Απλώς δεν ήταν εκεί Έλληνες μεταξύ νέος που γέμισε κόσμο Πλατεία Συντάγματος μετά το αποτέλεσμα του δημοψήφισμα. Ανάμεσα στα χιλιάδες μάτια που παρακολούθησαν τους πανηγυρισμούς για τον θρίαμβο του «όχι», υπήρχαν και πολλά άλλα νέοςαλλοδαποί, βρέθηκαν σε Χωριό να δουλεύω, για πρακτική και για θεούς διδακτορικάκαι που τώρα δεν ξέρουν ποιο θα είναι το μέλλον τους Ελλάδα.

Ανάμεσα σε αυτά, Τζιοβάνι Παλότα (φωτογραφία παρακάτω)24 ετών από τη Μολίζε, φοιτητής διεθνών διπλωματικών επιστημών στο Τεργέστηπου υπάρχει εδώ και τέσσερις μήνες Αθήνα για πρακτική άσκηση σε εταιρεία εισαγωγή εξαγωγή. «Όταν έφτασα τον Απρίλιο – λέει – η κατάσταση ήταν ήρεμη, τώρα ο αέρας που αναπνέουμε είναι αναμενόμενος. Υπάρχει η αίσθηση ότι κάτι πρόκειται να συμβεί, αλλά δεν καταλαβαίνεις τι. Παραδόξως το κλίμα είναι γαλήνιο, δεν υπάρχει βιασύνη σούπερ μάρκετδεν υπάρχει φόβοςαλλά οι άνθρωποι αρχίζουν να αξιολογούν το έξοδα. Και επίσης εμείς οι ξένοι που δεν έχουμε το όριο ανάληψης των εξήντα ευρώ. Υπάρχει μεγάλη αβεβαιότητα, αλλά είναι σαν να ήταν πολύ ήρεμη η ατμόσφαιρα σε σύγκριση με τις αναλογίες αυτού που συμβαίνει».

Εν ολίγοις, από την ημέρα του δημοψήφισμα υπάρχει κλίμα της μεγάλη απροσδιοριστίαπου επηρεάζει όλους, συμπεριλαμβανομένων νέος οι οποίοι για την εμπειρία τους στην ελληνική γη κάνουν χρήση χρηματοδότησης από τηνΕυρωπαϊκή Ένωση και που δεν έχουν νέα για τη συνέχιση των έργων τους. «Πρόκειται να φύγω – εξηγεί ο Τζιοβάνι –, αλλά προτού η κατάσταση γίνει περίπλοκη, είχα σκοπό να συνεχίσω την περιπέτειά μου εδώ. Τώρα, ειλικρινά, δεν ξέρω τι να κάνω: η χώρα είναι Πανεμορφη και οι υπέροχοι άνθρωποι αλλά το άγνωστοι υπάρχουν τόσα πολλά για το μέλλον.» Και το ίδιο και το δικό του ξένους συναδέλφουςπου εργάζονται σε άλλους τομείς εργασίας: «Ο φόβος του Αγόρια Αυτό που παραμένει, όλων των εθνικοτήτων, είναι να καταλάβουν τι θα γίνει με τους δικούς τους ερευνητικά έργααν συνεχίσουν να λαμβάνουν χρήματα, αν μπορούν να το ολοκληρώσουν».

Και αν οι προοπτικές είναι θολές, αυτό που λείπει περισσότερο είναι η επικοινωνία: προς το παρόν δεν έχει φτάσει κανένα νέο που να επιβεβαιώνει το μεγάλο ερωτηματικό για την τύχη του Χωριό. Ποιες όμως δυνατότητα μπορεί να προσφέρει ένα έθνος στις συνθήκες του Ελλάδα σε νεαρό αλλοδαπό; «Στον τομέα μου μάλλον δεν θα ήταν αδύνατο να βρω δουλειά εδώ, σε σύγκριση με άλλους τομείς όπου είναι πολύ δύσκολο. Πριν το προκήρυξη απο δημοψήφισμαστην πραγματικότητα, υπήρχαν μερικά προοπτική – δηλώνει ο Τζιοβάνι –. Τώρα είναι όλα ένα μεγάλη αμφιβολία. Δεν υπάρχει κανείς βεβαιότητα, ούτε από τη μία πλευρά ούτε από την άλλη, δεν ξέρουμε τίποτα. Αυτοί που πρέπει να μείνουν κάνουν ερωτήσεις, πολλοί σκέφτονται να επιστρέψουν σπίτι τους».

Και αφήστε το Χωριό είναι ένα ενδεχόμενο που εξετάζουν και οι νέοι Έλληνες: «Εμείς οι ξένοι έχουμε ένα στρατηγική εξόδου, γνωρίζουμε ότι αν τα πράγματα χειροτέρευαν εδώ θα μπορούσαμε όλοι να επιστρέψουμε στα σπίτια μας. Ακόμη και η μόνη επικοινωνία που έλαβα, από το ιταλικό πανεπιστήμιο, ήταν καθησυχαστική – εξηγεί ο Τζιοβάνι -, αλλά πολλοί Έλληνες σκέφτονται επίσης να κάνουν το βαλίτσες. Όλοι μιλούν περισσότερες από μία γλώσσες και σκέφτονται τι θα ακολουθήσει».

Αυτό για το Ελλάδα είναι πραγματικό ενδιαφέρον: «Αποφάσισα Έλα Εδώ επειδή θεωρώ αυτή τη χώρα ένα πολιτικό και οικονομικό εργαστήριο, ήθελα να καταλάβω τη δυναμική της από κοντά”. το δημοψήφισμα εκεί ήταν μια εορταστική ατμόσφαιρα Ήταν μια υψηλή εμπειρία συναισθηματική επίδρασημπορούσες να νιώσεις πόσο εμπλεκόμενοι ήταν οι άνθρωποι».

Κι αν τα μάτια του κόσμου ήταν στραμμένα στο Ελλάδα, πώς έχει αλλάξει τώρα η στάση του ελληνικού λαού απέναντι στους ξένους στη χώρα; «Υπάρχει ακόμα μια καλή σχέση, δεν μπορώ να πω ότι έχει αλλάξει η προσέγγισή τους, αλλά στην πλατεία άκουσα κάποια παιδιά να μιλούν για κάποιους Γερμανούς φίλους τους που είχαν σταματήσει με απειλητικούς τόνους. Αγόρια Έλληνες. Δημιουργεί ένα είδος ανταγωνισμός μεταξύ νέων από «αντίπαλες» χώρες». Αλλά αυτό που μπορείς να αναπνεύσεις είναι πάνω από όλα υπέροχο αλληλεγγύη: «Όταν μιλάμε μεταξύ μας ως ξένοι φίλοι, αυτό που αναρωτιόμαστε είναι πάνω από όλα τι θα είχε συμβεί στις χώρες μας σε μια τέτοια κατάσταση, πώς θα είχαμε πάρει θέση και τι θα ψηφίζαμε αν ήμασταν Έλληνες. ; αλλά παίζουν πάρα πολλοί παράγοντες: δεν μπορέσαμε να δώσουμε απάντηση στον εαυτό μας».