Θυμάστε … Ελλάδα που κέρδισε το Euro 2004 με το μπουλόνι και την κεφαλιά του Χαριστέα

Του πραγματισμός αντιτίθεται στο όμορφο παιχνίδι έχει συζητηθεί συχνά τα τελευταία χρόνια, με “φύλαξη“Ε”cholismo«Συγκεκριμένα για να χωρίσουν στρατεύματα οπαδών του ποδοσφαίρου έτοιμοι να υπερασπιστούν (ή να επιτεθούν, για να παραμείνουν ουδέτεροι) η μία ή η άλλη φιλοσοφία παιχνιδιού. Υπήρξε, όμως, μια στιγμή, στην οποία ίσως και ο πιο θερμός υποστηρικτής του ρεαλισμού «cholista» να είχε καλύψει τα μάτια του: αυτές ήταν οι μέρες που «α δάκρυα έπεσε στο πρόσωπο του όμορφου παιχνιδιού “. Η πρόταση προέρχεται από έναν τίτλο του Τηλεγράφος, δηλητηριώδες, για να υποτιμήσουν τη νίκη του Ελλάδα Όλα συμπεριλαμβάνονται Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα 2004: η εταιρεία μάλλον πιο συγκινητικό της ιστορίας σε έναν ποδοσφαιρικό διαγωνισμό για έθνη.

Για όνομα του Θεού: να μιλάς με έναν Έλληνα για μη παρακολουθήσιμο παιχνίδι, ενώ ακόμα σήμερα σε απόσταση 17 χρόνια γιορτάζει το 4 Ιουλίου σαν μια εθνική γιορτή σχεδόν όσο μια Αμερικανίδα, θα είχε ως αποτέλεσμα μια ηχητική γέλιο στο πρόσωπο και ένα ποτήρι Ούζο για να φρυγανίσει ξανά την παρέα. Ορθά. Γιατί το 2004 η ποδοσφαιρική Ελλάδα ήταν σαν μία ανώνυμος ωφελιμιστής τοποθετημένο στο γκαράζ ενός σεΐχη: πέρασε εντελώς απαρατήρητο. Ταν αναπόφευκτο, δεδομένης της παρέλασης των αστεριών στο Πορτογαλία: οι οικοδεσπότες με Figo, Rui Costa, Deco και ο 19χρονος Cristiano Ronaldo, Ιταλία με Τότι, Κασάνο, Vieri, Μπουφόν, Ντελ Πιέρο και Pirlo, της Αγγλίας Ρούνι, Λάμπαρντ, Μπέκαμ και Gerrard, Γαλλία με Ο Ζιντάν, Χένρι, Τρεζεγκέτ και Thuram, Κάτω Χώρες Βαν Νιστελρόι, Της Γερμανίας Μπαλάκ, ακόμη και η Τσεχία με Νέντβεντ, Rosicky e Μπάρος εκπροσωπούσε μια όχι αδιάφορη ποδοσφαιρική δύναμη.

Ως εκ τούτου, για την εκπαίδευση με επικεφαλής Ότο Ρεχάγκελ, παρά την πρώτη θέση στον προκριματικό γύρο, υπήρξε πολύ μικρή προσοχή. Μια ομάδα με μερικούς παίκτες πάγκου στα μεγάλα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, όπως π.χ. Ντέλλας στη Ρόμα, τον Βρύζα στη Φιορεντίνα και Καραγκούνης στην Interντερ. Ο αγωνιστής ξεκουράζεται στο Σούπερ Λίγκα Έλλαντ: μια σεμνή εθνική ομάδα, επιπλέον με την τελευταία συμμετοχή σε μια διεθνή διοργάνωση ποδοσφαίρου, το Παγκόσμιο Κύπελλο 1994, πολύ ενοποιητικό με 3 ήττες, 0 γκολ που σημειώθηκαν και 10 υπέφερανΤο Μία από αυτές τις ομάδες που αποχαιρέτησε σύντομα είδε επίσης το σιδερένιο γκρουπ (Ισπανία, Πορτογαλία και Ρωσία οι αντίπαλοι). Ιδέα, αυτή της απόλαυσης της συμμετοχής στο Euro 2004 και της επιστροφής στο σπίτι σε λίγες μέρες, που μοιράστηκαν οι ίδιοι οι Έλληνες: απλώς σκεφτείτε το γάμο του Φύσσας, Έλληνας αμυντικός, προγραμματισμένος για 9 Ιουλίου, 4 ημέρες μετά τον τελικό. Φυσικά χωρίς την παραμικρή σκέψη να το παίξω, το τελευταίο.

