Ωστόσο, η ιστορία μας είχε υποσχεθεί ότι η Ευρώπη του 21ου αιώνα δεν θα βιώσει τη βαρβαρότητα των βομβαρδισμών, τις οδυνηρές σειρήνες της απαγόρευσης κυκλοφορίας, την απόγνωση των πεσόντων. Όμως ο άνθρωπος είναι προορισμένος να επαναληφθεί, γιατί οι φιλοδοξίες, οι επιθυμίες που τον διακατέχουν είναι πάντα οι ίδιες. Οι πόλεμοι, στην πραγματικότητα, δεν τελείωσαν ποτέ και τα γεγονότα του Αφγανιστάν, της Συρίας και του Ιράκ το έδειξαν, ωστόσο νιώθουμε πιο κοντά σε αυτόν τον πόλεμο που γίνεται στις πύλες της ανατολής, στις πύλες της Ευρώπης «μας»».

Έλενα – επινοηθείσα ονομασία (ed) – είναι 30 ετών, ζει στο Bitonto και αποφάσισε να μιλήσει μαζί του BitontoVivaκαι να πει την άποψή του, αυτές τις μέρες του αίματος και του τρόμου, ενώ τα αγαπημένα του πρόσωπα, που έχουν μείνει σε Ντνίπρο και Κίεβο, παλεύουν καθημερινά με τις συνέπειες ενός παράλογου πολέμου.

«Ενώ σας μιλάω, η κατάσταση στη Ντνίπρο είναι ήρεμη – μας είπε – αλλά χθες η οικογένειά μου άκουσε τον συναγερμό τρεις φορές. Η μητέρα μου είναι 70 ετών, έχει κρυφτεί τρεις φορές στο μπάνιο, πονάει τα πόδια και δεν προλαβαίνει να φτάσει εγκαίρως στο καταφύγιο αεροπορικής επιδρομής. Η αδερφή μου κρύβεται επίσης στο μπάνιο με την οικογένειά της, μένει σε ένα νέο κτίριο και κατά τη διάρκεια της κατασκευής του, κανείς δεν μπορούσε να σκεφτεί ότι θα γινόταν πόλεμος και ότι θα χρειάζονταν καταφύγια αεροπορικής επιδρομής», μας εξήγησε.
«Έχω πολλούς φίλους και συναδέλφους σε όλη την Ουκρανία (Χάρκοβο, Οδησσό, Mykolaiiv, Lviv, Πολτάβα) η πιο δύσκολη κατάσταση είναι στο Κίεβο. Μια φίλη μου αναγκάστηκε να φύγει από το διαμέρισμά της με έναν δίχρονο γιο στην αγκαλιά της και έναν χαρτοφύλακα, κάτω από τα χτυπήματα των βομβαρδισμών και τις κραυγές των στρατιωτικών. Μια άλλη φίλη μου που μένει στην πρωτεύουσα, μητέρα δύο παιδιών 2 και 5 ετών, μου είπε ότι δεν μπορούσε να πιστέψει ότι τα παιδιά της κοιμόντουσαν σε χαρτόκουτα στο υπόγειο του σπιτιού τους. “

Τα χτυπήματα των όλμων δεν γλυτώνουν κανέναν και η Έλενα μιλάει για την κατάσταση στην πόλη του Volnovacha, στην περιοχή του Ντόνετσκ «Ο ρωσικός στρατός βομβάρδισε την πόλη για δύο συνεχόμενες ημέρες, ιδιωτικές πολυκατοικίες, υποδομές και νοσοκομείο υπέστησαν σοβαρές ζημιές, ρωσική σφαίρα χτύπησε και την περιγεννητική κλινική. Ο κόσμος ήταν συνεχώς στα υπόγεια. Δεν υπάρχει ρεύμα και δεν υπάρχει τρόπος να αποκατασταθεί. Η πόλη είναι περικυκλωμένη από Ρώσους στρατιώτες, οι άνθρωποι έμειναν χωρίς ψωμί και νερό για μέρες. Υπάρχουν πολλές μέθοδοι που χρησιμοποιούν οι Ρώσοι, που πλέον απαγορεύονται από το διεθνές δίκαιο».

