Μη αναγνωρισμένα εκπαιδευτικά προσόντα

«Πώς θα σας φαινόταν αν αύριο σας ξεριζώσει ο κίνδυνος και φτάνατε σε μια νέα χώρα όπου δεν γνωρίζετε κανέναν, του οποίου τη γλώσσα δεν μιλάτε και δεν ξέρετε τίποτα για έθιμα και πολιτισμό; Τι θα κάνατε εάν, παρά την πολυετή εκπαίδευση και εμπειρία ως γιατρός, δικηγόρος, μηχανικός, δημοσιογράφος ή δάσκαλος στη χώρα σας, η μόνη σας επιλογή για να προχωρήσετε ήταν να αποδεχτείτε μια εργασία χαμηλής ειδίκευσης επειδή το επαγγελματικό σας υπόβαθρο δεν αναγνωρίζεται; ” σχόλια Josephine Goube, Διευθύνων Σύμβουλος της Sistech. “Πριν από χρόνια, στο Παρίσι, δημιουργήσαμε ένα πρόγραμμα καθοδήγησης με στόχο την ενδυνάμωση των γυναικών προσφύγων που επιθυμούν να ακολουθήσουν μια επαγγελματική πορεία σε θέσεις εργασίας τεχνολογίας ή ψηφιακής τεχνολογίας όπου εκτιμήθηκαν οι μαθησιακές τους δεξιότητες και ικανότητες. Σήμερα αναπαράγουμε το μοντέλο στην Ιταλία και είμαι περήφανος που λέω ότι, 6 μήνες μετά το πρόγραμμα, έχουμε συνδέσει επιτυχώς αόρατα ταλέντα με τοπικές εταιρείες που γνωρίζουν τη δύναμη της διαφορετικότητας, όπως η Techedge. Ήδη εργαζόμαστε για το δεύτερο πρόγραμμα στην Ιταλία με μια νέα μάρκα, Sistech και ανυπομονούμε να συνεχίσουμε να προσφέρουμε στις γυναίκες πρόσφυγες ευκαιρίες για την καριέρα τους στην Ιταλία».

Η πρωτοβουλία για τις γυναίκες πρόσφυγες

Ξεκινώντας από τον Μάιο του 2021, το δωρεάν εξάμηνο πρόγραμμα που ενεργοποιείται από την Techfugees παρέχει εκπαιδευτικές και πρακτικές γνώσεις σχετικά με τις νέες τεχνολογίες, παράλληλα με ατομική διδασκαλία και εξατομικευμένη υποστήριξη για τοποθέτηση εργασίας στον κλάδο. Κύριος στόχος του προγράμματος είναι η επαγγελματική ένταξη των γυναικών στον κλάδο της τεχνολογίας.

«Έφτασα στην Ιταλία από το Ιράν πριν από δύο χρόνια και 4 μήνες, μόνη μου, δεν ήξερα κανέναν εδώ – λέει Σάρα, 51 ετών – στη χώρα μου είχα πτυχίο αγγλικών και δούλευα σε τράπεζα για 20 χρόνια, εδώ έπρεπε να ξαναρχίσω το απολυτήριο γυμνασίου και γυμνασίου επειδή οι τίτλοι δεν εξισώθηκαν “. Μετά το μάθημα Techfugees στη διαχείριση έργων, σήμερα η Sara προσλήφθηκε από την Edera, έναν προμηθευτή startup της Techedge που αναπτύσσει λογισμικό για να ενώσει τις τράπεζες με τους παρόχους τεχνολογίας. “Όταν αναγκάστηκα να φύγω από τη χώρα μου, ήθελα να πάω σε ένα ασφαλές μέρος και ένα πρακτορείο μου πήρε τουριστική βίζα για την Ιταλία – λέει. Τους πρώτους έξι μήνες, όμως, πήγα στη Γερμανία και προσπάθησα να πάρω προστασία για τους πρόσφυγες εκεί επειδή υπήρχαν πολλοί συγγενείς μου, αλλά η γερμανική κυβέρνηση με έστειλε πίσω: Φοβόμουν, ήμουν εντελώς μόνος. Μετά από λίγες ώρες στην Ιταλία, όμως, κατάλαβα ότι οι Ιταλοί είναι ευγενικός λαός και ότι ήμουν στο σωστό μέρος».

Μελίσσα, 26, Κολομβιανή, έφτασε στην Ιταλία πριν από τρία χρόνια με την κόρη της που ήταν τότε έξι μηνών. Σήμερα είναι το πρώτο από τα κορίτσια που συμμετείχαν στο μάθημα που προσλήφθηκε στο Techedge: «Έχω πτυχίο παιδαγωγικής, οπότε όταν ξεκίνησα το μονοπάτι στην επιστήμη των δεδομένων φοβήθηκα λίγο -λέει- αντί για Techfugees and techedge μου έδωσε τεράστια υποστήριξη, ήταν ένα πολύ καλό ταξίδι και η Μελίσα που ξεκίνησε δεν είναι αυτή που είναι τώρα. Όταν είσαι αιτών άσυλο δεν μπορείς να το φανταστείς, αλλά τώρα καταλαβαίνω ότι επιτέλους έχω την ευκαιρία να διαλέξω και να αποφασίσω τι θέλω να κάνω». Σήμερα η Melissa ασχολείται με την ανάλυση δεδομένων στο Techedge: «Είναι μια υπέροχη πραγματικότητα που σου επιτρέπει να είσαι γυναίκα, επαγγελματίας και μητέρα».

