ο αλωνιστικά έλκηθρασε χρήση μέχρι πριν από μερικές δεκαετίες σε πολλές μεσογειακές χώρες, από την Τουρκία μέχρι την Ισπανία, εμφανίστηκε στην Ελλάδα ήδη από το 6500 π.Χ.
Η ανακάλυψη προέρχεται από μια μελέτη που διεξήχθη από μια διεθνή ομάδα ερευνητών, με επικεφαλής το Πανεπιστήμιο της Πίζας, η οποία προβλέπει προηγούμενα αρχεία αυτής της τεχνολογίας στην Ευρώπη τουλάχιστον για 3.000 χρόνια.
«Εδώ και χρόνια εργαζόμαστε για την ανακατασκευή των διαδρομών και των μηχανισμών για τη διάχυση της γεωργίας από την Εγγύς Ανατολή στην υπόλοιπη Μεσόγειο – εξηγεί ο καθηγητής Niccolo Mazzucco από το Πανεπιστήμιο της Πίζας, κύριος ερευνητής της εργασίας – Η ανακάλυψη των διαδικασιών της τεχνολογικής καινοτομίας και του τρόπου εισαγωγής νέων μηχανών είναι θεμελιώδης για την ανακατασκευή των τεχνολογικών συστημάτων του παρελθόντος. Η χρήση του έλκηθρου αλωνίσματος, γνωστό και με τον ρωμαϊκό όρο tribulum, επιτρέπει τη σημαντική αύξηση της ποσότητας των επεξεργασμένων σιτηρών και την επιτάχυνση της επεξεργασίας του. Στο παρελθόν, πίστευαν ότι αυτή η καινοτομία συνδέθηκε με τη γέννηση των πρώτων πολιτειών, αλλά η μελέτη μας δείχνει ότι η πρώτη χρήση της είναι πολύ παλαιότερη».
“Τα τελευταία χρόνια – προσθέτει ο Mazzucco – όλο και περισσότερα στοιχεία έχουν προκύψει ότι τα πρώτα οικόσιτα ζώα δεν χρησιμοποιήθηκαν αποκλειστικά ως πηγή τροφής, αλλά και ως εργατικό δυναμικό. Και τα έλκηθρα αλωνίσματος αποτελούν μέρος μιας ευρύτερης διαδικασίας τεχνολογικής καινοτομίας που περιλαμβάνει Η λεπτομερής ανάλυση των αρχαιολογικών ευρημάτων και η χρήση προηγμένων μεθοδολογιών προσθέτουν έτσι ένα κρίσιμο κεφάλαιο στην ιστορία της αγροτικής ανάπτυξης και υπογραμμίζουν πώς η νεολιθική ήταν μια περίοδος σημαντικής τεχνολογικής προόδου».
“Όλα αυτά – καταλήγει ο ερευνητής – τώρα μας επιτρέπουν να κατανοήσουμε καλύτερα τη δυναμική ανάπτυξης των πρώτων ευρωπαϊκών γεωργικών κοινωνιών, να κατανοήσουμε πώς έγινε η διάδοση των γεωργικών τεχνολογιών και να αξιολογήσουμε τον αντίκτυπό τους στην κοινωνική δομή και οικονομία της εποχής”.
Τα αποτελέσματα της μελέτης που συντονίζει το Πανεπιστήμιο της Πίζας, παρουσιάζονται στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού Journal of Archaeological Science: Reports, καταδεικνύουν έτσι ότι ο αγροτικός τομέας ήταν πεδίο τεχνολογικής καινοτομίας από την Προϊστορία και εγείρει σημαντικά ερωτήματα σχετικά με τη μετάδοση της τεχνολογικής γνώσης μεταξύ των διαφόρων περιοχών της Μεσογείου. Αυτό που μέχρι πριν από μερικές δεκαετίες θεωρούνταν ύστερη καινοτομία, σήμερα αποδεικνύεται, στην πραγματικότητα, μια πρακτική που υπήρχε από τα πρώτα στάδια της νεολιθικής στην Ευρώπη.
Η έρευνα, που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο διαφόρων ερευνητικών προγραμμάτων που χρηματοδοτήθηκαν από την Ευρωπαϊκή Ένωση, την Ιταλία και την Ισπανία και με επικεφαλής το Πανεπιστήμιο της Πίζας, διεξήχθη από το Πανεπιστήμιο της Πίζας σε συνεργασία με το CSIC στην Ισπανία και το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
Η έρευνα, εξηγεί το πανεπιστήμιο του Pisan, διεξήχθη χρησιμοποιώντας προηγμένες αναλυτικές μεθόδους, όπως η συνεστιακή μικροσκοπία, που μπόρεσαν να εντοπίσουν την πρώιμη υιοθέτηση του οργάνου.
“Λάτρης του Διαδικτύου. Θαυμαστής των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Επιχειρηματίας. Εξοργιστικά ταπεινός επικοινωνιολόγος. Μανιώδης σπασίκλας στα ταξίδια.”