Τα πρωτογενή αγαθά σπανίζουν όπου γίνονται στρατιωτικές εκδηλώσεις «οι εργαζόμενοι στη βιομηχανία τροφίμων δεν έχουν τη δυνατότητα να πάνε στη δουλειά τους και, κατά συνέπεια, υπάρχουν προβλήματα με το ψωμί. Στο Κίεβο, οι άνθρωποι ξεμένουν από αποθέματα νερού. Λόγω του μεγάλου αριθμού τραυματισμών και στις δύο πλευρές χρειάζονται κιτ πρώτων βοηθειών και φάρμακα. Οι πρόσφυγες από το Κίεβο έφυγαν βιαστικά με μια μικρή βαλίτσα, χρειάζονται ρούχα, φαγητό, διαμονή, μεταφορικά μέσα για να περάσουν τα σύνορα».
Καθώς μιλάει η Έλενα, όλες οι ανησυχίες φαίνονται στο πρόσωπό της: «Υποφέρω για την οικογένειά μου, για τους φίλους μου και για τους δικούς μου ανθρώπους. Ταυτόχρονα νιώθω περήφανος για τη χώρα μου και τον λαό μου, γιατί δεν φοβούνται να πολεμήσουν με τη χώρα με τον 5ο μεγαλύτερο στρατό στον κόσμο και το δεύτερο μεγαλύτερο πυρηνικό οπλοστάσιο στον κόσμο. Θα ήθελα η Ευρώπη να αρχίσει να θεωρεί την Ουκρανία σημαντικό εταίρο και να μας βοηθήσει με κάθε δυνατό τρόπο να κερδίσουμε αυτόν τον πόλεμο. Αλλά το πιο σημαντικό είναι να καταλάβουν οι μελλοντικές γενιές ότι η αλαζονεία ενός ισχυρού έθνους δεν πρέπει ποτέ να υπερισχύει των αξιών όπως η ειρήνη, η ελευθερία και η δημοκρατία που πάντα επιθυμούσαμε για το έθνος μας. “

Η Ουκρανία θεωρείται σημαντική για την Ευρωπαϊκή Ένωση, στρατηγική για τις Ηνωμένες Πολιτείες και ζωτική για τη Ρωσία, η οποία την έχει κάνει εμμονή της. Ο Πούτιν βλέπει την Ουκρανία ως μια φυσική επέκταση του ρωσικού εδάφους και κατά κάποιο τρόπο θα ήθελε να επαναφέρει το έθνος υπό την επιρροή του, επιστρέφοντας στο 1991, το έτος κατά το οποίο η Ουκρανία κέρδισε την ανεξαρτησία. Οι ρίζες αυτής της κρίσης εντοπίζονται στο 2014, όταν ο φιλορώσος πρόεδρος της Ουκρανίας Βίκτορ Γιανουκόβιτς αντικαταστάθηκε από εκλογές από Πέτρο Ποροσένκο, φιλοδυτικό. «Οι πιο σημαντικές αξίες των Ουκρανών είναι η ελευθερία και η δημοκρατία. Η σύγχρονη Ουκρανία απέχει πολύ από την αντίληψη του Πούτιν για την πρώην Σοβιετική Ένωση. Η Ουκρανία είναι ένα έθνος ελεύθερων ανθρώπων. Πληρώσαμε βαρύ τίμημα για την ελευθερία μας το 2014, με την Επανάσταση της Αξιοπρέπειας, όταν το ουκρανικό έθνος έδιωξε τον δικτάτορα Β. Γιανουκόβιτς από την προεδρία, και δεν θέλουμε να τη χάσουμε όπως οι Λευκορώσοι ή οι Ρώσοι. Και η ρωσική πολιτική δεν θέλησε ποτέ να δεχτεί αυτό το γεγονός, θεωρώντας μας κατώτερους από αυτούς. Θέλουμε να προστατεύσουμε τον πολιτισμό μας, την ταυτότητά μας, το δικαίωμά μας να υπάρχουμε ως έθνος».

