Η Μαρία Τσάλλα έφυγε από την Αθήνα στις 4 Ιανουαρίου, επιβιβαζόμενη σε πτήση για Μόσχα. Μια βιαστική αναχώρηση χωρίς να δώσω πολλές εξηγήσεις. Γιατί η Μαρία δεν μπορούσε να της δώσει: σύμφωνα με την ελληνική νοημοσύνη Το πραγματικό της όνομα είναι Irina Alexandrovna Smireva και είναι Ρωσίδα κατάσκοπος. Το πιο πρόσφατο που ανακαλύφθηκε σε έναν ατελείωτο ιστό σε όλη την Ευρώπη. Η πλοκή είναι συναρπαστική.

Η όμορφη γυναίκα, γύρω στα τριάντα, φτάνει στην Ελλάδα το 2018, ισχυρίζεται ότι είναι παιδιά μεταναστών στο εξωτερικό, λέει ότι πούλησε τα περιουσιακά στοιχεία που είχε στη Βραζιλία για να εγκατασταθεί στην Αττική και να ξεκινήσει μια νέα εμπειρία. Θέλει να τακτοποιήσει, δείχνει πιστοποιητικό γέννησης, εγγράφεται στο Δήμο, κάνει τα πράγματα σωστά. Τουλάχιστον αυτό φαίνεται στο γραφείο μητρώου. Έχει οικονομικούς πόρους, λέει ότι είναι φωτογράφος και μετά ανοίγει μαγαζί στη συνοικία Παγκρατίου, στην πρωτεύουσα. Πουλάει χειροποίητα πουλόβερ, κοσμήματα. Να τη βοηθήσει μια πωλήτρια που σήμερα θυμάται την ευγένεια και τη στοχαστικότητα που της έμαθε το εμπόριο. Η Μαρία είναι πολύγλωσση —ξέρει τουλάχιστον τρεις γλώσσες—, σπουδάζει λίγα ελληνικά και έχει πολύ έντονη ζωή. Έχει σύντροφο, κάνει παρέα με κόσμο, εμφανίζεται ένθετη, χρησιμοποιεί λογαριασμούς κοινωνικής δικτύωσης για να διαφημίσει τα προϊόντα της και το μαγαζί της. Ένας τέλειος καθρέφτης που έσπασε η σλοβενική αστυνομία που ξεσκεπάζει δύο αυτοαποκαλούμενους ΑργεντινούςΗ Maria Munos και ο Ludwig Gisch, έμποροι αντίκες και επιχειρηματίες, στην πραγματικότητα Ρώσοι μυστικοί πράκτορες. Ένα άλλο προβάδισμα εμφανίζεται στη Λατινική Αμερική, όπου ενεργεί ο σύζυγος-συνάδελφος της Μαρίας-Τσάλλα. Τα «μυρμήγκια» του ρωσικού τύμβου τερμιτών είναι ταραγμένα, φοβισμένα, μυρίζουν τον αέρα του κινδύνου.

Η Μαρία Τσάλλα ίσως φοβάται ότι θα την ανακαλύψουν, αποφασίζει να τα παρατήσει όλα. Σωστή απόφαση γιατί φαίνεται ότι η Σλοβενία ​​βρήκε κάποιες διασυνδέσεις και προειδοποιεί τις ελληνικές υπηρεσίες. Η έρευνα ξεκινά από προσωπικά δεδομένα και οι 007 καταλαβαίνουν αμέσως: ο καταστηματάρχης έχει εξαπατήσει τους πάντες κλέβοντας την ταυτότητα ενός κοριτσιού που πέθανε τον Δεκέμβριο του 1991. Η χειρωνακτική τεχνική, που χρησιμοποιήθηκε κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, δεν εγκαταλείφθηκε ποτέ. Οι κατάσκοποι προτιμούν συνήθως να κλέβουν το όνομα και το επίθετο των μικρών παιδιών γιατί είναι πιο εύκολο να εφεύρουν το παρελθόν κάποιου που δεν έζησε πολύ. Είναι το νούμερο ένα κομμάτι του «θρύλου» που χτίστηκε από την εντολή, μια αξιόπιστη ιστορία, ικανή να αντέξει τις ερωτήσεις ενός γνωστού, την προσοχή ενός πολύ περίεργου γείτονα και αυτές ενός αστυνομικού σε περίπτωση ελέγχου για άλλους λόγους. Οι λέξεις μετράνε, οι καθημερινές χειρονομίες μετράνε. Είναι ένα custom made κοστούμι. Όσο πιο ακριβές είναι, τόσο περισσότερο μπορεί ο χρήστης να προχωρήσει με προσωπική μεταμφίεση. Η Μαρία φόρεσε καλά αυτό το «φόρεμα», ίσως δεν θα είχε εντοπιστεί ποτέ αν δεν ήταν το φλοπ των υποτιθέμενων «Αργεντίνων» συνεργών.

