Σύμφωνα με νέα που μάθαμε από τον Τύπο, η προθεσμία της πρόσκλησης που προώθησε το Υπουργείο Οικολογικής Μετάβασης (MiTE), με το οποίο χορηγούσε 500 εκατομμύρια ευρώ από πόρους του Σχεδίου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας (PNRR), μετατέθηκε για τις 31 Μαρτίου 2022. Αυτή η αναβολή κατέστη αναγκαία για να επιτραπεί στις περιφέρειες, ιδίως στις νότιες περιφέρειες, που πιθανώς υστερούν, να μην χάσουν αυτό το πολύ σημαντικό ραντεβού, επίσης για τους τεράστιους πόρους που διατέθηκαν, και που θα χρησιμεύσει για τη χρηματοδότηση της μετατροπής εγκαταλελειμμένων βιομηχανικών περιοχών ή που αντιμετωπίζουν δυσκολίες. στα οποία θα δημιουργηθούν κέντρα για την παραγωγή, διανομή και χρήση πράσινου υδρογόνου σε τοπική κλίμακα, ή εκείνων που το Εθνικό Σχέδιο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας (PNRR) αποκαλεί «κοιλάδες υδρογόνου», βιομηχανικές περιοχές με οικονομία που βασίζεται εν μέρει στο υδρογόνο. Από αυτή την άποψη, υπό την ιδιότητά μου ως πολίτη της Καλαβρίας, θα ήθελα να μάθω με ποιες και με πόσες προτάσεις έργων η περιοχή της Καλαβρίας συμμετείχε στον διαγωνισμό και, κυρίως, με ποιο όραμα και με ποια ιδέα στρατηγικής υποστήριξης, η συλλογή πληροφορίες που λαμβάνουν οι δήμοι και οι περιοχές. Γνωρίζω μια πρόταση που εστάλη στο περιφερειακό τμήμα περιβάλλοντος από τον δήμο του Κρότωνα, αλλά εκτός από αυτήν την πρόταση θα ήθελα να μάθω εάν άλλες περιοχές της Ιονικής ζώνης, ξεκινώντας από τον δήμο Corigliano / Rossano, και εάν ιδιώτες επιχειρηματίες που δραστηριοποιούνται στον Κρότονα και τη συβαρίτιδα, και αναφέρομαι όχι μόνο σε ντόπιους επιχειρηματίες, αλλά και σε κολοσσούς όπως η Eni, η A2A, η Enel, έχουν παρουσιάσει τις προτάσεις έργων τους.
Και θα ήθελα να μάθω γιατί αν η ενεργειακή μετάβαση, για την Ιταλία, είναι μια πρόκληση ιστορικής σημασίας, για την Καλαβρία η ενεργειακή μετάβαση που συνδέεται με το υδρογόνο έχει όλες τις συνδηλώσεις μιας πιθανής καμπής εποχής. Μια εξαιρετική ευκαιρία στην οποία η περιοχή μας και ολόκληρη η ζώνη του Ιονίου πρέπει να κοιτάξει με πεποίθηση, χωρίς να παραπλανηθεί από περιβαλλοντισμό της πρόσοψης και του τρόπου.
Οι περιοχές μας, ο Κρότωνας και ο Συβαρίτης, είναι ιδιαίτερα κατάλληλες περιοχές και προσφέρουν πολλά πλεονεκτήματα για την ανάπτυξη της τεχνολογίας παραγωγής υδρογόνου και τη χρήση της, ιδιαίτερα στη βιομηχανία μεταποίησης γεωργικών προϊόντων διατροφής, σκέφτομαι την αγροδιατροφική περιοχή του το Sibaritide. Στο σύστημα logistics και στο σύστημα υποδομής λιμένων και αεροδρομίων. Σκέφτομαι το αεροδρόμιο του Crotone και τα λιμάνια του Crotone και του Corigliano Rossano. Και, για αυτά που θα πω παρακάτω, στον κύκλο των απορριμμάτων. Η αχίλλειος πτέρνα της περιοχής της Καλαβρίας.
Και θα ήθελα να μάθω εάν, προκαταρκτικά και προς υποστήριξη της αποστολής της τεκμηρίωσης στο Υπουργείο Οικολογικής Μετάβασης, η Εκτελεστική ή/και το Περιφερειακό Συμβούλιο έχουν εγκρίνει ψηφίσματα ή προτάσεις για την προώθηση του υδρογόνου ως ενεργειακού φορέα για την οικολογική μετάβαση, κοιτάζοντας ιδιαίτερα μεγάλους ιστότοπους. απολυμένες βιομηχανικές εταιρείες ή με δυσκολία που, υπό αυτή την έννοια, θα μπορούσε να έχει στρατηγικό ρόλο, σκέφτομαι την εγκαταλελειμμένη βιομηχανική περιοχή της Eni στο Crotone, το εργοστάσιο στροβίλου αερίου στο Scandale και το θερμοηλεκτρικό εργοστάσιο της Enel στο Rossano.
