Η κυβέρνηση Ερντογάν, η οποία περιπλέκει τα προβλήματα της χώρας παρά τα επιλύει, φαίνεται να στηρίζεται σε μια στρατηγική διόρθωσης της παρακμής της, η οποία αποκαλύφθηκε από την πρόσφατη αποτυχία των τοπικών εκλογών, με μια στρατηγική δημιουργίας εικόνας. Οι εξελίξεις τα τελευταία δύο χρόνια θυμίζουν αυτό που έκανε ο Τραμπ την περσινή του χρονιά.

Το ΑΚΡ προχωρά στον 20ό χρόνο διακυβέρνησής του, χάνοντας σταδιακά την εξουσία του. Οι εκλογές, οι οποίες αναμένεται να γίνουν το αργότερο το 2023, φαίνεται να έχουν αρχίσει να διαμορφώνουν τις εξελίξεις της εξωτερικής πολιτικής καθώς και της εσωτερικής πολιτικής. Είναι απαραίτητο να δημιουργηθεί χώρος για ορισμένες ιστορίες επιτυχίας στην εξωτερική πολιτική, όπως η αναζήτηση για ροές ζεστού χρήματος που θα απαλλάξουν τις εγχώριες αγορές από δαπανηρές πηγές. Το γεγονός ότι ο Ερντογάν ζήτησε από τον Πούτιν στην τελευταία σύνοδο του Σότσι να παρατείνει το πρόγραμμα αποχώρησης της Τουρκίας από την Ιντλίμπ μέχρι το τέλος του 2023 είναι μια ευρέως διαδεδομένη φήμη και είναι πιθανό να είναι αληθινή. Ωστόσο, το θέμα δεν μπορεί να περιοριστεί σε αυτό. Το να κάνεις αόρατες τις αποτυχίες της εξωτερικής πολιτικής των τελευταίων ετών πριν από το 2023 και να αυξήσεις μερικές από τις επιτυχίες που πρέπει να επιτευχθούν κάνοντας πρωτοσέλιδα κάθε μέρα είναι η κύρια μυθοπλασία αυτής της νέας εποχής.

Η κυβέρνηση Ερντογάν, η οποία περιπλέκει τα κύρια προβλήματα της χώρας, ιδίως την οικονομία, φαίνεται να στηρίζεται σε μια στρατηγική διόρθωσης της παρακμής της, ειδικά με την πρόσφατη αποτυχία των τοπικών εκλογών, με δημιουργία εικόνας: Ξεκίνησε το διαστημικό πρόγραμμα, τα εγχώρια αυτοκίνητα κινούνται συγκρότημα, UAV-SİHAs εισβάλλουν στις παγκόσμιες αγορές. Η είδηση ​​της πώλησης γίνεται πρωτοσέλιδο κάθε μέρα του Θεού. Στην πραγματικότητα, αν κρίνουμε από την τελευταία δήλωση του αντιπροέδρου του AKP Μπιναλί Γιλντιρίμ, το AKP «προχωρά με την πιο αποφασιστική αποφασιστικότητα προς τους στόχους του για το 2023 και θα θέσει την Τουρκία στις πιο ανεπτυγμένες χώρες του κόσμου το 2023». Δείτε πώς θα γίνει αυτή η δουλειά σε ενάμιση χρόνο, αυτό δεν είναι ξεκάθαρο, αλλά ούτε είναι σημαντικό. Φαίνεται ότι έχει αποφασιστεί η διατήρηση της ουράς και η συνέχιση της τακτικής επίθεσης αντί της άμυνας, χαρακτηρίζοντας τα προβλήματα ως κακόβουλες αντιλήψεις και χτίζοντας νέες αντιλήψεις.

ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΠΥΡΟΣΒΟΛΗΣ

Ας προτείνουμε μια ιδέα στο ρεπερτόριο εξωτερικής πολιτικής του ΑΚΡ, η οποία εκφράζεται με μηδενικά προβλήματα με τους γείτονες, στρατηγικό βάθος, μεγάλη μοναξιά, λιγότερους εχθρούς, περισσότερους φίλους και πολλά άλλα πολιτικά σύνθημα: “Διπλωματία φυγής από τη φωτιά!”, Ή στο Αγγλικά, “fire-sale”. διπλωματία”. Θα μπορούσε να έχει μεταφραστεί από τη σχολή Can Yücel της «διπλωματίας ευκαιρίας», αλλά ας αρκεστούμε σε μια πιο κολακευτική μετάφραση.

