατά της διακοπής της πώλησης νέων κινητήρων εσωτερικής καύσης στην Ευρωπαϊκή Ένωση ή κατά της μείωσης των εκπομπών που προκύπτουν από την εντατική γεωργία.

Εν μέσω των πολλών απόψεων που κατακλύζουν τα μέσα ενημέρωσης για αυτό το θέμα, που δίνονται από μη εξειδικευμένο και ανεκπαίδευτο προσωπικό σε αυτό το θέμα, ο μόνος τρόπος να βρεις κάποια σαφήνεια και του στρέψτε την προσοχή σας στη σκληρή επιστήμηαυτός που αποτελείται από επαληθεύσιμους και συγκρίσιμους αριθμούς και δεδομένα, όπως αυτά του Κοπέρνικος. Και θα ήταν σοφό να το κάνουμε πριν τα ακραία γεγονότα προκαλέσουν ακόμη πιο καταστροφικές συνέπειες για τη ζωή των ζώων και των φυτών από ό,τι παρατηρούσαμε τον περασμένο χρόνο.