Τέλος, θα πρέπει να προστεθεί, και είναι χρήσιμο να το θυμόμαστε από αυτή την άποψη, ότι «το υδρογόνο δεν είναι πηγή ενέργειας, όπως οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας ή τα ορυκτά καύσιμα, αλλά ένας ολοένα και πιο αποφασιστικός φορέας αποθήκευσης, μετακίνησης και εμπορίας ενέργειας. για να επηρεάσει βαθιά τη γεωπολιτική των επόμενων δεκαετιών. Ωστόσο, αυτό σημαίνει ότι το υδρογόνο παράγεται πρώτα με κάποιο τρόπο». το λεγόμενο κυκλικό υδρογόνο, δηλαδή, που παράγεται από απόβλητα που δεν μπορούν να ανακυκλωθούν μηχανικά αλλά μπορούν να ανακτηθούν μέσω χημικών διαδικασιών ανακύκλωσης, δεν πρέπει να υποτιμάται, όπως αυτά που βρίσκονται στο επίκεντρο της τεχνολογίας “απόβλητα στα χημικά” (μπορεί να είναι) “μια ευκαιρία να μετατραπούν οι βιομηχανικές περιοχές που αντιμετωπίζουν δυσκολίες ή αχρηστεύονται σε πράσινες κυκλικές συνοικίες, όπου όχι μόνο παράγεται υδρογόνο αλλά κλείνει και ο κύκλος της κυκλικής οικονομίας, διαχειριζόμενη με βιώσιμο τρόπο τα απόβλητα που όλα παράγουν κάθε μέρα και πάνω στα οποία δεν μπορεί να πέσει ένας μανδύας συνωμοτικής σιωπής». Και αμέσως σκέφτομαι τη μετατροπή της εγκαταλελειμμένης βιομηχανικής περιοχής της πρώην Gres 2000 srl του Crotone και τη μετατροπή της προβληματικής βιομηχανικής περιοχής του θερμοηλεκτρικού σταθμού Rossano σε Green Circular District of Magna Graecia, καταφεύγοντας σε μια σχεδιασμός και σχεδιασμός μεγάλης περιοχής.
Υ.Γ. Δύο λέξεις, σχεδόν μια υπόδειξη, για την τεχνολογία “Waste-to-chemical” που ανακτώ και μεταφέρω με ασηπτικό τρόπο.
Η προσέγγιση «από τα απόβλητα σε χημικά», από ό,τι καταλαβαίνω, καθιστά δυνατή την εκμετάλλευση των απορριμμάτων, που αλλιώς αποτεφρώνονται ή αποστέλλονται σε χωματερές, ως πρώτη ύλη για τη σύνθεση νέων προϊόντων, δίνοντας έτσι μια δεύτερη ζωή στον άνθρακα και το υδρογόνο που περιέχεται σε αυτά τα απόβλητα. Όπως διαβάζουν πολλοί, αν και για την περίσταση αναφέρω από τον ιστότοπο της NextChem, μιας εταιρείας του ομίλου Maire Tecnimont, «Η συνέργεια μεταξύ δύο διαφορετικών τομέων, εκείνου της διαχείρισης και διάθεσης απορριμμάτων και εκείνου της χημικής βιομηχανίας, μεταφράζεται σε πολλά υποσχόμενη τεχνολογία, η οποία ταιριάζει καλά στις αρχές της κυκλικής οικονομίας και που επιτρέπει τη συνολική μείωση των υψηλών περιβαλλοντικών επιπτώσεων, σε σύγκριση με την παραδοσιακή αυτόνομη προσέγγιση της αποτέφρωσης απορριμμάτων και τη συμβατική σύνθεση χημικών ουσιών από ορυκτές πρώτες ύλες “.
Με αυτόν τον τρόπο, νομίζω ότι κατάλαβα, μια αντισυμβατική και μεταβλητή πρώτη ύλη, όπως τα απόβλητα, θα μπορούσε να αντιπροσωπεύει και να γίνει μια ευκαιρία από την οποία να λαμβάνετε τα περισσότερα, καθώς, χάρη στην πληρωμή ενός φόρου, θα επέτρεπε τη μετατροπή της πρώτης υλικό (απόβλητα) από το κόστος στα έσοδα. Με αυτόν τον τρόπο, αποκτώντας την πολυπόθητη και πολυπόθητη περιβαλλοντική και οικονομική βιωσιμότητα. Ένας ενδιαφέρον και ιντριγκαδόρικος αν όχι ενάρετος κύκλος που θα τον θεωρούσα χωρίς να καταφύγω στο μακιγιάζ, αυτός του ΟΧΙ, ανεξαρτήτως. Και, κυρίως, χωρίς να μπω στην ουσία.
Τζιοβάνι Λεντίνι