Ο στόχος, που δηλώθηκε από τον Ρεχάγκελ, είναι η νίκη: ένα ιστορικό αποτέλεσμα δεδομένου ότι στις δύο μόνο συμμετοχές σε διεθνείς διοργανώσεις η εθνική ομάδα της Ελλάδας είχε καταφέρει να πετύχει το μέγιστο ισοφαρίζω έναν αγώνα, στους Ευρωπαίους της 1980 στην Ιταλια. Ο Ντέλλας και η ομάδα του βρίσκονται στον εναρκτήριο αγώνα με τους γηπεδούχους και αιφνιδιάζουν μετά από 6 λεπτά να βρεθούν στο προβάδισμα: Καραγκούνης από έξω βρίσκει ένα χαμηλό σουτ στην άκρη του στύλου που Ρικάρντο αγγίζει μόνο. Η Πορτογαλία προσπαθεί να ανακάμψει αλλά η ομάδα του Ρεχάγκελ είναι μία από αυτές πολύ άσχημος να αντιμετωπίσει: Σεϊταρίδης από το δεξί μπακ είναι μια αποκάλυψη, η άμυνα με τους δύο γίγαντες Καψής και ο Δέλλας πολύ στιβαρός, η μεσαία γραμμή με τον Ζαγοράκη, τον Κατσουράνη και τον πλέι μέικερ Basinas είναι σε θέση να σπάσει το παιχνίδι και να επανεκκινήσει τον Καραγκούνη και τις δύο αιχμές του Βρύζα και Ο ΧαριστέαςΤο Απλώς από μια επανεκκίνηση οι Έλληνες κατακτούν το αυστηρότητα που τους οδηγεί στο 2-0, μεταμορφωμένο από τον Basinas: Το γκολ της Πορτογαλίας έρχεται αργά – στο 93ο με τον Cristiano Ronaldo – και έτσι ο μέγιστος στόχος έχει ήδη κατακτηθεί στο ντεμπούτο.

Μια υπόθεση? Φαίνεται έτσι όταν στον δεύτερο αγώνα με την Ισπανία, Ραούλ μι Morientes πίνουν την ελληνική άμυνα παίρνοντας μπροστά τις κόκκινες φουριές. Φαίνεται όχι όταν, αφού δεν έδωσε περισσότερο χώρο στους berβηρες, ένας Χαριστέας ξεκίνησε το ψάρεμα στη μέση της περιοχής για να στεγνώσει ο Κασίγιας. Με 4 πόντους η μοίρα είναι στα χέρια των Ελλήνων, αλλά το συναίσθημα τους προδίδει: το Ρωσία ήδη αποκλεισμένες νίκες 2 με 1. Η στενή νίκη της Πορτογαλίας επί της Ισπανίας, ωστόσο, δίνει ΤΕΛΟΣ παντων πρόκριση στην ομάδα Rehhagel. Αλλά στα τέταρτα υπάρχει Γαλλία του Ζιντάν: ο προπονητής το ρίχνει στη μυθολογία, αστειεύοντας αδύνατη αποστολή και παραθέτοντας τοΙλιάδα, ελπίζοντας να έχει Αχιλλέα μεταξύ των δικών του για να νικήσει τη Γαλλία. Ο Άγγελος Χαριστέας μπορεί να είχε την εμφάνιση πελίντε όταν σηκώθηκε στην πτήση και κέρδισε τον Μπαρτέζ: φυσικά, εκτός από το γκολ, το κλείσιμο του σκαντζόχοιρου και το χτύπημα για την άμυνα των συμπαικτών του είναι θεμελιώδη, τα οποία εξουδετερώνουν όλες τις επιθέσεις Χένρι και Ζιντάν.

Ενα θαύμα: με τους Έλληνες στο σπίτι να ενώνονται και να ονειρεύονται, αντιμετωπίζοντας τον Ρεχάγκελ ως μυθολογικός βασιλιάς, παίζοντας με το όνομά του και βγαίνοντας στους δρόμους για τους ήρωές τους. Θα εξακολουθεί να είναι πονοκέφαλος, αυτή τη φορά Τραϊανός Δέλλας στην παράταση, για να κερδίσει τους Έλληνες τον ημιτελικό εναντίον Τσεχική ΔημοκρατίαΤο Στον τελικό και πάλι η Πορτογαλία, την παραμονή των Λουζιτανιάνων ορκίζονται: “Αυτό που συνέβη στο πρώτο σκέλος δεν θα συμβεί”. Αλλά αυτή η ομάδα σκωροφαγομένος και άσχημος, που σηκώνει φράχτες στην περιοχή και ελπίζει σε φάουλ από τον Μπασινά ή σε κόρνερ για να προσπαθήσει να πληγώσει, τώρα δεν θέλει να σταματήσει.

Ο τελικός είναι συνηθισμένος πολύ άσχημος, ως συνήθως, το ελληνικό τείχος δεν αφήνει τίποτα να περάσει, ως συνήθως ο Μπασινάς τραβάει τον Χαριστέα από κόρνερ, το άλμα στο κεφάλι του Costinha αξίζει‘1 και 0, που για την Ελλάδα του Ρεχάγκελ είναι σαν μια πρόταση. Απίστευτα, σήκωσε το κύπελλο. Οι αγγλικές εφημερίδες μιλούν για δάκρυα στο πρόσωπο του όμορφου παιχνιδιού, ο Ρεχάγκελ γελά όταν απαντά “δώσε μου τον Τσάβι ή τον Μέσι και άσε την ομάδα να παίξει, δώσε μου τον Κάψη, τον Κατσουράνη και τον Ντέλλα και Βιδώνω“. Και κερδίζω, είναι το αμίλητο αρκετά προφορικό εκείνου του προπονητή με το γαλήνιο πρόσωπο και το εύκολο κατόρθωμα, από την Bundesliga που κέρδισε με Καϊζερσλάουτερν που προήχθη πρόσφατα στο Σύνταγμα του Κυπέλλου Γερμανίας Φορτούνα Ντίσελντορφ: παίζοντας άσχημα, ναι, και κάνοντας το καλό παιχνίδι να κλάψει. Στο ποδόσφαιρο, το σημαντικό είναι αυτό άλλοι κλαίνεΤο

Manolis Toccilis

"Τυπικός λάτρης των ζόμπι. Υπέρμαχος του αλκοόλ. Ανίατος εθισμένος στην τηλεόραση. Ακραίος λάτρης του διαδικτύου. Βραβευμένος αναλυτής."

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *