Ο ελληνικός πολιτισμός άκμασε μέσα Ελλάδα τρία περίπου 1000 π.Χ., και 146 π.Χ , το έτος κατά το οποίο η Ελλάδα κατακτήθηκε από τους Ρωμαίους. Εγκαταστάθηκαν κατά μήκος των ακτών και στα νησιά του Αιγαίου Πελάγους. Η ελληνική περίοδος χωρίζεται ιστορικά σε 3 «υποπεριόδους»: την αρχαϊκή περίοδο (από τις απαρχές του έως το 480 π.Χ.), την κλασική περίοδο (480 έως 323 π.Χ.) ε την ελληνιστική περίοδο (από το 300 έως το 146, έτος κατά το οποίο η Ελλάδα περιήλθε στη ρωμαϊκή κυριαρχία).

Οι Έλληνες ασχολούνταν κυρίως με το θαλάσσιο εμπόριο, ως γη που κατοικούσαν δεν ήταν αρκετά γόνιμη και επομένως δεν επέτρεψε την ανάπτυξη και την αύξηση της γεωργίας.

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΖΩΗ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ

Οι αρχαίοι Έλληνες είναι ένας θεμελιώδης λαός για τη Δύση γιατί αυτοί επινόησαν το φιλοσοφία και επίσης η μυθολογία των Ολύμπιων θεών και εκπαίδευσαν τους νέους με πολύ αυστηρό τρόπο. Είναι όμως επίσης σημαντικά γιατί, εκτός από το εμπόριο, αφοσιώθηκαν και στη χειροτεχνία. Έφτιαξαν όμορφα βάζα και όμορφους αμφορείς από κεραμικό, πηλό και άλλα υλικά. Τα πλοία χρησιμοποιούνταν για τη μεταφορά αγροτικών προϊόντων και ήταν διακοσμημένα με σκηνές της καθημερινής ζωής.

Επιπλέον οι Έλληνες ήταν μεγάλοι γλύπτες Και αρχιτέκτονεςδούλευαν μπρούντζο, έφτιαχναν όπλα και έχτισαν ναούς.

Η ελληνική γη δεν ήταν πολύ εύφορη, αλλά κατάφεραν να καλλιεργήσουν ελαιόδεντρα και αμπέλια: αγόραζαν τα δημητριακά από άλλους πληθυσμούς. Ανατράφηκαν μετά χήνες, γουρούνια, μέλισσες και πρόβατα αφιερώθηκαν στο ψάρεμα και την εξόρυξη από τα ορυχεία.

Μια περιέργεια: οι Έλληνες της αρχαϊκής περιόδου δεν γνώριζαν το άλογο, που «ανακαλύφθηκε» αργότερα και χρησιμοποιήθηκε για στρατιωτικούς σκοπούς. Τα παραγόμενα αγγεία, οι χειροτεχνίες, το ελαιόλαδο «πουλήθηκαν» στους ανθρώπους που κατοικούσαν στην Τουρκία και στις ακτές της νότιας Ιταλίας. Και ακριβώς εδώ, στη Νότια Ιταλία μας, οι Έλληνες ίδρυσαν πολλές αποικίες, που όταν συνδυάστηκαν πήραν το όνομα Magna Graecia (δηλαδή Μεγάλη Ελλάδα).

ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΤΑΞΕΙΣ

Οι πιο σημαντικοί άνθρωποι ήταν οι ευγενείς, δηλαδή οι πλούσιοι κύριοι που κατάγονται από υψηλόβαθμες οικογένειες. Μετά ήταν η τάξη του διανοούμενοι, που περιλάμβανε επιστήμονες, μαθηματικούς, φιλοσόφους, γιατρούς, αστρονόμους. Μετά υπήρχαν οι στρατιώτεςοι τεχνίτες και οι έμποροι, οι ναυτικοί, οι αγρότες και τέλος οι σκλάβους.

Στην Ελλάδα υπήρχαν πολλοί δούλοι και ήταν γενικά αιχμάλωτοι πολέμου. Καθήκον τους ήταν να καλλιεργούν τα εδάφη των ευγενών να προμηθευτεί φαγητό για να δώσει στους κατοίκους της πόλης. Έκαναν σκληρές δουλειές, πήγαιναν στα ορυχεία ή δούλευαν σε σπίτια και βοηθούσαν τους τεχνίτες. Συχνή στην Ελλάδα ήταν η συνήθεια πουλώντας και αγοράζοντας σκλάβους σαν να ήταν αντικείμενα .

Η ΖΩΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΔΩΝ

Οι δύο κύριες πόλεις της αρχαίας Ελλάδας – Σπάρτη και Αθήνα – Δώστε μας δύο πολύ διαφορετικά παραδείγματα σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζονται οι γυναίκες στην κοινωνία. Στην Αθήνα, Κάθε άντρας θα μπορούσε να έχει 3 ή 4 γυναίκες, αλλά από αυτές μόνο μία γυναίκα. Οι Αθηναίες φρόντιζαν για το σπίτι και τη μόρφωση των παιδιών τους. Τα κορίτσια έπρεπε να φροντίζονται μέχρι να παντρευτούν, ενώ τα αγόρια έπρεπε να φροντίζονται μόνο μέχρι τα επτά τους χρόνια. Σε αυτή την ηλικία μάλιστα πήγαν σχολείο όπου έμαθαν να είναι γενναίοι άνδρες και στρατιώτες. Η γυναίκα έμενε γενικά στο σπίτι: μόνο πλούσιες γυναίκες μερικές φορές επιτρεπόταν να βγουν έξω. Στην Αθήνα οι γυναίκες χειραφετήθηκαν ξεκινώντας από την ελληνιστική εποχή, δηλαδή προς το τέλος της ελληνικής εποχής.

Στη Σπάρτη η κατάσταση ήταν πολύ διαφορετική: οι γυναίκες ήταν πιο ελεύθερες να κάνουν ό,τι ήθελαν και μορφώθηκαν στο τραγούδι, το χορό και τη γυμναστική και, γενικά, στη ζωή σε εξωτερικούς χώρους. Επιπλέον, δεν αναγκάστηκαν να μείνουν στο σπίτι για να φροντίσουν τα παιδιά τους όπως συνέβη στην Αθήνα. Αυτό συνέβη γιατί οι Σπαρτιάτες πίστευαν ότι με αυτόν τον τρόπο οι γυναίκες θα ενίσχυαν το σώμα τους και θα έκαναν πιο δυνατά παιδιά. Καλύτεροι πολεμιστές δηλαδή.

Κάντε κλικ στο κουμπί για να διαβάσετε το δεύτερο μέρος της ιστορίας του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού!