ΜΕΓΑΛΟ’Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας αποφάνθηκε ότι το την υγεία του ανθρώπου δεν πρέπει να ανιχνεύεται μόνο στην απουσία ασθένειας ή στην ήττα της, αλλά βρίσκεται επίσης στην επίτευξη μιας ψυχοσωματικής ευεξίας που βελτιώνει την ποιότητα ζωής ανδρών και γυναικών.

Για να συμβεί αυτό, χρειάζεται πρώτα απ’ όλα ευνοϊκές κοινωνικές συνθήκες και, μεταξύ αυτών, το λι είναι θεμελιώδεςελευθερία, η οποία, για να επιτευχθεί, πρέπει να κάνει χρήση κλίματος ανεκτικότητας μεταξύ των ανθρώπων, στο όνομα της αλληλοβοήθειας στην αναζήτηση της πολυπόθητης ευημερίας.

Η ιστορία που ζούμε σίγουρα δεν θα περάσει χωρίς να αφήσει σημάδι στις επόμενες γενιές. Η παγκοσμιοποίηση, υποκινούμενη σε μεγάλο βαθμό από τον Ιστό και τα κοινωνικά δίκτυα, μας οδηγεί να διασυνδέουμε καθημερινά με ειδήσεις, κοινωνικές ομάδες, κρίσεις, σχόλια από όλο τον κόσμο.

Τέλος, μας αναγκάζει να συμφιλιωθούμε με τον εαυτό μας, με τη βεβαιότητα ότι, με έναν αδυσώπητο μηχανισμό ελεύθερης πτώσης, είμαστε άμεσα ή έμμεσα υποκείμενοι στην κρίση όλων, αλλά, με τη σειρά του και για την ίδια αρχή, ικανό να επηρεάσει τη συμπεριφορά των άλλων.

Οι ενέργειες και οι σκέψεις δεν προστατεύονται πλέον στην ιδιωτικότητα του μικρού μας οικοτόπου. όποιος μας ακούει ή μας κοιτάζει, γνωστοί ή άγνωστοι, φίλοι ή αντίπαλοι, με ένα απλό smartphone μπορεί να μας προβάλει σε όλο τον κόσμο σε μια στιγμή.

Αυτό το είδος θαύματος της σύγχρονης τεχνολογίας τείνει φυσικά να υποτιμά ατομικές και συλλογικές ιστορίες, παραδόσεις, συμπεριφορές που συνδέονται με αρχαίες ρίζες, αντί να εστιάζει το προσκήνιο σε αξίες (και υποτιμήσεις) που ορθολογικά θα πρέπει να αναγνωρίζονται παγκοσμίως.

Η ελευθερία είναι μια αξία εγγενής στην ανθρώπινη φύση. Ο καθένας μας, συνειδητά ή ασυνείδητα, το επιδιώκει, αντιλαμβάνεται την έλλειψή του, το νιώθει στα μάταια καθημερινά πράγματα και στις μεγάλες επιλογές.

Συνίσταται στη δυνατότητα να εκτελεί κανείς ελεύθερα τις πράξεις του χωρίς να βλάπτει τη δυνατότητα των άλλων να κάνουν το ίδιο. Η ελευθερία, λοιπόν, ως υποκειμενική αξία, αλλά και ως αντικειμενική: μέρος της ελευθερίας μας έγκειται ακριβώς στην ικανότητα να γνωρίζουμε πώς να προστατεύουμε αυτή των άλλων, είναι αμοιβαία αξία!

Πηγαίνοντας στην κλίμακα, στην κοινωνική οργάνωση η έννοια της ελευθερίας μεταφράζεται σε δημοκρατία, σε συλλογικές και κυρίως ατομικές συμπεριφορές παντρεύει την ιδέα της ανεκτικότητας.

Οι ετυμολογικές και ιστορικές ρίζες της δημοκρατίας ανάγονται στην αρχαία Ελλάδα; έχουν περάσει χιλιετίες, αλλά υπάρχουν ακόμα πολλές πραγματικότητες στις οποίες αγωνίζεται να επιβληθεί στην καταπίεση και τη βία, ως η μόνη συνθήκη συνύπαρξης ικανή να εγγυηθεί τον σεβασμό του ατόμου.