Η ιδέα χρησιμοποιείται ιδιαίτερα για την εξωτερική πολιτική, η οποία ξεκίνησε με τη δημοσίευση των δημοσκοπήσεων στις οποίες ήταν σαφές ότι ο Ντόναλντ Τραμπ θα έχανε τις προεδρικές εκλογές και ακολούθησε μέχρι τη στιγμή που παρέδωσε το αξίωμα. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο Τραμπ ξεκίνησε με την απόσυρση από τις διεθνείς συμφωνίες και συνέχισε τερματίζοντας την πολιτική διατήρησης μιας πιο μετριοπαθούς σχέσης με την Κούβα, η οποία παρέμεινε από την εποχή του Ομπάμα, κλιμακώνοντας τις εντάσεις στη Βενεζουέλα, έδωσε πίστωση στη δεξιά πολιτική του Ισραήλ στο βαθμό που καμία κυβέρνηση των ΗΠΑ δεν είχε κάνει στο παρελθόν και καθιέρωσε το Ισραήλ με τη διοίκηση στην οποία θα μπορούσε να έχει επιρροή. είχε συνεργαστεί. Ακόμη και αφού ο Ντόναλντ Τραμπ έχασε επίσημα τις εκλογές, έκανε μια σειρά από βήματα που θα δυσκόλευαν τη δουλειά του προκατόχου του Μπάιντεν, μιλώντας για νέα σχέδια σαν να μην παρέδιδε το αξίωμα.
Οι εξελίξεις τα τελευταία δύο χρόνια, ειδικά στην Τουρκία, όπου οι τελευταίες τοπικές εκλογές ολοκληρώθηκαν υπέρ της αντιπολίτευσης και αποκαλύφθηκε ότι οι συντηρητικοί νέοι ψηφοφόροι είχαν εγκαταλείψει τις τάξεις του AKP, μας θυμίζει τι έκανε ο Τραμπ την περσινή του χρονιά. Είναι πολύ δύσκολο να πούμε ότι υπάρχει μεσοπρόθεσμος προγραμματισμός στην εξωτερική πολιτική, ακόμη και σε επίπεδο «κυβερνητικού προγράμματος» που περιλαμβάνει κατά μέσο όρο 4-5 χρόνια προγραμματισμού. Οι αξιωματούχοι των εξωτερικών υποθέσεων δεν κάνουν σχεδόν καμία δήλωση πλέον για τα κύρια θέματα εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας. Οι εξηγήσεις αφήνονται πάντα στο Παλάτι. Δηλώσεις που θα έδεναν τα χέρια της Saray, είτε θετικές είτε αρνητικές, αποφεύγονται προσεκτικά. Ο ηγέτης καλείται να πάρει την πρωτοβουλία στις διακρατικές διαπραγματεύσεις. Από τη μία πλευρά, αυτή η διαδικασία αφορά τον «ενοποιητικό» χαρακτήρα της διαδικασίας λήψης αποφάσεων ενός καθεστώτος ενός ατόμου, από την άλλη, αφορά την εστίαση σε κάποια βραχυπρόθεσμα κέρδη και όχι μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα πολιτικά Το

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ, ΟΧΙ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ

Ομοίως, στις συναντήσεις σε επίπεδο αρχηγών κρατών τα τελευταία χρόνια, όπως οι συναντήσεις Μπάιντεν-Ερντογάν, Πούτιν-Ερντογάν, υπήρξαν περιπτώσεις όπου αξιωματούχοι του υπουργείου, ακόμη και ο υπουργός Εξωτερικών, δεν συμμετείχαν.

Όλα αυτά δείχνουν ότι η εξωτερική πολιτική, η οποία πρέπει να ασκείται ως προγραμματισμένη δραστηριότητα σε κρατικό επίπεδο, δεν είναι πλέον καν προγραμματισμένη δραστηριότητα σε κυβερνητικό επίπεδο.

Από τη Λιβύη στη πολιτική της Συρίας, από τις σχέσεις με την ΕΕ στις σχέσεις με την Αίγυπτο και την Ελλάδα, φαίνεται δύσκολο να εξηγηθεί η συχνή αλλαγή προσέγγισης. Προφανώς, ο Ερντογάν θέλει να κατευθύνει τα τελευταία του χρόνια έχοντας ένα περιθώριο ελιγμών που θα παράγει βραχυπρόθεσμα αποτελέσματα, παρά ένα σχέδιο που είναι τουλάχιστον συνεπές μέσα του και στο οποίο υπολογίζονται οι κίνδυνοι και οι δυνατότητες. Όπως έκανε ο Τραμπ.

Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι μια τέτοια προσέγγιση δεν λαμβάνει υπόψη ότι θα δυσκολέψει το έργο της επόμενης διοίκησης. Η διπλωματία για να σώσει την ημέρα θα συνεχίσει να είναι η κύρια κατεύθυνση το επόμενο διάστημα. Η στάση απέναντι στους S-400, πριν αποφασίσει πώς να το αντιμετωπίσει, είναι ακριβώς η αντανάκλαση αυτού.

ΟΜΙΛΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΧΡΟΝΟ ΞΕΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

Είναι απαραίτητο να αρχίσουμε να μιλάμε για την εξωτερική πολιτική της νέας περιόδου της Τουρκίας εδώ. Η εξωτερική πολιτική, όπως και η εσωτερική πολιτική, πρέπει να είναι προϊόν δημοκρατικών διαδικασιών λήψης αποφάσεων. Ομοίως, η επαγγελματική εμπειρία της χώρας θα πρέπει σίγουρα να είναι ενεργή σε θέματα που σχετίζονται με την εξωτερική πολιτική. Οι επαγγελματίες του υπουργείου, τα πανεπιστήμια και οι διάφοροι δημόσιοι φορείς θα πρέπει να συμπεριληφθούν στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων. Αυτό δεν θα ήταν να περιορίσει το πεδίο της πολιτικής, αλλά να το διαδώσει σε μια ευρεία βάση. Οι στόχοι που προκύπτουν από διαδικασίες αποφάσεων ευρείας βάσης δημιουργούν μια πραγματική βάση που δεν θυσιάζεται για βραχυπρόθεσμες «επιτυχίες». Μια ενοποιημένη προσέγγιση εξωτερικής πολιτικής, στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, θα ανοίξει περισσότερο το δρόμο για τη χώρα χωρίς την ανάγκη για φανταχτερά λόγια.

Εκτός από τη διαφάνεια της εξωτερικής πολιτικής, ο στρατηγικός προσανατολισμός της θα πρέπει να μετατραπεί σε κρατική πολιτική (με την έννοια που αντιπροσωπεύει τη βούληση του λαού) ως προϊόν δημοκρατικών διαδικασιών. Σήμερα, ακόμη και οι πιο πιστοί αρθρογράφοι του ΑΚΡ και συγγραφείς εξωτερικής πολιτικής δεν είναι σε θέση να εκφράσουν ούτε πρόβλεψη ούτε στόχο για οποιοδήποτε θέμα. Ωστόσο, βρίσκονται στην εξωτερική θέση ποιος μιλάει όταν μιλάει ο «αρχηγός» και όταν δεν μιλάει, απορρίπτουν τα θέματα με πολύ γενικά και εχθρικά λόγια. Έχει γίνει βασικό όνειρο να μην ανοίξουν το στόμα τους μήπως τους συμβεί κάτι.

Μπροστά μας βρίσκεται μια περίοδος ενάμιση έτους, στην οποία η Τουρκία θα βιώσει πιο δύσκολες στιγμές στην εξωτερική πολιτική καθώς και στην εσωτερική πολιτική. Το ευρύτερο μέτωπο της αντιπολίτευσης θα πρέπει να παρέμβει σε αυτή τη διαδικασία με όσο το δυνατόν περισσότερους κοινούς στόχους εξωτερικής πολιτικής.

Η τρέχουσα κατανόηση της αντιπολίτευσης, η προσέγγιση της κυβέρνησης, η οποία δεν κάνει καμία στρατηγική δουλειά για την αγορά ενός πυροσβεστικού αεροπλάνου, με εθνικιστικές επικρίσεις στα ρηχά του “Δεν εργάζεσαι για τη Γαλάζια Πατρίδα” ή “Πούλησες τα νησιά στην Ελλάδα », δεν είναι παρά να παίζουμε στα χέρια της διπλωματίας. Hasρθε η ώρα να πληρώσουν τα λάθη στην εξωτερική πολιτική στα τμήματα και τις ομάδες συμφερόντων που επωφελούνται από αυτήν την οικονομία-πολιτική, όπως ακριβώς αντιμετώπισαν τη ληστεία της κουιντέτας συμμορίας που λεηλάτησε τους πόρους της χώρας με την πολιτική της «απαλλοτρίωσης». Γιατί γνωρίζουμε από καρδιάς ότι τα μέρη όπου η πατρίδα και η γενναιότητα του έθνους συζητούνται περισσότερο είναι τα χωράφια με τα περισσότερα χρήματα.