Η ελληνική κυβέρνηση αντιμετωπίζει τον πόλεμο στη Μέση Ανατολή με ανησυχία και για τις πιθανές συνέπειες στα μεταναστευτικά ρεύματα προς τις ακτές της. Τον Σεπτέμβριο, πριν ξεκινήσουν οι βομβαρδισμοί της Γάζας, οι Παλαιστίνιοι ήταν οι πρώτοι σε αριθμό μεταξύ των αιτούντων άσυλο στην Ελλάδα και αντιπροσώπευαν το 20% του συνόλου.

Η ελληνική παλαιστινιακή κοινότητα αριθμεί σήμερα περισσότερα από 10.000 άτομα. Κάποιοι από αυτούς έχουν εγκατασταθεί στη χώρα εδώ και χρόνια, και παρακολουθούν με κομμένη την ανάσα τι συμβαίνει στην άλλη άκρη της Μεσογείου.

Η Salma Shawa είναι η διευθύντρια πολιτιστικών δραστηριοτήτων της ελληνικής παλαιστινιακής κοινότητας. Η αδερφή της, μαζί με την οικογένειά της, είναι παγιδευμένη στη Γάζα: «Ένα μέρος του εαυτού μου έμεινε εκεί και είναι τόσο δύσκολο να μένεις αβοήθητος και να παρακολουθείς. Αλλά στην Ελλάδα, ευτυχώς, μας κυρίευσε ένα κύμα αλληλεγγύης», λέει.

Από τότε που άρχισαν να πέφτουν οι βόμβες στη Λωρίδα, χιλιάδες άνθρωποι διαδήλωσαν στις ελληνικές πόλεις για να υποστηρίξουν τον πληγέντα πληθυσμό. Η Ελλάδα, παρόλο που είναι στενός σύμμαχος του Ισραήλ σήμερα, έχει μια ιστορία φιλίας με την Παλαιστίνη.

Η ένταση για όσα συμβαίνουν είναι ακόμη πιο έντονη στα hotspots των νησιών, όπου ζουν περίπου 3.000 Παλαιστίνιοι αιτούντες άσυλο. «Στους καταυλισμούς επικρατεί κλίμα αγωνίας και πένθους: πολλοί σκέφτονται γνωστούς που δεν έχουν ακούσει. Αυτό το άγχος προστίθεται σε αυτό του τραυματικού ταξιδιού που αντιμετώπισαν», εξηγεί η Χριστίνα Ψαρρά, διευθύντρια του ελληνικού τμήματος των Γιατρών Χωρίς Σύνορα.

Σύμφωνα με αυτήν, είναι πολύ νωρίς για να προβλέψουμε τις συνέπειες της σύγκρουσης στο μεταναστευτικό φαινόμενο: «Ο πληθυσμός είναι αποκλεισμένος στη Λωρίδα. Δεν γνωρίζουμε αν στο μέλλον θα καταφύγει στη γύρω περιοχή, ή στην Ευρώπη. Σίγουρα η παρουσία Παλαιστινίων μεταξύ των αιτούντων άσυλο στην Ελλάδα ήταν ήδη σταθερή».

Πριν από τον πόλεμο, πολλοί κάτοικοι της Λωρίδας προσπάθησαν να φτάσουν στην Ευρώπη με βίζα για την Τουρκία. Πέρασαν τα σύνορα με την Αίγυπτο και μετά πήραν αεροπλάνο για την Κωνσταντινούπολη. Εκεί το μόνο που απέμενε ήταν να βασιστούμε σε διακινητές για να αποβιβαστούν στις ελληνικές ακτές. Τώρα η προτεραιότητα είναι να επιβιώσουμε από τους βομβαρδισμούς. Αλλά πολλοί στην ελληνική παλαιστινιακή κοινότητα δεν αποκλείουν ότι οι συγγενείς τους θα αναγκαστούν να εγκαταλείψουν τη γη τους.

«Όλοι θέλουμε απλώς να μπορέσουμε να επιστρέψουμε μια μέρα», λέει ο Latif Darwish, καθηγητής οικονομικών και μέλος της κοινότητας. «Όταν ένας Παλαιστίνιος πάρει ελληνικό διαβατήριο, το πρώτο ταξίδι που θα κάνει είναι στην Παλαιστίνη: το όνειρο δεν θα τελειώσει ποτέ, μέχρι να δημιουργήσουμε το δικό μας κράτος».