«Τα εδάφη που αποτελούν τη σύγχρονη επικράτεια της Ουκρανίας φιλοξενούν χιλιάδες μυστήρια και ιστορίες εκατοντάδων λαών, κρατών και πολιτισμών. Οι ιστορικοί έχουν προσελκύσει από καιρό την επιλογή των μεταφορών για την περιγραφή αυτής της περιοχής. Ονομάστηκε πύλες της Ευρώπης, καθώς πολλοί άνθρωποι, πολιτισμοί, γούστα και θρησκείες εισήλθαν στην Ευρώπη μέσω ουκρανικών εδαφών. Θεωρήθηκε επίσης το λίκνο πολλών λαών και πολιτισμών, επειδή Ουκρανοί, Πολωνοί, Εβραίοι, Τάρταροι, Λευκορώσοι, Ρομά, Βούλγαροι, Έλληνες, Αρμένιοι, Γερμανοί και Ρουμάνοι έχουν ζήσει και εργαστεί μαζί για αιώνες», λέει η Έλενα ενώ ανασυνθέτει τα ιστορικά γεγονότα του η χώρα της.

«Τα τελευταία χρόνια, από τα τέλη του 17ου αιώνα έως τις αρχές του 20ου αιώνα, τα ουκρανικά εδάφη ήταν μέρος δύο αυτοκρατοριών: της Αυστροουγγρικής και της Ρωσικής. Εκείνη την εποχή, οι Ουκρανοί συμμετείχαν στους Ναπολεόντειους πολέμους, πολέμησαν για τα πολιτικά και πολιτικά δικαιώματα, έχτισαν ισχυρές εταιρείες και σιδηροδρόμους, άνοιξαν γυμναστήρια και νοσοκομεία, συνεισέφεραν στην επιστήμη και την τεχνολογία και ανέπτυξαν τη γλώσσα και τον πολιτισμό σύμφωνα με τα άλλα ευρωπαϊκά έθνη που δεν είχαν δικά τους κράτη και ήταν μέρος αυτοκρατοριών. Ο 20ός αιώνας ξεκίνησε θυελλώδης για την Ουκρανία: Εκατομμύρια άνθρωποι ρίχτηκαν στο χάος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, βλέποντας την πτώση των κοσμικών αυτοκρατοριών, η Ουκρανία προσπάθησε να οικοδομήσει το δικό της έθνος-κράτος μεταξύ 1917-1921. Μαζί με τους Πολωνούς, οι Ουκρανοί κατάφεραν να προστατεύσουν την Ευρώπη από τον κομμουνισμό και να νικήσουν τα ρωσικά μπολσεβίκικα στρατεύματα κοντά στη Βαρσοβία. Η Πολωνία αντιστάθηκε, ενώ η Ουκρανία ανακαταλήφθηκε από τους γείτονές της. Μέχρι το 1991, οι Ουκρανοί ζούσαν υπό την εξουσία του ολοκληρωτικού καθεστώτος ως συστατικό μέρος της κομμουνιστικής ΕΣΣΔ. Ήταν μια δύσκολη περίοδος με τρομερές τραγωδίες και προκλήσεις, που όμως τελείωσε με μια θαρραλέα και ανεξάρτητη ώθηση. Έχουμε το δικαίωμα να υπάρχουμε».

Για όσους θέλουν να βοηθήσουν τους Ουκρανούς πρόσφυγες:
Πρόεδρος του Ιταλο-Ουκρανικού Συνδέσμου της Απουλίας και της Basilicata Olena Vernygora: +393459177411

Υπουργείο Υγείας και Ερυθρός Σταυρός για την υποστήριξη των νοσοκομείων:
IBAN: UA983510050000026004271658800
ΜΕΤΟΧΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ “UKRBSIBBANK”
Κωδικός SWIFT: KHABUA2K

BANCA INTERMEDIARIA: BNP PARIBAS Α.Ε
Κωδικός SWIFT: BNPAFRPP