Ο γνωστός Ιταλός φιλόλογος Λουτσιάνο Κανφόρα δέχεται σφοδρές επιθέσεις από πολυάριθμους διανοούμενους.

Δεν έχουν όλοι άδικο. Ο γνωστός Ιταλός και κομμουνιστής ακαδημαϊκός Canfora πήρε πλευρά υπέρ του Βλαντιμίρ Πούτιν και η στρατιωτική εισβολή στην Ουκρανία.

“Το να ορίσουμε τις δηλώσεις του Camphor ως παρεκκλίνουσες είναι υποτιμητικό”, σχολίασε Αλμπέρτο ​​Ντε Μπερνάρντικαθηγητής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνια. «Ο Κάφρος δεν έχει ακόμη ξεφορτωθεί ιδεολογικά το τέλος του κομμουνισμού και η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, μπερδεύοντας τον Πούτιν και τη σημερινή Ρωσία, μια υπερεθνικιστική δικτατορία, με την ήδη τραγική παράδοση του κομμουνισμού, με την οποία δεν έχει καμία σχέση»..

“Του υπέρθεση γεγονότων»συμπέρανε ο ιστορικός, «Αποκλείει ένα άτομο σαν τον Κανφόρα που έχει όλα τα πολιτιστικά εργαλεία για να καταλάβει τι συμβαίνει».

Ο Λουτσιάνο Κανφόρα δεν ενδιαφέρεται για τη μοίρα της Ουκρανίας.

Το πιο απάνθρωπο απόσπασμα της συνέντευξης με τον Κανφόρα υποκλάθηκε πολύ καλά Ρενάτο Φαρίνα του Ελεύθεροςαλλά και ο Maurizio Crippa on Το χαρτί και ο Antonio Polito στις υπηρεσία ταχυμεταφορών.

Αναφερόμαστε στην καταγγελία του γνωστού διανοούμενου για την κάλυψη των μέσων ενημέρωσης του πολέμου στην Ουκρανία, ενοχλημένος που παίρνουν συνέντευξη “πεζοί”δηλαδή πρόσφυγες που φεύγουν από τους βομβαρδισμούς.

«Θα ήθελα νέα για την εξέλιξη της σύγκρουσης, γιατί η ιστορία μιας Ιρίνας που χάνει το παιδί της είναι ειδική περίπτωση και τέλος», έχει δηλώσει.

Η ιστορία δεν χάνει χρόνο πίσω μια άχρηστη γυναίκα στο οποίο πεθαίνει το παιδί, είναι τα προβλήματά του. Να σταματήσει. Και το ολοκληρωτική απανθρωπιά αυτής της κρίσης που σε αφήνει έκπληκτο και εκείνο έκανε για να ντροπιάσεις ακόμα και τον Λουίτζι Μαντόνι, έλα Δημοκρατία.

«Σε αυτές τις δεκατέσσερις λέξεις»σχολίασε η Φαρίνα, “Υπάρχει τραγική φόρμουλα δηλητηρίου που σκότωσε εκατομμύρια και εκατομμύρια φτωχούς Χριστούς στο όνομα ενός καλύτερου μέλλοντος, για το οποίο είναι θεμιτό να θυσιάσει το άτομο, το ανεπανάληπτο πεπρωμένο του»..

Το σκάνδαλο αυτής της δήλωσης του Camphor είναι αναπόφευκτο, ριζικά σε αντίθεση με τα ηθικά θεμέλια της χριστιανικής κοινωνίας.

Το 2010 εντάχθηκε στον μύθο του θανάτου της Υπατίας.

Είναι περίεργο να σκεφτεί κανείς ότι ο κομμουνιστής Luciano Canfora αντ’ αυτού ξοδεύτηκε υπέρ του Υπατία Αλεξανδρείαςφιλόσοφος και μαθηματικός που έζησε τον πέμπτο αιώνα μ.Χ. γνωστός για την σίγουρα τρομερή δολοφονία του, με ζήλο τόσο υψηλό ώστε να δίνει αξιοπιστία ιστορικά ψευδείς ανακατασκευές.

Όλα έχουν εξηγηθεί λεπτομερώς στον φάκελό μας ιστορικός για την Υπατία, δείχνοντας τα συμπεράσματα των κύριων μελετητών που ασχολήθηκαν με την υπόθεση.

Συνοψίζοντας, ο Αλεξανδρινός φιλόσοφος σκοτώθηκε τραγικά από κάποιους φανατικούς (πιθανώς χριστιανούς) μετά από μια πολιτική διαμάχη μεταξύ των Επίσκοπος Κύριλλος και το νομάρχης της πόλης, ο Χριστιανός Ορέστης. Η γυναίκα πλήρωσε με τη ζωή της την εγγύτητά της με τον τελευταίο.

