Μια μελέτη που μόλις δημοσιεύτηκε στο Nature’s Scientific Reports από παλαιοντολόγους από το Πανεπιστήμιο του Τορίνο και το Καταλανικό Ινστιτούτο Παλαιοντολογίας Miquel Crusafont έχει επισημάνει τις πιθανές συνδέσεις μεταξύ των κλιματικών αλλαγών του παρελθόντος και των αιτιών της εξαφάνισης σε μεγάλο βαθμό d? ? Η Ευρώπη των σαλαμάνδρων, που σήμερα αντιπροσωπεύουν το μοναδικό γένος σπονδυλωτών αποκλειστικά στην Ιταλική Χερσόνησο. Η κλιματική αλλαγή που προβλέπεται για τις επόμενες δεκαετίες λόγω των αυξανόμενων εκπομπών CO2 και άλλων αερίων του θερμοκηπίου θα μπορούσε να προκαλέσει την εξαφάνισή του.

Μια ομάδα παλαιοντολόγων από το Τμήμα Επιστημών της Γης του Πανεπιστημίου του Τορίνο και το Καταλανικό Ινστιτούτο Παλαιοντολογίας Miquel Crusafont, σε μια πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Scientific Reports of Nature, διερεύνησε τις κλιματικές μεταβλητές στις οποίες ζουν οι σαλαμανδρίνες και πώς αυτές μπορούν να σχετίζονται με συνθήκες του παρελθόντος και του μέλλοντος. Τα απολιθώματα είναι το μόνο εργαλείο που είναι διαθέσιμο στους ερευνητές για να έχουν άμεση πρόσβαση στο παρελθόν και να κατανοήσουν πώς οι οργανισμοί έχουν αντιδράσει στις διαφορετικές αλλαγές που έχει υποστεί η Γη. Η ερευνητική ομάδα παλαιοντολογίας του Πανεπιστημίου του Τορίνο εργάζεται εδώ και πολλά χρόνια για να κατανοήσει τι μπορεί να μας διδάξει τα απολιθώματα του παρελθόντος για τους σημερινούς οργανισμούς. Στην περίπτωση των σαλαμάνδρων, τα απολιθώματα μας λένε ότι αυτά τα ζώα, που σήμερα απαντώνται αποκλειστικά στα Απέννινα Ιταλία με δύο είδη, σε μια περίοδο μεταξύ περίπου 20 και 5 εκατομμυρίων ετών κατοικούσαν σε πολλές άλλες περιοχές της Ευρώπης, διάσπαρτες μεταξύ Γερμανίας, Ελλάδας, Ισπανίας. και την Ουγγαρία.

Οι αναλύσεις που διεξήγαγε η ομάδα εργασίας, με βάση τις μεθόδους μοντελοποίησης της οικολογικής θέσης, έδειξαν ότι κατά τη διάρκεια των κύκλων πάγου των τελευταίων εκατομμυρίων ετών, το κλίμα στο μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης δεν ήταν κατάλληλο για σαλαμάνδρες και είναι εύλογο ότι το κλιματικό αλλαγές που συνέβησαν σε αυτό το χρονικό διάστημα προκάλεσαν την εξαφάνισή του από όλη την Ευρώπη με εξαίρεση τη χερσόνησο Ιταλία. Ταυτόχρονα, οι προβλέψεις για μελλοντικά κλιματικά μοντέλα, κάτω από διαφορετικά σενάρια μείωσης των εκπομπών CO2, έχουν επισημάνει δραστική μείωση της κλιματικής καταλληλότητας για σαλαμάνδρες και εντός της χερσονήσου μας τα επόμενα 50 χρόνια.

?? Αν και οι σαλαμανδρίνες δεν περιλαμβάνονται ακόμη στους οργανισμούς που κινδυνεύουν να εξαφανιστούν, θα πρέπει να έχουμε ιδιαίτερη προσοχή σε αυτό το μικρό αμφίβιο που αντιπροσωπεύει ένα ?? ανεκτίμητος πλούτος της ιταλικής φυσικής κληρονομιάς ?? υπογραμμίζει η Loredana Macaluso, επί του παρόντος ερευνήτρια στο Τμήμα Επιστημών της Γης του Πανεπιστημίου του Τορίνο και πρώτη συγγραφέας του άρθρου. Όχι μόνο αυτή η σαλαμάνδρα αντιπροσωπεύει το μόνο ενδημικό γένος σπονδυλωτών της Ιταλικής Χερσονήσου, αλλά είναι επίσης ένα μοναδικό ζώο στον κόσμο τόσο για την πολύχρωμη εμφάνισή της όσο και για την ιδιαίτερη συμπεριφορά της. Ας θυμηθούμε ότι αυτός ο κάτοικος του ιταλικού χαμόκλαδου είναι μια από τις λίγες σαλαμάνδρες στον κόσμο που εμφανίζει το λεγόμενο unkenreflex, μια συμπεριφορά με την οποία δείχνει τον έντονο χρωματισμό της κοιλιάς, των ποδιών και της ουράς για να τρομάξει τα αρπακτικά. ο μοναδικός στον κόσμο. γνωστό για το ότι μπορεί να στέκεται όρθιος στα πίσω πόδια του και να παίρνει δίποδη στάση υπό ορισμένες συνθήκες.

Αυτή η συμβολή στην παλαιοβιολογία διατήρησης αντιπροσωπεύει μια από τις πρώτες προσπάθειες να συνδεθεί άμεσα αυτό που μαρτυρεί τα απολιθώματα με το μέλλον των ζωντανών αμφιβίων, τα οποία βρίσκονται σε σοβαρό κίνδυνο λόγω των κλιματικών αλλαγών που προκαλούμε μέσω της αλόγιστης χρήσης τεχνολογιών. δείχνοντας για άλλη μια φορά τη σημασία των μέτρων μεγάλης κλίμακας για τη μείωση των εκπομπών CO2 όσο το δυνατόν γρηγορότερα.

Οι άλλοι συντάκτες του άρθρου είναι ο Andrea Villa, επί του παρόντος μεταδιδακτορικός ερευνητής στο Καταλανικό Ινστιτούτο Παλαιοντολογίας Miquel Crusafont στη Βαρκελώνη, ο Prof. Ο Giorgio Carnevale και ο καθηγητής Massimo Delfino, συντονιστής του έργου, και οι δύο ανήκουν στο Καταλανικό Ινστιτούτο Παλαιοντολογίας. Πανεπιστήμιο του Τορίνο.

Φωτογραφία πάνω από Macaluso_Salamandrina Ambiente – Φωτογραφία G. BRUNI

Χρωματισμός Macaluso_Salamandrina – Φωτογραφία G. BRUNI