Η Ελλάδα βρίσκεται μπροστά σε μια ιστορική καμπή. Ο Σύριζα δεν είναι πλέον μια απλή ελπίδα για τον ελληνικό λαό: ενσαρκώνει την προσδοκία αλλαγής κατεύθυνσης για ολόκληρη την Ευρώπη, η οποία δεν θα βγει από την κρίση χωρίς μια βαθιά αναθεώρηση των πολιτικών της επιλογών. Η νίκη του Σύριζα θα δώσει ώθηση στις δυνάμεις που πιέζουν για αλλαγή. Γιατί αν η Ελλάδα κατέληγε σε αδιέξοδο, η σημερινή Ευρώπη προορίζεται να συναντήσει το ίδιο τέλος.

Στις 25 Ιανουαρίου καλούνται οι Έλληνες να γράψει ιστορία με την ψήφο, να χαράξει ένα μονοπάτι ανανέωσης και ελπίδας για όλους τους Ευρωπαίους, καταδικάζοντας τις αποτυχημένες πολιτικές λιτότητας και αποδεικνύοντας ότι όταν ο λαός το θέλει, έχει το θάρρος να τολμήσει και να ξέρει πώς να ξεπεράσει τις ανησυχίες και τους φόβους, η κατάσταση μπορεί να αλλάξει. Ο Σύριζα δεν είναι άγριος ούτε απειλή: είναι μόνο η φωνή της λογικής και θα ξέρει πώς να χτυπά το ξυπνητήρι για την Ευρώπη, να την ξεσηκώνει από την ταραχή και την παθητικότητα. Γι' αυτό ο Σύριζα δεν θεωρείται πλέον κίνδυνος όπως το 2012, αλλά πρόκληση αλλαγής.
Αλλά μια μικρή μειοψηφία χωρών μελών, συγκεντρωμένη γύρω από τη συντηρητική ηγεσία της γερμανικής κυβέρνησης και ένα μέρος του λαϊκιστικού Τύπου, συνεχίζει να κυκλοφορεί παλιές φήμες για ένα GrExit (έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη). Όπως και ο Αντώνης Σαμαράς στην Ελλάδα, τέτοιες φήμες δεν πείθουν πλέον κανέναν. Αφού βίωσε την κυριαρχία του, ο ελληνικός λαός ξέρει να ξεχωρίζει το ψέμα από την αλήθεια.

Ο Σαμαράς δεν έχει να προσφέρει τίποτα, εκτός από την υποταγή στις επιταγές της επιζήμιας και αποτυχημένης λιτότητας, που επέβαλαν νέες φορολογικές αυξήσεις και περικοπές σε μισθούς και συντάξεις στην Ελλάδα, που αθροίζουν έξι χρόνια θυσιών. Ζητά από τους Έλληνες να τον ψηφίσουν για να συνεχίσει σε αυτόν τον δρόμο. Ωστόσο, αποκρύπτει το γεγονός ότι η Ελλάδα έχει δεσμευτεί να επιτύχει αυτούς τους στόχους και όχι να το κάνει ακολουθώντας μια συγκεκριμένη πολιτική γραμμή. Ο Σύριζα δεσμεύεται να εφαρμόσει το οικονομικά συμφέρον και δημοσιονομικά ισορροπημένο Πρόγραμμα Θεσσαλονίκης από τις πρώτες ημέρες της θητείας του, ανεξάρτητα από τις διαπραγματεύσεις με τους πιστωτές μας. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει δράσεις για τον τερματισμό της ανθρωπιστικής κρίσης. μέτρα δημοσιονομικής δικαιοσύνης, ώστε η οικονομική ολιγαρχία, που δεν έχει αγγίξει η κρίση, να αναγκαστεί τελικά να πληρώσει. ένα σχέδιο οικονομικής ανάκαμψης για την καταπολέμηση των πολύ υψηλών επιπέδων ανεργίας και την επιστροφή στην ανάπτυξη. Σχεδιάζονται ριζικές μεταρρυθμίσεις στη διαχείριση του Κράτους και της δημόσιας διοίκησης, γιατί δεν θέλουμε να επιστρέψουμε στο 2009, αλλά να αλλάξουμε αυτό που έφερε τη χώρα στο χείλος όχι μόνο οικονομικής αλλά και ηθικής χρεοκοπίας. Πελατεισμός (ένα κράτος εχθρικό προς τους πολίτες του), φοροδιαφυγή και φοροδιαφυγή, επιχειρήσεις μαύρης αγοράς, λαθρεμπόριο είναι μόνο μερικές πτυχές ενός συστήματος εξουσίας που κυβερνά τη χώρα για πάρα πολλά χρόνια, οδηγώντας την σε απόγνωση και που συνεχίζει να κυβερνά στο όνομα της έκτακτης ανάγκης και για τον φόβο της κρίσης.
Στην πραγματικότητα δεν είναι θέμα φόβου κρίσης, αλλά φόβου αλλαγής. Αυτός ο φόβος, που επιδεινώνεται από την αδυναμία ενός συστήματος διακυβέρνησης, είναι που οδήγησε τον ελληνικό λαό σε μια άνευ προηγουμένου τραγωδία. Και οι υπεύθυνοι για όλα αυτά, αν γνωρίζουν την αρχαία ελληνική τραγωδία, έχουν καλό λόγο να φοβούνται, γιατί η ύβρις ακολουθείται από τη νέμεση και την κάθαρση!

