Για τον Παύλο Ο Πογκμπά Αυτό είναι ένα σκεπτικό που ίσως ισχύει ακόμη περισσότερο από ό,τι για όλους τους άλλους παίκτες της Γιουβέντους: το κύριο πλεονέκτημα της σεζόν 2022-23 είναι ότι… τελείωσε. Ναι, εντάξει, τεχνικά – συμβόλαια στο χέρι – θα έπρεπε να περιμένουμε τις 30 Ιουνίου για να κατηφορίσουμε από κάθε άποψη τη νέα αθλητική χρονιά, αλλά στην πραγματικότητα εδώ είμαστε. Για το Γιουβέντους και για το Χταπόδι η σεζόν έχει τελειώσει προ πολλού. Υποθέτοντας ότι ξεκίνησε ποτέ. Ένα απόσπασμα από τη συνέντευξη που έδωσε στη δημοσιότητα ο πρώην διευθύνων σύμβουλος της Γιουβέντους Μαουρίτσιο έρχεται στο μυαλό Φτάστε καλά στο Tuttosport. Εξιστόρησε τη γένεση των λειτουργιών της αγοράς της Γιουβέντους, συγκεκριμένα εκείνης που έφερε το χταπόδι πίσω στο Τορίνο: «Ανοίγεις την πόρτα, πετάς ένα όνομα και όλοι σε κοιτούν σαν τρελοί. στη συνέχεια, σιγά σιγά το μηχάνημα ξεκινά και η λειτουργία είναι κατασκευασμένη. Έτσι γεννήθηκε ο Πογκμπά».. Λοιπόν, εκ των υστέρων – ειδικά όσοι νοσταλγούν έναν Paulo Ντιμπάλα έφυγε με ελεύθερη μεταγραφή για να κάνει την επιστροφή του Γάλλου πιο βιώσιμη – κάποιοι μπορεί να μετανιώσουν εκείνη τη στιγμή. Γεμίζει από το «Μην ανοίγεις εκείνη την πόρτα», μάλιστα… Γιατί ποιος ξέρει: ίσως αλλού να μην είχε τραυματιστεί, η Γιουβέντους να κρατούσε τον Ντιμπάλα και ποιος ξέρει τι άλλο.
Ωστόσο, εκ των υστέρων, αλλά με την καλή θέληση τώρα, ο Πογκμπά είναι αποφασισμένος να αποδείξει ότι στο τέλος η δεύτερη εμπειρία του στο ασπρόμαυρο μπορεί να θεωρηθεί εξαιρετικό πράγμα. Και μια καλή επιλογή: για αυτόν, για τη Γιουβέντους, για τους φιλάθλους. Ο French το δίνει πολύ τον τελευταίο καιρό. Θέλει να αναρρώσει από τον τελευταίο από την ατελείωτη σειρά τραυματισμών που υπέστη την περασμένη σεζόν: μια χαμηλού βαθμού βλάβη του ορθού μηριαίου του αριστερού μηρού. Ήταν 14 Μαΐου. Ο Γάλλος, που ξεκίνησε ξανά 390 μέρες μετά την τελευταία φορά, έπρεπε να τα παρατήσει στο 24′ του πρώτου ημιχρόνου. Υπάρχει ότι έφυγε από το γήπεδο κλαίγοντας πικρά. Ακόμη και αυτή η τελευταία προσπάθεια να βγάλουμε νόημα για τη σεζόν ναυάγησε άσχημα. Το έτος τελείωσε όπως είχε ξεκινήσει, από μη διαθέσιμο. Ισολογισμός: 10 συμμετοχές, 164 λεπτά, μηδέν γκολ. Όλο το σφάλμα αυτού του καταραμένου τραυματισμού αποκαταστάθηκε τον Ιούλιο, κατά τη διάρκεια του προπονητικού στρατοπέδου στις Ηνωμένες Πολιτείες: ένας τραυματισμός μηνίσκου. Και μετά, ακόμη χειρότερα, φταίει η απόφαση να μην υποβληθούμε αμέσως σε χειρουργική επέμβαση (παρά το στούντιο ενός από τους μεγαλύτερους διαφωτιστές του κλάδου στο Λος Άντζελες). Ο Πογκμπά ήλπιζε να αντισταθεί με συντηρητική θεραπεία, για να μην χάσει το Παγκόσμιο Κύπελλο. Και αντ’ αυτού, μέσα σε λίγες εβδομάδες, έπρεπε να παραδοθεί στην απόδειξη του γεγονότος ότι αυτή η επιλογή δεν είχε λόγο ύπαρξης.
Οι συνέπειες ήταν τρομερές: όχι μόνο ο Πολ Πογκμπά πέταξε την πιθανότητα να πάρει μέρος στο Παγκόσμιο Κύπελλο αλλά, στην πραγματικότητα, και αυτή της συμμετοχής στην ασπρόμαυρη σεζόν. Μάλιστα, η μεγάλη περίοδος αρχικής μη διαθεσιμότητας στη συνέχεια «εξελίχτηκε» σε μια σειρά από πόνους και πόνους που προκλήθηκαν από την αδυναμία συνεχούς προπόνησης και την επίτευξη καλού επιπέδου προετοιμασίας. Ασθένεια εδώ, πάθηση εκεί, τραυματισμός, στάση, διαφοροποίηση, ανάρρωση, πάθηση, τραυματισμός κ.λπ. κ.λπ. σε έναν ατελείωτο φαύλο κύκλο. Γι’ αυτό, αυτές τις μέρες, αυτές τις εβδομάδες, ο Πογκμπά δεν εργάζεται απλώς για να αναρρώσει από τον τελευταίο τραυματισμό του, αλλά για να συνέλθει από όλες τις σωματικές περιπέτειες που κουβαλούσε εδώ και ένα χρόνο. Είναι πεπεισμένος ότι μπορεί να το κάνει και πώς. Καταγράφει επίσης τις προσπάθειές του μέσα από ένα μεγάλο αριθμό κοινωνικών βίντεο, αναρτήσεων, εικόνων, φράσεων κινήτρων. «Είμαι περήφανος για τον εαυτό μου γιατί το έχω ξεπεράσει… εξηγεί — ακόμα και τις μέρες που δεν πίστευα ότι θα μπορούσα να περάσω».
“Επιχειρηματίας. Φοιτητής. Μελετητής τροφίμων. Σκληρός λάτρης του ιστού. Επικοινωνητής. Φιλικός ποπ πολιτισμός. Ασχολείται με τον καφέ.”