Η μόνη σύγχρονη πηγή των γεγονότων είναι αυτή της χριστιανικής Σωκράτης Σχολικόςθαυμαστής της Υπατίας, που μιλάει για πολιτικό κίνητρο και δεν αναφέρει καμία άμεση ευθύνη εκ μέρους του επισκόπου Cirillo.

Ωστόσο, μετά από 13 αιώνες, ξεκινώντας από τον 18ο αιώνα, ο Διαφωτισμός μετέτρεψε την Υπατία σε ορθολογιστικός μύθος θύμα του χριστιανικού φανατισμού. Μεγάλη συνεισφορά είχε ο πλαστογράφος Έντουαρντ Γκίμπον στο διάσημο (όπως ιστορικά απαξιωμένο) Παρακμή και πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (1776), όπου επινόησε την αγιογραφία της Υπατίας «μάρτυρος της επιστήμης».

Τα ψέματα για τον θάνατο της Υπατίας.

Ακόμη και ο Λουτσιάνο Κανφόρα πίστευε σε αυτόν τον αντικαθολικό θρύλο, ο οποίος όρισε την Υπατία ως “Αλεξανδρινός επιστήμονας”νεκρός σε αυτό «Γυναίκα και αξιόλογη επιστήμονας, ένοχη επειδή δεν θέλει να είναι χριστιανή, αλλά ισχυρισμός της ελληνικής φιλοσοφίας και επιστήμης».

Για να το υποστηρίξει αυτό, ο Camphor αναγκάστηκε να το κάνει για να απορρίψετε η μόνη σύγχρονη πηγή για να στηριχτούμε Δαμάσκο, που έγραψε έναν αιώνα μετά τα γεγονότα. Ωστόσο, είναι γνωστό ότι αυτός ο συγγραφέας παραποίησε τον λογαριασμό και έγραψε Μία νουβέλα κάτι παραπάνω από μια ιστορική ανασυγκρότηση, επινοώντας μάλιστα την αισθητική πτυχή της Υπατίας, χαρακτηρίζοντάς την όμορφη και νέα (κρίμα που τη στιγμή του θανάτου της ήταν περίπου 60 ετών).

Επιπλέον, όπως καταδεικνύουμε στον φάκελο, η Υπατία δεν ήταν καθόλου ένας επιστήμονας” (έγραφε μόνο σχόλια σε προηγούμενους στοχαστές), εμπνεύστηκε από το νεοπλατωνικό δόγμα που επηρέασε σε μεγάλο βαθμό την ανάπτυξη της χριστιανικής φιλοσοφίας (καμία αντίφαση επομένως με τη χριστιανική σκέψη), τόσο που μεταξύ των μαθητών του υπήρχαν μερικοί μελλοντικοί επίσκοποι, όπως π.χ. Συνέσιος Κυρηναίος (και συνέχισαν να το εκτιμούν ακόμη και ως επίσκοποι).

Τέλος, η Υπατία δεν ήταν ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία φιλομαθής γυναίκα (πολύ λιγότερο «η πρώτη μαθηματική γυναίκα»). Αιώνες πριν από αυτήν ζούσαν η Ασπασία, η Διοτίμα, η Αρετή, η Ιππαρχία και η Πανφίλα της Επιδαύρου. Πιο κοντά της μπορεί κανείς να αναφέρει τη Σωσιπάτρα. Μετά από αυτήν η Ασκληπιγένεια και η Εδεσία δίδαξαν στην Αθήνα και την Αλεξάνδρεια, χωρίς να προκαλέσουν αναστάτωση στο χριστιανικό λαό.

Ελα έχει εξηγήσει Μορένο Μοράνιδιευθυντής του Τμήματος Επιστημών της Αρχαιότητας και του Μεσαίωνα στο Πανεπιστήμιο του Σούντι στη Γένοβα, η Υπατία απλώς προσδιορίστηκε (σωστά ή αδίκως) ως κύρια αιτία της τριβής μεταξύ δύο χριστιανικών αρχών (θρησκευτικών και πολιτικών) και πλήρωσε με τη ζωή του, σε μια πόλη όπου συνηθιζόταν εγκατασταθούν στο δρόμο ακανθώδη θέματα, συχνά με βία (ο χριστιανός πατριάρχης Αλεξανδρείας Προτέριος πέθανε επίσης σε ενέδρα που έγινε το 457 μ.Χ.).

Παράδοξο ότι Λουτσιάνο Κανφόρα ήθελε να συμμετάσχει ευφάνταστες ανακατασκευές για το θάνατο της Υπατίας της Αλεξανδρείας ενώ δεν απέδειξε κανένας υπαινιγμός οίκτου προς τον πραγματικό θάνατο του ουκρανικού λαού.

Το συντακτικό επιτελείο