“Οι φορολογικοί μας κανόνες χρονολογούνται από τη δεκαετία του 1990. Σήμερα έχουμε διαφορετικές οικονομικές προκλήσεις και προτεραιότητες: οι κανόνες μας πρέπει να αντικατοπτρίζουν αυτές τις αλλαγές.”

Τα λόγια του Εκτελεστικός Αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Βάλντις Ντομπρόβσκις εισάγουν μια κρίσιμη μεταρρύθμιση στην ιστορία της ΕΕ, αυτή της Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξηςπου μόλις παρουσίασε το κοινοτικό στέλεχος και θα πρέπει τώρα να συζητηθεί από το Κοινοβούλιο του Στρασβούργου και τα 27 κράτη μέλη.

Συγκεκριμένες «μονοπάτια επιστροφής» για τις υπερχρεωμένες χώρες

Οι δύο προτεινόμενοι κανονισμοί, που θεωρούνται το «προληπτικό» και το «διορθωτικό» μέρος του Συμφώνου, θεσπίζουν τους οικονομικούς κανόνες που πρέπει να ακολουθούν τα κράτη της ΕΕ για να διατηρήσουν τα οικονομικά τους σε τάξη.

Σε σύγκριση με την τρέχουσα κατάσταση, οι γενικοί στόχοι παραμένουν για κάθε χώρα: χρέος έως 60% Και έλλειμμα μέγιστο ετήσιο ποσοστό 3%του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος της. Αλλά οι κανόνες αλλάζουν για τις καταστάσεις που δεν εμπίπτουν στις παραμέτρους.

Οι εθνικές κυβερνήσεις θα πρέπει να υποβάλουν μεσοπρόθεσμα σχέδια με δημοσιονομικούς στόχους, μέτρα, μεταρρυθμίσεις και επενδυτικές προτεραιότητες περίοδος τουλάχιστον τεσσάρων ετώνη οποία θα εξεταστεί και θα εγκριθεί από την Επιτροπή και το Συμβούλιο της Ε.Ε.

Κάθε σχέδιο θα πρέπει να περιέχει πολυετείς στόχους δαπανών, οι οποίοι στη συνέχεια θα χρησιμοποιηθούν ως βάση για τη δημοσιονομική εποπτεία του εν λόγω κράτους.

Στη συνέχεια, η Επιτροπή θα χαράξει μια “διαδρομή επιστροφής” για αυτούς Χώρες που έχουν δημόσιο χρέος που υπερβαίνει το 60% του ΑΕΠ τους (επί του παρόντος 13 από 27, συμπεριλαμβανομένων Γαλλία, Γερμανία και Ιταλία) ή α έλλειμμα άνω του 3% του ΑΕΠ.

Οι υποδείξεις της Επιτροπής θα χρησιμεύσουν για να διασφαλιστεί ότι η έλλειμμα παραμένει ή πέφτει κάτω από το καθορισμένο όριο, και αυτό το χρέος «ταξιδεύει προς μια εύλογη μείωση» ή «παραμένουμε σε συντηρητικά επίπεδα».

Ωστόσο, δεν προσδιορίζονται ακριβή αριθμητικά όρια: αυτή τη στιγμή κάθε κράτος εκτός των παραμέτρων πρέπει μειώστε το χρέος σας κατά 5% ετησίως (ένα εικοστό)μια απαίτηση που είναι αδύνατο να ικανοποιηθεί ειδικά για χώρες όπως η Ιταλία ή η Ελλάδα που έχουν χρέος πολύ υψηλότερο από το 100% του ΑΕΠ τους.

«Αυτός ο ρυθμός μείωσης θα είναι πολύ πιο σταδιακός και λογικός από τον κανόνα του ενός εικοστού, που στην πραγματικότητα έχει κάνει πολύ δύσκολη την εφαρμογή μηχανισμών ελάφρυνσης του χρέους τα τελευταία 10-15 χρόνια», είπε. ο επίτροπος Οικονομίας Πάολο Τζεντιλόνιυπογραμμίζοντας τον αυξημένο ρόλο των εθνικών κυβερνήσεων στη διαδικασία.

Η Γερμανία υπόσχεται μάχη

Οι κυβερνήσεις της Γερμανίας και της Ολλανδίας θα ήθελαν έναν ειδικό κανόνα μείωσης, με περικοπή τουλάχιστον 0,5% ετησίως, που θα γίνει τουλάχιστον 1% για χώρες πολύ πάνω από το όριο του 60% του ΑΕΠ.

Ωστόσο, η Επιτροπή, στην πρότασή της για τη μεταρρύθμιση, εστιάζει αντ’ αυτού σε εξατομικευμένες διαδρομές και σε μια σειρά «τεχνικών πληροφοριών» που θα βοηθήσουν τα κράτη να παραμείνουν σε καλό δρόμο.

Για να εξασφαλιστεί η οικονομική βιωσιμότητα, προβλέπεται μόνο ότι η δημόσιο χρέος κάθε χώρας και τα δύο, στο τέλος κάθε πολυετούς σχεδίου, χαμηλότερο από το αρχικό επίπεδο και ότι α δημοσιονομική προσαρμογή 0,5% του ΑΕΠ ετησίως εφόσον το δημοσιονομικό έλλειμμα παραμένει πάνω από 3%.

«Οι προτάσεις της Επιτροπής δεν ανταποκρίνονται στα αιτήματα της Γερμανίας, θα εργαστούμε εποικοδομητικά, αλλά κανείς δεν πιστεύει ότι η Γερμανία θα συμφωνήσει αυτόματα. Θα εγκρίνουμε μόνο κανόνες που επιτρέπουν μια αξιόπιστη πορεία προς τη μείωση του χρέους και τα σταθερά δημόσια οικονομικά», η Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Κρίστιαν Λίντνερ.

«Τώρα πρέπει να δημιουργήσουμε συναίνεση μεταξύ των κρατών μελών και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου», ανακοίνωσε αντ’ αυτού ο Τζεντιλόνι. Δεν είναι εύκολη αποστολή: δεδομένου ότι πρόκειται για ζητήματα δημοσιονομικής πολιτικής, οι δύο κανονισμοί θα πρέπει να είναι εγκρίθηκε ομόφωνα από τις χώρες της Ένωσης να υιοθετηθεί.