Πάνω από 300 χιλιάδες άνθρωποι το έχουν διασχίσει τα τελευταία είκοσι χρόνια. Σχεδόν 400 έχουν πεθάνει στα λασπωμένα νερά της. Ο ποταμός Έβρος, που για 190 χιλιόμετρα, σηματοδοτεί τα χερσαία σύνορα μεταξύ Ελλάδα, Τουρκία και Βουλγαρία, είναι μια από τις πύλες προς την Ευρώπη για τους μετανάστες που ταξιδεύουν στην ανατολική διαδρομή. Τους τελευταίους μήνες οι αριθμοί αυξάνονται σημαντικά. Τον περασμένο Απρίλιο, για πρώτη φορά μετά από χρόνια, οι αφίξεις στον Έβρο ξεπέρασαν αυτές στα νησιά Λέσβο, Σάμο, Κω και Ρόδο στο Αιγαίο Πέλαγος. Πάνω από 3 χιλιάδες. Ποσοστό 100 διελεύσεων την ημέρα. Οι περισσότεροι από αυτούς που διασχίζουν το ποτάμι προέρχονται από το Αφγανιστάν ή τη Συρία. Μετά υπάρχουν Πακιστανοί και ακόμη και Αφρικανοί. Και ανάμεσά τους υπάρχει ένας διαρκώς αυξανόμενος αριθμός Τούρκων πολιτών. Διαφωνούντες που φεύγουν από το καθεστώς του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Προς τα τέλη του 2012, η ​​ελληνική κυβέρνηση έστησε ένα μεταλλικό φράγμα κατά μήκος των 12μιση χιλιομέτρων των συνόρων που δεν συμπίπτει με την πορεία του ποταμού. Φράχτη, συρματοπλέγματα και CCTV. Όλα χρηματοδοτούνται από την Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία ανέπτυξε επίσης άνδρες και οχήματα από την υπηρεσία Frontex για να περιπολούν την περιοχή.

Μέχρι πριν από έξι χρόνια, ήταν ακριβώς εδώ που περνούσε η μεγαλύτερη ροή μεταναστών προς την Ευρώπη. Οι αριθμοί εκείνης της περιόδου κάνουν λόγο για 40 χιλιάδες αφίξεις ετησίως, με κορυφές 300 την ημέρα τους καλοκαιρινούς μήνες. Μόνο το 2010, σχεδόν το 90 τοις εκατό της μεταναστευτικής ροής προς την Ευρώπη διέσχισε αυτό το νοτιοανατολικό πέρασμα, ανεβαίνοντας τον φορέα που από το Αφγανιστάν και το Πακιστάν διασχίζει το Ιράν, το Ιρακινό Κουρδιστάν και όλη την Τουρκία και στη συνέχεια καταλήγει στην Ελλάδα. Έγιναν προσπάθειες να διασχίσουν τη στεριά τη νύχτα, κρυμμένοι στο γρασίδι, σε μικρές ομάδες.

Ο τοίχος δεν έφραζε τα περάσματα. Απλώς τους παρέσυρε νότια, κατά μήκος του ποταμού. Σήμερα οι μετανάστες απέπλευσαν με φουσκωτές λέμβους και τουρκικά ψαροκάικα, προσπαθώντας να φτάσουν με ασφάλεια στην άλλη ακτή. Πολύ συχνά δεν τα καταφέρνουν.

Gilberto Mastromatteo – Massimo Lauria