Γειτονικόςδηλαδή συνορεύει γεωγραφικά, και σίγουρα και πολιτισμικά. Κάιρος, ή με την έννοια της αρχαίας ελληνικής, η στιγμή κατά την οποία συμβαίνει κάτι καθοριστικό. Αυτές είναι οι δύο λέξεις κλειδιά που απαρτίζουν τους τίτλους, την πρώτη, της έκθεσης από Στεφανία Πενάκιο Και Βασίλης Βασιλειάδης που δημιουργήθηκε στο παρεκκλήσι του δέκατου όγδοου αιώναΠρώην Μονή του Retreatστην καρδιά του Συρακούσαιall’Ortigia (μέχρι 10 Αυγούστου), η δεύτερη, της ημέρας μελέτης που πραγματοποιήθηκε στις 2 Ιουλίου α Παλάτι Βερμέξιο, που συνόψιζε τους απόηχους του ελληνικού πολιτισμού που άκμασε πριν από χιλιετίες και εξακολουθεί να είναι πολύ ζωντανός σήμερα στην περιοχή της Καλαβρίας-Σικελίας. Ειδικότερα, η έκθεση Γειτονικός. Μόνο ο χώρος θυμάταιεπιμελήθηκε ο κριτικός Jean Blanchaert που μαζί με Philippe Daverioμε τον καιρό ακολούθησε το Pennacchio παρουσιάζοντάς το σε διεθνείς εκθέσεις που ενίσχυσαν τις κλασικές του ρίζες.
καρουζέλ σκιών
Στις δύο ακτές της Μεσογείου
Επηρεασμένοι από μια εννοιολογική εγγύτητα που εκπλήσσει και συναρπάζει είναι επομένως ο Pennacchio, γλύπτης, καθώς και καθηγητής Εφαρμοσμένων Τεχνών στην Ακαδημία Καλών Τεχνών στις Συρακούσες, και ο Βασιλειάδης, ζωγράφος και διευθυντής του Μπιενάλε Λάρνακας. Ο ένας ιθαγενής του Bocalμια πόλη στο στενό της Μεσσήνης, στις νότιες πλαγιές του Ασπρομόντε, το άλλο κυπριακό του Λευκωσία, πρωτεύουσα του νησιού αιωρούμενη μεταξύ Ευρώπης και Μικράς Ασίας, μεταξύ ελληνικών και βενετσιάνικων παραδόσεων, αλλά και αγγισμένη από τουρκικές και μεσανατολικές επιρροές. Ως εκ τούτου, δύο καλλιτέχνες γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στις απέναντι όχθες της κοιτίδας του ίδιου αρχαίου και πολύ εγκύου ελληνικού πολιτισμού. Δέκα τα έργα του ενός και δέκα του άλλου που διαλεκτικά αντικρίζουν το ένα το άλλο στο παρεκκλήσι στην Ορτίγια, ένα αρχιτεκτονικό περιβάλλον που μετά βίας διακόπτεται στη διαύγειά του από τις τοιχογραφίες των θόλων που σχεδιάστηκαν σε στυλ μπαρόκ Πομπέο Πιχεράλι. Μόνο ο χώρος θυμάται, ο χρόνος ξεχνά ένα αξίωμα που ενστερνίστηκε στενά ο Βασιλειάδης σχετικά με την έρευνα μέσω της οποίας ευνοεί τα γεωμετρικά δομημένα έργα να εκφράσουν την αίσθηση των χρονικών γεγονότων που μόνο ο χώρος μπορεί να ενσωματώσει. Το από αυτόν α ασκητικό μινιμαλισμόαπογυμνωμένη από την τυπική κολακεία, που εμπιστεύεται το μήνυμά της για τη διαστημική-χρονολογική συνέχεια στο χρώμα, και που καλωσορίζει και αναπτύσσει τους λόγους για την κλασική κουλτούρα.