Ο ελληνικός λαός και η Ευρώπη δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα: Ο Σύριζα δεν θέλει την κατάρρευση, αλλά τη σωτηρία του ευρώ. Είναι αδύνατο να σωθεί το ευρώ όταν το δημόσιο χρέος είναι εκτός ελέγχου. Αλλά το χρέος είναι ευρωπαϊκό πρόβλημα, όχι μόνο ελληνικό: και η Ευρώπη πρέπει να αναλάβει το καθήκον της αναζήτησης βιώσιμης λύσης. Ο Σύριζα και η ευρωπαϊκή αριστερά υποστηρίζουν ότι είναι απαραίτητο να ακυρωθεί το μεγαλύτερο μέρος της ονομαστικής αξίας του δημόσιου χρέους και στη συνέχεια να εισαχθεί ένα μορατόριουμ στο σχέδιο αποπληρωμής και μια ρήτρα ανάπτυξης για την αποπληρωμή του υπολοίπου χρέους, προκειμένου να χρησιμοποιηθούν οι υπόλοιποι πόροι για την τόνωση την ανάκαμψη. Απαιτούμε συνθήκες που δεν βυθίζουν τη χώρα σε ύφεση και δεν σπρώχνουν τον λαό στη φτώχεια και την απόγνωση.
Ο Σαμαράς βλάπτει την Ελλάδα αν επιμένει να ισχυρίζεται ότι το ελληνικό χρέος είναι βιώσιμο. […]

Υπάρχουν δύο θέσεις διαμετρικά αντίθετα για το μέλλον της Ευρώπης. Από τη μία πλευρά, η προοπτική που σκιαγράφησε ο γερμανός υπουργός Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε: είναι απαραίτητο να σεβαστούμε τις δεσμεύσεις που έχουν αναληφθεί και να συνεχίσουμε σε αυτόν τον δρόμο, ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα που επιτεύχθηκαν. Από την άλλη, η επιθυμία να «κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν» -πρότεινε ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας- για να σωθεί το ευρώ. Οι ελληνικές εκλογές θα είναι το πεδίο στο οποίο θα αναμετρηθούν αυτές οι δύο στρατηγικές. Είμαι πεπεισμένος ότι το δεύτερο θα επικρατήσει για έναν ακόμη λόγο: γιατί η Ελλάδα είναι η πατρίδα του Σοφοκλή, που μας δίδαξε, με την Αντιγόνη, ότι μερικές φορές ο υπέρτατος νόμος είναι η δικαιοσύνη.

7 Ιανουαρίου 2015 | 08:00

© ΜΕ ΕΠΙΦΥΛΑΞΗ ΟΛΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