Το SMİTHSONİAN είναι ένα από τα μεγαλύτερα μουσεία, εκπαιδευτικά και ερευνητικά ινστιτούτα στον κόσμο…

class=”cf”>

Έχουν περάσει 3000 χρόνια από την Ιλιάδα

Περιγράφουν τους εαυτούς τους ως μια κοινότητα μάθησης και ως ανοιχτή πόρτα.
Στο τελευταίο τεύχος Μαρτίου του μηνιαίου περιοδικού του Smithsonian, μια επίσκεψη στο Τσανάκκαλε της Τροίας, στο πρόσφατα ανοιγμένο Μουσείο της Τροίας και στον Επικεφαλής των Ανασκαφών της Τροίας, Καθ. Δρ. Έδωσε εκτεταμένο χώρο στον Rüstem Aslan.
Ο Τζόσουα Χάμερ έγραψε την είδηση ​​και η Ρένα Εφέντη τράβηξε τις φωτογραφίες.
Διάβασα το άρθρο με ενδιαφέρον και φυσικά ήμουν πολύ περήφανος που είχα έναν τέτοιο θησαυρό στην Ανατολία.
Ο Τζόσουα Χάμερ ξεκίνησε το άρθρο έτσι.
«Πέρασαν περίπου 3 χιλιάδες χρόνια από τότε που ο Όμηρος έγραψε την Ιλιάδα, ένα από τα κύρια έργα της δυτικής λογοτεχνίας. Το επικό ποίημα αφηγείται με αιματηρές και λυρικές λεπτομέρειες τις 52 ημέρες κοντά στο τέλος της πολιορκίας της Τροίας, της πόλης που κυβερνούσε ο ευγενικός βασιλιάς Πρίαμος. Σύμφωνα με το μύθο, ο γιος του Πρίαμου Πάρης πυροδότησε τον πόλεμο αποπλανώντας την όμορφη Ελένη, σύζυγο του Σπαρτιάτη βασιλιά Μενέλαου, και την πήγε στο Τρωικό Κάστρο. Αντίθετα, ο αδελφός του Μενέλαου, Αγαμέμνονας, βασιλιάς των βασιλέων που κυβέρνησε από τις Μυκήνες στην ηπειρωτική Ελλάδα, οδήγησε ένα στόλο πολεμικών πλοίων στο Αιγαίο για να ανακαταλάβει την Ελένη και να εκδικηθεί την πόλη.
Το ερώτημα ποιος από αυτούς τους ανθρώπους και τα γεγονότα είναι ιστορικός έχει γοητεύσει τους επιστήμονες εδώ και αιώνες. Το έπος της Τροίας, βασισμένο στην προφορική παράδοση αιώνων, κρύβεται ανάμεσα στα πλοία στο λιμάνι, μέσα στα τείχη και ίσως στα μέρη που έχω επισκεφτεί. Σύμφωνα με τον μύθο, οι Έλληνες, με αρχηγό τον θεόμορφο Αχιλλέα, ήρθαν πρόσωπο με πρόσωπο με τον Έκτορα, τον γιο του Πρίαμου, και τον Τρωικό στρατό του. Συναρπαστικές απεικονίσεις πολεμικών τελετουργιών, δραματικές αφηγήσεις στενής μάχης, ηρωικοί αλλά ελαττωματικοί χαρακτήρες, θυσίες και προδοσίες, η Ιλιάδα έχει διαμορφώσει τη δυτική λογοτεχνία για χιλιάδες χρόνια. Ο Βρετανός ηθοποιός και λόγιος Stephen Fry έγραψε στο best-seller της Τροίας του τελευταίου χρόνου: «Η ιστορία της Τροίας πρέπει να περνάει από γενιά σε γενιά. Αν χάσουμε την Τροία, χάνουμε και ένα μέρος του εαυτού μας».