Εάν ο πρώτος στόχος του έργου Techfugees είναι να διευκολύνει την επανένταξη στην εργασία των γυναικών προσφύγων, το δεύτερο είναι να προετοιμάσει το έδαφος για να είναι δυνατή αυτή η είσοδος. Στην πραγματικότητα, η Techfugees λειτουργεί επίσης σε εταιρικό επίπεδο για να βελτιώσει την ανθεκτικότητα και την προετοιμασία εντός των κοινοτήτων και να βελτιώσει την ικανότητα υποδοχής των προσφύγων: είναι καιρός ο οργανισμός να προσαρμοστεί και να προετοιμαστεί, μόνο με την οικοδόμηση επεκτάσιμων, ηθικών και βιώσιμων εργαλείων που μπορεί να αντιμετωπίζουμε μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις του αιώνα μας.

Οι ποδοσφαιριστές από το Χεράτ που κατέφυγαν στην Ιταλία

«Για μένα το ποδόσφαιρο είναι σαν το οξυγόνο. Δεν θα μπορούσα χωρίς αυτό», λέει Σούζαν, 22, που παίζει το ρόλο του αμυντικού και τρέχει σαν τρελός πίσω από την μπάλα. «Είναι τροφή για τη ζωή, όπως το φαγητό ή το νερό», απηχεί η 19χρονη μεσοεπιθετικός Φατίμα. Τα πρόσωπά τους είναι κουρασμένα αλλά περήφανα για εκείνους που κατάφεραν να ξεφύγουν από έναν πολύ μεγάλο κίνδυνο, για τους ίδιους και τις οικογένειές τους. Τα κορίτσια της γυναικείας ομάδας Herat υποδέχθηκαν φέτος στη Φλωρεντία μετά την εκκένωση που διοργάνωσε η μη κερδοσκοπική οργάνωση σούβλαμαζί με άλλες αθλήτριες, βολεϊμπολίστριες, ποδηλάτες και άλλους ακτιβιστές, δικηγόρους, δασκάλους που έχουν έρθει στην Ιταλία και είναι πλέον ελεύθεροι να σπουδάσουν, να παίξουν και να εκφραστούν.

Πάθος στο Αφγανιστάν και το μέλλον

Πριν την τελευταία πολιτική κρίση και την επιστροφή του καθεστώς Ταλιμπάν, το ραντεβού είχε οριστεί για τις πέντε και μισή το πρωί. Εκπαιδεύτηκαν νωρίς για να αποφύγουν τη ζέστη και να μην τραβήξουν πολύ την προσοχή και επειδή οι υπόλοιπες ώρες προορίζονταν για αρσενικά. Ήταν περίπου είκοσι, μεταξύ 16 και 22 ετών. Όλοι οι μαθητές μαζεύονταν πριν τα μαθήματα σε αυτό το μεγάλο έρημο στάδιο δύο ή τρεις φορές την εβδομάδα, για να προπονηθούν και να εξασκηθούν στο άθλημα που αγαπούν περισσότερο από οτιδήποτε άλλο: το ποδόσφαιρο. Γύρω τους ήταν ο προπονητής Najibullah Nawrozi, ένας άντρας με παγωμένα μάτια και φαινομενικά κτηνώδεις τρόπους, τον οποίο τα κορίτσια λάτρευαν σαν πατέρα: τα ενθάρρυνε να ζεστάνουν τους μύες τους, να τεντωθούν, να πηδήξουν εμπόδια και να ριχτούν στην μπάλα. Έτρεξαν, δούλευαν και ίδρωναν, αλλά διασκέδασαν.

«Δεν ήταν το χιτζάμπ ή η μακριά κάλτσα που ήταν το πρόβλημα. Μάλλον το γεγονός ότι δεν μπορείς να παίξεις ελεύθερα. Μερικές φορές ήταν σαν να έπρεπε να κρυφτούμε», παραπονιούνται. Όλοι ονειρεύονται σήμερα -τώρα που είναι ασφαλείς στην Ιταλία- μια μέρα να μπορούν να συμμετέχουν σε ανταγωνιστικά τουρνουά. Να αντιμετωπίσει άλλες ομάδες. «Όταν παίξαμε με την Ιταλία ήταν πολύ διασκεδαστικό», λέει μια από αυτές, δείχνοντας τις φωτογραφίες της εκδήλωσης στο κινητό της. Αναφέρεστε στον αγώνα που έπαιξαν εναντίον των Ιταλών στρατιωτών της στρατιωτικής ομάδας Isaf, εντός της βάσης Camp Arena. «Ήταν μια μέρα γιορτής. Όχι μόνο γιατί κέρδισε η ομάδα μας, αλλά γιατί Έχουμε δείξει στον κόσμο ότι ένα άλλο Αφγανιστάν είναι δυνατό»λέει ξανά η Σούζαν.