Αλλά υπάρχουν περισσότερα. Ο συνάδελφος σύζυγος του «Έλληνα» αυτοαποκαλείται Ντανιέλ Κάμπος, «Περουβιανός» (στην πραγματικότητα Ρώσος πράκτορας), ζει στη Βραζιλία όπου έχει δεύτερο σύντροφο. Τον Δεκέμβριο της λέει ότι φεύγει για τη Μαλαισία αλλά δεν ακούγεται πλέον και η ανήσυχη γυναίκα αναφέρει την εξαφάνισή της γύρω στις αρχές Ιανουαρίου. ΟΧΙ μονο. Διαδίδει η φωτογραφία του άνδρα που μάλιστα τον «καίει». Σύμφωνα με μια εκδοχή, αυτό το στοιχείο είναι που οδήγησε τη Μαρία Τσάλλα να εγκαταλείψει την Ελλάδα. Ή και οι δύο αναγκάστηκαν να τραπούν σε φυγή από ό,τι συνέβαινε στην Ευρώπη με γενικούς ελέγχους από τους μηχανισμούς ασφαλείας. Η ιστορία του Ντάνιελ Κάμπος μας ταξιδεύει στην άλλη άκρη του Ατλαντικού.

Η Βραζιλία έχει πράγματι εμφανιστεί στις περιπτώσεις άλλων Ρώσων κατασκόπων στην Ολλανδία και τη Νορβηγία. Δύο «ερευνητές» που παρίσταναν τους Βραζιλιάνους: στο πρώτο επεισόδιο ο πρωταγωνιστής είχε κρατήσει κάποιες σημειώσεις -περίεργη στάση- με τα αποσπάσματα του «θρύλου» του. Η Μαρία-Ιρίνα θυμάται την εγχείρηση μιας τρίτης Μαρίας, της Μαρίας Αδέλα, που διέφυγε από την Ιταλία στη Ρωσία αφού είχε συγκεντρώσει πληροφορίες στους κύκλους του Born in Naples. Προσπάθησε – ανεπιτυχώς – να αποκτήσει καθαρά περουβιανά χαρτιά, ένα γραφειοκρατικό εμπόδιο που δεν την εμπόδισε να εισέλθει στην Ιταλία, να διευθύνει μια επιχείρηση που πουλούσε κοσμήματα – στην πραγματικότητα κινέζικα πράγματα – να δημιουργήσει χρήσιμες σχέσεις και να φύγει όταν ήταν η κατάλληλη στιγμή.

Μια γρήγορη κυκλοφορία τον Σεπτέμβριο του 2018, που προκλήθηκε από έναν καλό λόγο: ο χώρος διερεύνησης Bellingcat είχε δημοσιεύσει μια αναφορά όπου παρείχε πληροφορίες για τη Μονάδα 29155 του Gru, του ύποπτου ρωσικών στρατιωτικών πληροφοριών για την επίθεση εναντίον του εξόριστου Σεργκέι Σκριπάλ με τη θανατηφόρα ουσία Novichok. Φοβόταν, προτίμησε να χαλάσει ό,τι είχε καταφέρει με τον καιρό και με μεγάλη υπομονή.Όταν ήταν ασφαλής, η Μαρία Τσάλλα τηλεφώνησε στον πωλητή της για να της πει ότι δεν θα επέστρεφε ποτέ για «οικογενειακούς λόγους». Παραδόξως, άφησε έγγραφα και έναν υπολογιστή στο δωμάτιο, υλικό που τώρα αναλύεται από την αντικατασκοπεία. Κοσκινίζοντας τα πολλά ταξίδια του τριαντάχρονου: ποιος ήταν ο ρόλος του; Τι την ενδιέφερε; Η παραμονή στην Ελλάδα ήταν απλώς ένα στήριγμα για αναγνώριση στο εξωτερικό; Αυτά είναι τα πρώτα ερωτήματα που θα πρέπει να απαντήσει η αντικατασκοπεία.

Όλες οι ιστορίες σχηματίζουν ένα μονοπάτι, περιγράφουν ένα επαναλαμβανόμενο, σχεδόν μονότονο modus operandi, μερικές φορές με λίγη φαντασία. Οι «δημιουργοί» του θρύλου σαν α κοινό όνομα όπως η Μαρία, έχουν πάθος για τη Νότια Αμερική επειδή είναι μια καλή τράπεζα να εφεύρουν μια ύπαρξη από τον αέρα και είναι πιστοί στην παράδοση. Ισχύει για τους νεκρούς που «αναγεννήθηκαν» ή για ραδιόφωνα βραχέων κυμάτων για τη μετάδοση μηνυμάτων: αν συνεχίσουν να χρησιμοποιούν τα αγαπητά παλιά συστήματα είναι επειδή, σε κάθε περίπτωση, λειτουργούν.