Γράμματα, καρφιά & τούβλα
Και για αυτά τα θέματα ο Κύπριος καλλιτέχνης συνομιλεί στενά με τον Pennacchio του οποίου κεραμικά γλυπτά Αντίθετα μιλούν τη γλώσσα της εποχής σε τοτεμικές συνθέσεις, όπως στην περίπτωση της μαγιόλικας Αλέα: για έναν κατάλληλο χρόνο που χωρίζεται σε κύβους που επικαλύπτονται από την έντονη ανοδική τάση, ή σε ακατέργαστους όγκους άτυπης γεύσης, ακόμα έντονης κατακόρυφης, όπως στην περίπτωση της τερακότας πατιναρισμένης στην επιφάνεια με χώματα που προέρχονται από λατομεία στην Ελλάδα, την Κύπρο και Νότια Ιταλία. Το τελευταίο, εννιά στο σύνολο, με υποβλητικούς τίτλους – όπως π.χ Η ώρα της ανάγκης, Ο Κάιρος των Θεών, Αιώνια είμαι ο εαυτός σου -, κατασκευάζονται χάρη στη χρήση ακατέργαστων τούβλων, σκάβονται αλύπητα στα βάθη του υλικού, ανάμεσα σε στερεά και κενά, και καπιτονίζονται με μακριά καρφιά. Ο Pennacchio εξηγεί: Τα καρφιά είναι μια πρόσκληση για αυτοανάλυση, για να αμφισβητήσουμε τον εαυτό μας μέσα από την εσωτερική ανασκαφή. Επιπλέον, τα έργα δείχνουν στα πλάγια, σαν σελίδες γεμάτες ιερότητα, γράμματα του ελληνικού αλφαβήτου. Ο καλλιτέχνης προειδοποιεί: Η λέξη είναι το σημάδι της ταυτότητας των λαών. Ας μην ξεχνάμε ότι η ελληνική λέξη είναι αυτή που χρησιμοποιείται στη Βίβλο. Πρέπει να αντισταθούμε στη γλωσσική εξαθλίωση που απειλεί την εποχή μας και να καλλιεργήσουμε τον αρχαίο λόγο.
Magna Graecia, η γλωσσική κληρονομιά στις νότιες διαλέκτους
Τα αφηρημένα ζωγραφικά τραπέζια του Βασιλειάδη επεκτείνονται λοιπόν στο περιβάλλον με έναν ρευστό και πιεστικό ρυθμό, ενώ τα ιερατικά γλυπτά του Pennacchio γίνονται μια ισχυρή αντίστιξη, με στίξη από τις φωνές που προκαλούν οι επιφάνειές τους. ο Γλώσσαέστω και αν προτείνεται, στην πραγματικότητα σε αυτή την έκθεση αντιπροσωπεύει ένα εκφραστικό συστατικό εξαιρετικής δύναμης, τα νοήματα της οποίας διερευνήθηκαν περαιτέρω στην ημέρα μελέτης του Καΐρου που πραγματοποιήθηκε στις 2 Ιουλίου σε σχέση με την έκθεση, όταν επιφανείς διεθνείς μελετητές εστίασαν στην ιστορικο-γνωσιολογική αξία της λέξης. Στο πλαίσιο αυτό, το Η ελληνική γλωσσική μονιμότητα στις νότιες διαλέκτους – επίσης λαμβάνοντας υπόψη την επιμονή στην Ιταλία διαφόρων ελληνικών γλωσσικών μειονοτήτων – καθώς και τους σημαντικούς καλλιτεχνικούς τόπους ελλαδικής καταγωγής στην περιοχή εκείνη που κάποτε ήταν η Μεγάλη Ελλάδα.
6 Ιουλίου 2022 (αλλαγή 6 Ιουλίου 2022 | 16:06)
© Η ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ
“Λάτρης του Διαδικτύου. Θαυμαστής των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Επιχειρηματίας. Εξοργιστικά ταπεινός επικοινωνιολόγος. Μανιώδης σπασίκλας στα ταξίδια.”
