SENISE – Σχεδιάστηκε ως το κύριο στοιχείο για την επιτάχυνση των τουριστικών ροών στην περιοχή Senise. Ένα μεγάλο αμφιθέατρο, ικανό να φιλοξενήσει έως και 2500 θεατές, με τη γραφική περιοχή να βρίσκεται στην επιφάνεια του νερού. Όχι οποιοδήποτε νερό: αυτό της μεγάλης δεξαμενής Montecotugno, στο Senise, αντικειμενικά μια από τις μεγαλύτερες υποδομές που κατασκευάστηκαν ποτέ στην Ιταλία, που απασχολούσε εκατοντάδες εργάτες για λίγο περισσότερο από μια δεκαετία (1971-1984), μια από τις μεγαλύτερες κατασκευαστικές εταιρείες του χρόνο (οι Lodigiani) και που έθεσαν το ζήτημα της ανάπτυξης της περιοχής στο επίκεντρο της πολιτικής συζήτησης, ακόμη και σε εθνικό επίπεδο. Όμως, παράλληλα με τις απαιτήσεις που συνδέονται με την απασχόληση, το μέλλον του αγροτικού τομέα και των νέων και τη βελτίωση κάποιων υποδομών, το θέμα της τουριστικής ανάπτυξης, τουλάχιστον στην αρχή, παρέμεινε στο τραπέζι.

Το 2004, με τον Μπερλουσκόνι στην κυβέρνηση και τον Bubbico στην περιοχή, διατέθηκαν 35 εκατομμύρια ευρώ ως έκτακτα κεφάλαια που προέρχονται από τη συμφωνία Puglia-Basilicata για το νερό. Κεφάλαια που διατέθηκαν στην περιοχή Senisese-Pollino, την περιοχή του Λουκανίου που φιλοξενούσε το μεγάλο χωμάτινο φράγμα του Montecotugno. Από αυτά τα κονδύλια, τα 10 εκατομμύρια πήγαν στον τουρισμό. Αρχίσαμε να μιλάμε για τους λεγόμενους «μακροελκυστήρες», έργα στη μέση μεταξύ έργων υποδομής, ψυχαγωγίας και βιωματικού τουρισμού. Ο σχεδιασμός πέρασε από τα συμβούλια De Filippo και Pittella. Το 2014 μπήκε ο θεμέλιος λίθος του μελλοντικού «Arena Sinni» που άνοιξε επίσημα τις πόρτες του το καλοκαίρι του 2016 με την παράσταση «Magna Grecia – Ο μύθος της προέλευσης».

Δύο σεζόν, παρουσία κοινού αντικειμενικά κατώτερη των προσδοκιών (η πρώτη σεζόν σημαδεύτηκε και από κακοκαιρία) και μια τρίτη σεζόν που δεν έγινε ποτέ. Το 2018 η δημοτική διοίκηση με επικεφαλής τη Rossella Spagnuolo θέλησε να επαναλανσάρει την Arena με διάφορα είδη παραστάσεων που κατάφεραν να επαναφέρουν το κοινό στις κερκίδες. Αλλά, στην πραγματικότητα, αυτή η πολυπόθητη αλλαγή που μπορεί να κάνει το έργο να γίνει ένας συγκεκριμένος καταλύτης των τουριστικών ροών που θα «εξαπλωθούν» σε όλη την επικράτεια δεν έχει συμβεί ποτέ.

Σήμερα οι πύλες είναι κλειστές. Το Sinni Arena παραμένει εκεί, δίπλα στο ποτάμι που του δίνει το όνομά του και που χάνεται στο υδάτινο σώμα του Montecotugno όταν γεμίζει η λεκάνη. Κάτω από τα σκαλιά, στις αποθήκες, υπάρχουν ακόμα τα κοστούμια της σκηνής, ο εξοπλισμός και ο «στόλος υψηλής τεχνολογίας» που θα έπρεπε να συνοδεύει τις παραστάσεις. Και αυτό το έκαναν, αλλά μόνο για δύο καλοκαίρια. Επιπλέον, τον Μάρτιο του 2018, η ισχυρή ροή νερού από το Sarmento που άρχισε να καταφθάνει χάρη στη θέση σε λειτουργία (μετά από 30 και πλέον χρόνια) του προσαγωγού, διάβρωσε το πλευρικό τμήμα του χώρου στάθμευσης, οδηγώντας στο κλείσιμο μιας εισόδου.

Γίνονται εργασίες για τις προοπτικές του μακροελκυστήρα Senise. Σήμερα, παίρνοντας ένα διάσημο πανό που έφεραν σε πομπή όσοι διαμαρτύρονταν για τα εύφορα εδάφη που θα κάλυπτε το Montecotugno, αναρωτιόμαστε: Arena Sinni, ποιο μέλλον;