class=”cf”>

Το όνειρο του Σλήμαν, οι πραγματικότητες της Τροίας

(Γράφω το σημερινό άρθρο συγκεντρώνοντας το άρθρο του Joshua Hammer του περιοδικού Smithsonian.)
Μέχρι πριν από περίπου 150 χρόνια, πιστευόταν ευρέως ότι η Τροία ήταν μια φανταστική, μυθική πόλη όπως η Ατλαντίδα ή το Ελ Ντοράντο. Ωστόσο, υπήρχε μια παράδοση που συνέδεε το Χισαρλίκ με την Τροία σε όλη την αρχαιότητα. Οι κλασικοί Έλληνες, που έζησαν εκατοντάδες χρόνια μετά τα γεγονότα που περιέγραψε ο Όμηρος, πίστευαν ότι το Hisarlık ήταν η τοποθεσία της πόλης του Ομήρου Τρωάδα και ίδρυσαν έναν ελληνικό οικισμό με περίτεχνο ναό, θέατρο και κτίριο δημοτικού συμβουλίου.
Στη σύγχρονη εποχή, το πρώτο άτομο που πρότεινε το Hisarlik ως τοποθεσία της Τροίας ήταν ο Σκωτσέζος λόγιος Charles Maclaren, ο οποίος ήταν κάποτε εκδότης της Encyclopædia Britannica. Αλλά θα χρειαζόταν μισός αιώνας πριν ένας ερασιτέχνης αρχαιολόγος ονόματι Φρανκ Κάλβερτ αρχίσει να εξερευνά τον τύμβο με θέα στα Δαρδανέλια, τον οποίο οι Τούρκοι ονόμασαν «Τόπος των Κάστρων». Οι πλούσιες λεπτομέρειες της Ιλιάδας τον έκαναν να σκεφτεί ότι το Hisarlık και η Τροία ήταν ένα και το αυτό.
Ο Χάινριχ Σλήμαν…
Ο Σλήμαν γοητευόταν από την παιδική του ηλικία με την Ιλιάδα και την Οδύσσεια. Ξεκίνησε το 1868, χρηματοδοτώντας το πάθος του αφού έκανε μια περιουσία ανταλλάσσοντας χρυσόσκονη στην Καλιφόρνια, βαφή indigo στη Ρωσία και μαύρη πυρίτιδα στην Κριμαία.
Ο Σλήμαν διαπέρασε στρώματα οικισμού, θρυμματίζοντας τα ερείπια που είχαν παραμείνει στη θέση τους για χιλιάδες χρόνια. Σε ένα στρώμα κοντά στον πυθμένα, νοτιοδυτικά των ερειπίων. γυαλιά, ασπίδες, διαδήματα, βραχιόλια, περιδέραια, καρφίτσες, χιλιάδες αντικείμενα από χρυσό, ασήμι και χαλκό.
Ο Σλήμαν τον ονόμασε «Θησαυρό του Πρίαμου» και τον απέδωσε στον ηγεμόνα της Ιλιάδας που σκοτώθηκε από τους Μυκηναίους.
Τα ευρήματα του Σλήμαν απέδειξαν ότι σε αυτόν τον λόφο βασίλευε ένας πλούσιος ναός, που ίσως περιγράφεται στην Ιλιάδα. «Ο Σλήμαν μετέτρεψε το Hisarlık σε Τροία», λέει ο Rüstem Aslan. Ο Σλήμαν και ο διάδοχός του, William Dörpfeld, εντόπισαν τελικά εννέα αρχαιολογικά στρώματα από την Εποχή του Χαλκού έως τη Ρωμαϊκή περίοδο, τα οποία ήταν 3.500 ετών.

Τέτοια ήταν η προβλεπόμενη πόλη της Τροίας. Christoph Haussner, Μόναχο

class=”cf”>

Η UNESCO άνοιξε τον δρόμο

Το 1970 η UNESCO πήρε μια απόφαση.
Με τη «Σύμβαση για την αποτροπή της παράνομης εισαγωγής, εξαγωγής και μεταβίβασης πολιτιστικής περιουσίας» άνοιξε ο δρόμος για την επιστροφή πολιτιστικών αγαθών που έφυγαν στο εξωτερικό.
καθ. Ο Δρ. Rüstem Aslan συνέχισε αυτόν τον αγώνα μετά από χρόνια συνεργασίας με τον Manfred Korfmann.

Ορισμένα έργα ζητήθηκαν από το Μουσείο Neues στο Βερολίνο και το Βρετανικό Μουσείο.
Φυσικά, αυτά περιελάμβαναν αυτά της συλλογής του Σλήμαν.

Διηύθυνε τις ανασκαφές από το 1988 έως το 2005.

Τα ιστορικά αντικείμενα είναι η κληρονομιά μας

Έχω πάει στο Τσανάκκαλε πολλές φορές όλα αυτά τα χρόνια.
Είμαι από αυτούς που γνωρίζουν πολύ καλά το όνειρο του Μουσείου της Τροίας.
Τελικά, απέκτησε το μουσείο του Τσανάκκαλε.
Και ήταν πολύ ωραίο.
Κάθε φορά που πηγαίνω, σίγουρα πηγαίνω στο μουσείο.
Κάθε φορά μαθαίνω νέα πράγματα.
Είναι καλό για μένα να γνωρίζω την ιστορία, να εμπνέομαι από την ιστορία και να κοιτάζω το μέλλον έτσι.
Φυσικά, μνημονεύω με σεβασμό και αγάπη πολλούς ανθρώπους που έβαλαν την καρδιά τους στις ανασκαφές της Τροίας και αυτή την ιστορία της ανθρωπότητας που ξεκίνησε με την Ιλιάδα και έχει επιβιώσει μέχρι σήμερα.
Η πολιτιστική κληρονομιά είναι δικαίωμα όσων ζουν σε αυτή τη γεωγραφία.
Εύχομαι όλα τα τεχνουργήματα που ελήφθησαν από αυτά τα εδάφη να επιστρέψουν εκεί που ανήκουν.