Οι αρχαίοι Έλληνες, που οργάνωσαν τους πρώτους επίσημους Ολυμπιακούς Αγώνες το 776 π.Χ., έδωσαν στον κόσμο την ιδέα της διοργάνωσης μεγάλα αθλητικά γεγονότα όπως η ψυχαγωγία, για αρένες γεμάτες θεατές. Επιπλέον, ήταν ο πρώτος πολιτισμός όπου οι άνθρωποι ειδωλοποίησαν τα αγαπημένα τους αθλητικά είδωλα.

“Οι Έλληνες εκτιμούσαν τη σωματική και αθλητική ικανότητα και το τονωμένο ανδρικό σώμα αναζητήθηκε ως αισθητικά ευχάριστο» λέει η Ζήνα Γιαννοπούλου, αναπληρώτρια καθηγήτρια κλασικών στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια.Η σωματική δύναμη και η ικανότητα ήταν επίσης σημάδια ηθικής δύναμηςπου υποδηλώνει αυτοπειθαρχία, σκληρή δουλειά και αφοσίωση στη νίκη“. Εν συντομία, δεν απόλαυσαν απλώς το “cottabo”!

Οι Έλληνες αγαπούσαν επίσης να παρακολουθούν αγώνες. Ο Παιχνίδια στέμματοςόπως ήταν συλλογικά γνωστοί αυτοί οι αγώνες, περιλάμβαναν μια σειρά από εκδηλώσεις, από αρματοδρομίες μέχρι αγώνες στίβου και μαχητικά αθλήματα.

Οι Έλληνες δεν είχαν ομαδικά αθλήματα, μόνο ατομικά αγωνίσματα, και δεν επέτρεπε στις γυναίκες να αγωνίζονται σε διοργανώσεις ή ακόμη, στην περίπτωση των παντρεμένων γυναικών, να παρακολουθούν τους αγώνες. Υπήρχε μια θρυλική εξαίρεση: Καλλιπάτειρα Ρόδουπου μεταμφιέστηκε σε άνδρα προπονητή για να μπορέσει να παρακολουθήσει τον αγώνα πάλης του γιου του. “Όταν συνελήφθη, υπερασπίστηκε τον εαυτό της λέγοντας ότι από όλες τις γυναίκες έπρεπε να της επιτραπεί να συμμετάσχει έχοντας έναν πατέρα, τρία αδέρφια, έναν γιο και έναν εγγονό που είχαν κερδίσει μεταξύ τους οκτώ φορές.», λέει η Γιαννοπούλου.

Ακολουθούν μερικά από τα αθλήματα στα οποία αγωνίζονταν αρχαίοι Έλληνες αθλητές:

Η αρματοδρομία ήταν ένα από τα παλαιότερα ελληνικά αθλήματα: καλλιτεχνικά στοιχεία από αρχαία κεραμική υποδηλώνουν το γεγονός χρονολογείται στη μυκηναϊκή περίοδο από το 1600 έως το 1100 π.Χ και ο ποιητής Όμηρος περιγράφει μια αρματοδρομία που έγινε στην κηδεία του Πάτροκλου στην Ιλιάδα. Οι αναβάτες που μπήκαν για πρώτη φορά στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 680 ​​π.Χ. αγωνίστηκαν σε αγώνες αρμάτων τεσσάρων και δύο αλόγων.

Κέλε, ή «ιππότες που αγωνίζονται έφιπποι», προστέθηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 648 π.Χ. Ο αγώνας είχε μήκος περίπου 1,2 χιλιόμετρα. Οι τζόκεϊ – ότι ήταν παιδιά και πιθανότατα σκλάβοι – καβάλησαν ξυπόλητοι, χωρίς αναβολείς, αν και είχαν ηνία και μαστίγιο για να καθοδηγούν τα άλογα.

Οι Έλληνες λάτρευαν τις πεζοδρομίες, ειδικά αυτές στάδιοπου πήρε το όνομά του από μια αρχαία μονάδα μέτρησης π αντιστοιχούσε στο σπριντ των 200 μέτρων στη σύγχρονη πίστασύμφωνα μεΑρχαίος Ελληνικός Στίβος από τον Stephen Gaylord Miller. Από το 776 έως το 726 π.Χ. ήταν το μοναδικό γεγονός στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Οι Έλληνες αργότερα πρόσθεσαν το διάυλος, το αντίστοιχο των σημερινών 400 μέτρων.

Στον αρχαιοελληνικού τύπου αγώνα, i αρπάζων πολέμησαν σε όρθια θέση, με σκοπό να ρίξει τον αντίπαλο στο έδαφος, σύμφωνα με τον Μίλερ. Η έννοια του καρφώματος των ώμων ενός αντιπάλου στο έδαφος δεν υπήρχε ακόμη. Ένα άλλο μοναδικό χαρακτηριστικό του αρχαίου γεγονότος ήταν ότι δεν υπήρχαν κατηγορίες βάρους.

ο δίσκος και το ακόντιο, για τα σύγχρονα γεγονότα πεδίου, χρονολογούνται από τους αρχαίους Έλληνες, αλλά εκείνη την εποχή δεν ήταν ξεχωριστά γεγονότα. Αντι αυτου, αποτελούσαν μέρος των πένταθλοένας συνδυασμός πέντε αγώνων που περιελάμβαναν επίσης άλμα εις μήκος, τρέξιμο και πάλη.

Παραμένοντας στο θέμα, έχετε ποτέ αναρωτηθεί αν το Οι Έλληνες σκότωναν πραγματικά παιδιά ακατάλληλα για στρατιωτική ζωή?