Υπάρχουν ακόμη πάρα πολλοί χώροι στον κόσμο όπου η ζωή του καθενός υπόκειται στη δύναμη και την αλαζονεία λίγων, αν όχι μόνο ενός ατόμου. Σε όλη την ιστορία, πολλά μέσα έχουν χρησιμοποιηθεί για την αντιμετώπιση της επιθυμίας για ελευθερία, ακόμη και του φόβου του Θεού, πέρα ​​από τα πολλά σωματικά και ψυχολογικά βασανιστήρια.

Θα βοηθήσει η παγκοσμιοποίηση να εξαπλωθεί παντού η δημοκρατία; Θα μπορούσε κανείς να πει ότι δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, αλλά από την Ουκρανία μέχρι το Ιράν (για να αναφέρουμε μόνο τις πιο γνωστές καταστάσεις από την άποψη των μέσων ενημέρωσης), οι ολοένα και πιο βίαιες και ριζοσπαστικές αντίθετες αντιδράσεις είναι εκεί για να δουν όλοι.

Ίσως ο πιο σίγουρος τρόπος για την προστασία της ελευθερίας και την εδραίωση της δημοκρατίας βρίσκεται ακριβώς στην αρχή της ανεκτικότητας που πρέπει να υπάρχει στα άτομα. Ανεκτικότητα είναι το να ξέρεις να αναγνωρίζεις τα δικαιώματα όλων στο γύρο, η ακολασία ιδεών και συμπεριφορών όταν δεν εμποδίζουν το δικαίωμα επιλογής των άλλων.

Οι ηθικές κατηγορίες που, σε ένα σκοτεινό παρελθόν, εντέθηκαν έντεχνα στους διάφορους πολιτισμούς (αίρεση, αμαρτία, προσβολή κατά των δημοσίων ηθών κ.λπ.) θα πρέπει να επαναθεμελιωθούν ξεκινώντας από την έννοια του ελευθερία, νοούμενη ως προστασία του δικαιώματος του καθενός να επιλέγει. Αυτό θα πρέπει φυσικά να γλιστρήσει σε σεβασμό για τους άλλους, αμοιβαία βοήθεια, σε αυτή την τέλεια κοινωνία που, ωστόσο, θα παραμείνει ίσως για πάντα μια ουτοπία.

Σκεφτείτε όμως τα οφέλη για την υγεία σε ένα τέτοιο πλαίσιο! Πολλά άγχη και πόνοι που δημιουργούνται σε πολλούς ανθρώπους από τη συνεχή αντιπαράθεση του τρόπου ζωής κάποιου με τη συχνά σκληρή κρίση των άλλων θα εξαφανίζονταν. δεν θα υπήρχαν πλέον ματαιωμένες επιθυμίες επειδή δεν αναγνωρίζονται ως δικαιώματα από την κοινωνία. Ένα ευρύ φάσμα ψυχοσωματικών ασθενειών και διαταραχών δεν θα υπήρχε πλέον.

Είτε απευθύνεται σε διαφορετικές εθνοτικές ομάδες και πολιτισμούς, σε κοινότητες LGBTQ+, σε άτομα με ειδικές ανάγκες, σε άτομα που σωματικά δεν συμμορφώνονται με τα κλασικά αισθητικά πρότυπα ή, όπως δυστυχώς εξακολουθεί να συμβαίνει, σε γυναίκες…Για κάθε κοινωνία, οι διακρίσεις μπορεί να είναι πιο τοξικές από το αλκοόλ, τα ναρκωτικά και τον καπνό.

Λοιπόν, ενόψει της Ημέρας της Απελευθέρωσης, ας επιβεβαιώσουμε την ανεκτικότητα ως δικαίωμα στην ισότητα στις αντίστοιχες και νόμιμες ποικιλομορφίες, ως θεμέλιο της ανθρώπινης δικαιοσύνης, ως φάρμακο για μια κοινωνία με τόσα δεινά προς εξάλειψη και ως μορφή πρόληψης δυσφορίας, για την υγεία όλων των ελεύθερων ατόμων.