Ραντεβού στο Miliès, Σάββατο ή Κυριακή το μεσημέρι. Θα τον δείτε να έρχεται να ροχαλίζει πολύ γρήγορα και να σταματά στη στάση όπου όλοι θα χειροκροτήσουν την άφιξή του. Οι ράγες θα αλλάξουν κατεύθυνση και το συναρπαστικό Τρένο Πηλίου θα συνεχίσει τον αγώνα προς τα Άνω Λεξονία.

Αυτό είναι ένα μαγευτικό δρομολόγιο για να το ανακαλύψετε μια ασυνήθιστη Ελλάδα, όπου θα περάσετε μέσα από δάση, ψηλά δέντρα και κάτω από περισσότερες από 12 γέφυρες. Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψω τέτοια ομορφιά. Το ταξίδι με το τρένο του Πηλίου διαρκεί περίπου μιάμιση ώρα και θα είναι μια από τις πιο όμορφες εμπειρίες στη ζωή.

ο Σιδηρόδρομος Πηλίου είναι μια στενή γραμμή μετρητών 600 mm που συνέδεε τον σιδηροδρομικό σταθμό του Βόλου με τον Μηλιά, στην ενδοχώρα της Θεσσαλίας. Ο στόχος ήταν να προωθηθεί η ανάπτυξη της ουσιαστικά γεωργικής περιοχής διευκολύνοντας τη μεταφορά προϊόντων. Το στενό εύρος κατέστησε δυνατό, με τις πολύ στενές καμπύλες του, να χωρέσουν στη βασανισμένη ορογραφία της περιοχής του Πηλίου, χωρίς να χρειαστεί να δημιουργήσουν πάρα πολλά έργα τέχνης. επικεφαλής των έργων ήταν ένας Σικελός μηχανικός ονόματι Evaristo De Chirico, πατέρας εκείνου που θα γινόταν ο διάσημος ζωγράφος Giorgio De Chirico. Παροπλισμένος τη δεκαετία του 1970, επαναλειτούργησε μερικώς στον τουρισμό το 1996 στο τμήμα Μηλίας-Γαζέα-Άνω Λεχώνια.

Ο σιδηρόδρομος Πηλίου

Το Πήλιο πήρε το όνομά του από το όρος Πήλιο, ένα βουνό 1.600 μέτρων καλυμμένο με δάσος, ιδανικό για όσους αγαπούν την πεζοπορία. Η άγρια ​​φύση, τα τοπία με καρτ ποστάλ, ο πολιτισμός και η γαστρονομία, αλλά και οι όμορφες παραλίες, είναι μερικά από τα συστατικά που κάνουν αυτή τη χερσόνησο διαφορετική από την υπόλοιπη Ελλάδα.

Ταξιδέψτε σε ένα τμήμα αυτού του εδάφους στο πλοίο τρένο ατμού με vintage βαγόνια με ξύλινους εσωτερικούς χώρους είναι σαν να κάνεις μια βουτιά στο παρελθόν και δεν φαίνεται καν να είναι στην Ελλάδα, τουλάχιστον όχι στην εικονική που έχουμε συνηθίσει. Τα στάδια είναι μια ευκαιρία να ανακαλύψετε το έδαφος του Πηλίου.

Μία από τις υποβλητικές γέφυρες του τρένου του Πηλίου

ο Μονή Ταξιαρξών του Miliès, ανακαινισμένο το 1764 και φημισμένο για την ακουστική του, έχει μια ιδιαιτερότητα και αξίζει μια επίσκεψη: 48 ανεστραμμένα βάζα κρυμμένα στο πάνω μέρος της εκκλησίας και 5 πηγάδια που συνδέονται μεταξύ τους στο κάτω μέρος. Μόλις τελειώσει η επίσκεψη, δεν μπορείτε να χάσετε μια στάση σε ένα από τα πολλά ταβέρνες στο ιστορικό κέντρο, περίπου 800 μέτρα από το σιδηροδρομικό σταθμό.

Για όσους είναι παθιασμένοι με τη φωτογραφία, η συμβουλή είναι να βρουν μια θέση στην ουρά του τρένου όπου υπάρχει μια βεράντα που σας επιτρέπει να έχετε εξαιρετικές λήψεις και να τραβάτε όμορφες φωτογραφίες από τα υποβλητικά τοπία. Το τρένο είναι σίγουρα πολύ υποβλητικό και είναι επίσης κατάλληλο για παιδιά που θα ενθουσιαστούν να κάνουν αυτό το τρένο.

Ο μικρός σταθμός των Άνω Λεχωνίων

Αυτή είναι μια ιδέα ταξιδιού για να το κάνετε όλο το χρόνο. Το φθινόπωρο στο Πήλιο, για παράδειγμα, είναι σαν να πατάς σε έναν πορτοκαλί και κόκκινο πίνακα. Μονοπάτια, αρχαίες εκκλησίες, παραλίες και κρυστάλλινα νερά, ακόμη και μόνο για να τα θαυμάσετε, ενώ το καλοκαίρι αντιπροσωπεύει το τέλειο ταξίδι ημέρας ή Σαββατοκύριακου από τις συνήθεις τουριστικές διαδρομές.

Τόση ομορφιά δεν θα μπορούσε να μην έχει δημιουργήσει μύθους. Σύμφωνα με ελληνική μυθολογία, στην περιοχή του Πηλίου θα είχε ζήσει το κένταυρος, τα μυθικά πλάσματα με το κεφάλι, τα χέρια και τον κορμό ενός ανθρώπου και το σώμα και τα πόδια ενός αλόγου, και ο σοφότερος από όλους, ο Χείρωνας, ένας κένταυρος που, σύμφωνα με το μύθο, δίδαξε τον Αχιλλέα, τον Ηρακλή και στο ντόπιο αγόρι Ιάσονα Argonauta και του Vello d’Oro. Και για αυτόν τον λόγο το Πήλιο ονομάζεται επίσης “χώρα των κενταύρων”.

Η ατμομηχανή του τρένου Πηλίου