Δεν το γνωρίζουν όλοι, αλλά πολλά από τα αντικείμενα που χρησιμοποιούμε ή βλέπουμε σε καθημερινή βάση έχουν εφευρεθεί εδώ και πολύ καιρό. Σήμερα θα δούμε εκείνες τις εφευρέσεις «κατασκευασμένες στην Ελλάδα», στην αρχαία εποχή, που χρησιμοποιούνται ακόμα και σήμερα. Οι ανακαλύψεις τους στην αστρονομία, τα μαθηματικά και τη γεωγραφία άνοιξαν το δρόμο για πολλά πεδία της επιστήμης.

• Αστρολάβος: είναι ένα όργανο που χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι Έλληνες για τη διενέργεια αστρονομικών μετρήσεων και το επινόησε ο Κλαύδιος Πτολεμαίος (μεταξύ των άλλων φιγούρων πίσω από την εφεύρεση είναι ο Απολλώνιος της Πέργας και ο Ίππαρχος). Χάρη σε αυτό, ήταν δυνατός ο εντοπισμός ή ο υπολογισμός της θέσης των ουράνιων σωμάτων όπως ο Ήλιος, η Σελήνη, οι πλανήτες και τα αστέρια. Χρησιμοποιήθηκε από τους ναυτικούς μέχρι την ανάπτυξη αξιόπιστων μηχανικών ρολογιών τον 17ο και 18ο αιώνα.
• Ο μοχλός: «Δώσε μου ένα μοχλό και μια καρφίτσα και θα σηκώσω τον κόσμο για σένα», είπε ο Αρχιμήδης. Οι παλαιότερες καταγραφές ενός μοχλού χρονολογούνται από την αρχαία Εγγύς Ανατολή γύρω στο 5000 π.Χ., και χρησιμοποιήθηκε στην αρχαία Ινδία και την Αίγυπτο για την ανύψωση νερού και τη μετακίνηση βαρέων αντικειμένων. Ωστόσο, τα αρχαία χειρόγραφα που έχουν απομείνει στους μοχλούς χρονολογούνται από τον τρίτο αιώνα π.Χ. και γράφτηκαν από τον ίδιο τον μαθηματικό.
• Ο γερανός: οι αρχαιολόγοι βρήκαν στοιχεία για γερανούς στην αρχαία Ελλάδα που χρονολογούνται από τα τέλη του 6ου αιώνα π.Χ.
• Νερόμυλος: μία από τις τεχνολογίες που δημιουργήθηκαν στην Ελλάδα με τη μεγαλύτερη απήχηση. Οι Έλληνες επινόησαν τα δύο βασικά συστατικά των νερόμυλων, τον νεροτροχό και τους οδοντωτούς τροχούς, και μερικές από τις αρχαιότερες ενδείξεις υδροτροχού εμφανίζονται στις τεχνικές πραγματείες που γράφτηκαν από τον Έλληνα μηχανικό Φίλωνα του Βυζαντίου.
• Αρχιμήδειος βίδα: Ο Αρχιμήδης δεν επινόησε τη βίδα που φέρει το όνομά του, αλλά τις μαθηματικές αρχές πίσω από αυτήν.
• Καταπέλτης: πιθανότατα αυτό το πολεμικό όργανο εφευρέθηκε σε διάφορα μέρη της Γης ταυτόχρονα (και θα προσγειωθεί ακόμη και στο φεγγάρι), αλλά μπορεί να εισήχθη στην Ελλάδα από τον Διονύσιο Α’ των Συρακουσών και χρησιμοποιήθηκε από τον ελληνικό στρατό το 399 π.Χ.