hurriyet.com.tr / ΞΕΝΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Ο κόσμος παλεύει με την επιδημία του κορωνοϊού εδώ και δύο χρόνια, αλλά ο μεγαλύτερος κίνδυνος που απειλεί τον πλανήτη μας δεν είναι μια επιδημία όπως νομίζουμε. Φαίνεται ότι η αυξανόμενη ρύπανση, η κλιματική αλλαγή και τα αυξανόμενα χημικά απόβλητα τα τελευταία χρόνια θα καταστρέψουν τις ζωές μας νωρίτερα από όσο νομίζουμε…

Σύμφωνα με την τελευταία έρευνα, οι επιστήμονες ανακοίνωσαν ότι η χημική ρύπανση έχει πλέον περάσει τα «πλανητικά σύνορα». Αυτό σημαίνει ότι οι ανθρωπογενείς αλλαγές στον πλανήτη Γη έχουν ωθήσει τον πλανήτη από το σταθερό περιβάλλον του τα τελευταία 10.000 χρόνια. Σύμφωνα με τους ειδικούς, το κοκτέιλ χημικής ρύπανσης που σάρωσε τον κόσμο απειλεί πλέον τη σταθερότητα των παγκόσμιων οικοσυστημάτων από τα οποία εξαρτάται η ανθρωπότητα για τη ζωή της!

Μεταξύ των κορυφαίων ανησυχιών είναι 350.000 συνθετικές χημικές ουσίες, συμπεριλαμβανομένων φυτοφαρμάκων που χρησιμοποιούνται στη γεωργία, βιομηχανικές ενώσεις και αντιβιοτικά, καθώς και πλαστικά. Η πλαστική ρύπανση είναι πλέον πανταχού παρούσα από την κορυφή του Έβερεστ μέχρι τον πυθμένα των βαθύτερων ωκεανών, ενώ ορισμένες τοξικές χημικές ουσίες όπως τα PCB είναι αξιοσημείωτα για τη μακροζωία και την επικράτηση τους.

class=”medyanet-inline-adv”>

Η κύρια ερευνήτρια του SRC, αναπληρώτρια καθηγήτρια Dr. Sarah Cornell είπε: «Οι άνθρωποι γνώριζαν εδώ και πολύ καιρό ότι η χημική ρύπανση είναι κακό πράγμα. Αλλά δεν το σκέφτονται σε παγκόσμιο επίπεδο. «Αυτή η μελέτη αποκαλύπτει τον ρόλο της χημικής ρύπανσης, ειδικά των πλαστικών, στην ιστορία του πώς οι άνθρωποι αλλάζουν τον πλανήτη».

ΟΙ ΙΣΟΡΡΟΠΙΕΣ ΤΩΝ ΟΙΚΟΣΥΣΤΗΜΑΤΩΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΗΣΥΧΙΣΤΕΣ

Η χημική ρύπανση απειλεί τα συστήματα της Γης καταστρέφοντας τις βιολογικές και φυσικές διεργασίες που υποστηρίζουν όλη τη ζωή. Για παράδειγμα, τα φυτοφάρμακα που χρησιμοποιούνται στη γεωργία καταστρέφουν πολλά άλλα έντομα που δεν είναι ο κύριος στόχος τους, βλάπτοντας ολόκληρο το οικοσύστημα και συνεπώς την ισορροπία καθαρού αέρα, νερού και τροφής.

Μιλώντας εκ μέρους της ερευνητικής ομάδας, η Patricia Villarrubia-Gómez, υποψήφια διδάκτωρ ερευνήτρια από το Stockholm Resilience Center (SRC), δήλωσε: «Υπήρξε πενήντα φορές αύξηση στη χημική παραγωγή από το 1950 και αυτή αναμένεται να τριπλασιαστεί ξανά με 2050. Οι κοινότητες παράγουν και απελευθερώνουν νέες χημικές ουσίες στο περιβάλλον. «Η ταχύτητά του δεν συνάδει με τον στόχο του να παραμείνει σε έναν ασφαλή χώρο εργασίας για την ανθρωπότητα».

Δεν είναι μέρος της μελέτης, ο καθηγητής του Αγίου Ian Boyd, του Πανεπιστημίου Andrews, δήλωσε: “Η χημική επιβάρυνση στο περιβάλλον αυξάνεται ευρέως και ύπουλα. Ακόμα κι αν οι τοξικές επιδράσεις μεμονωμένων χημικών ουσιών είναι δύσκολο να εντοπιστούν, αυτό δεν σημαίνει ότι το συνολικό αποτέλεσμα θα είναι ασήμαντο.«Ως αποτέλεσμα, είμαστε σχετικά τυφλοί για το τι συμβαίνει. Σε αυτήν την κατάσταση όπου η επιστημονική βεβαιότητα σχετικά με τις επιπτώσεις είναι χαμηλή, χρειάζεται μια πολύ πιο προσεκτική προσέγγιση για τις νέες χημικές ουσίες και την ποσότητα που απελευθερώνεται στο περιβάλλον».

class=”medyanet-inline-adv”>

Ο Boyd, πρώην επικεφαλής επιστημονικός σύμβουλος της βρετανικής κυβέρνησης, προειδοποίησε το 2017 ότι οι υποθέσεις των ρυθμιστικών αρχών σε όλο τον κόσμο ότι τα φυτοφάρμακα είναι ασφαλή για χρήση σε διαφορετικά οικόπεδα σε βιομηχανική κλίμακα ήταν εσφαλμένες.

Η ΜΕΤΡΗΣΗ ΤΩΝ ΕΠΙΠΤΩΣΕΩΝ ΤΗΣ ΧΗΜΙΚΗΣ ΡΥΠΑΝΣΗΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΗ ΔΟΥΛΕΙΑ

Ο προσδιορισμός του εάν η χημική ρύπανση έχει ξεπεράσει ένα πλανητικό όριο είναι μια πρόκληση επειδή δεν υπάρχουν πληροφορίες για την προϋπάρχουσα κατάστασή της. Για παράδειγμα, γνωρίζουμε το προβιομηχανικό επίπεδο CO2 στην ατμόσφαιρα στο πλαίσιο της κλιματικής κρίσης, δεν έχουμε προανθρώπινη βάση για τη χημική ρύπανση. Επιπλέον, υπάρχουν πολλές χημικές ενώσεις υπό εγγεγραμμένη χρήση. Μόνο ένα μικρό μέρος των χημικών, ο αριθμός των οποίων ξεπερνά τις 350.000, έχει αξιολογηθεί ως προς την περιβαλλοντική ασφάλεια.

class=”medyanet-inline-adv”>

Ως εκ τούτου, η μελέτη χρησιμοποίησε έναν συνδυασμό μετρήσεων για την αξιολόγηση της κατάστασης, που συνδυάζει τον ταχέως αυξανόμενο ρυθμό παραγωγής χημικών ουσιών και την απελευθέρωσή τους στο περιβάλλον, ο οποίος συμβαίνει πολύ πιο γρήγορα από την ικανότητα των αρχών να παρακολουθούν ή να διερευνούν τις επιπτώσεις. Τα ορυκτά καύσιμα, των οποίων οι αρνητικές επιπτώσεις είναι ευρέως γνωστές από την εξόρυξή τους έως τη διαρροή τους στο περιβάλλον, συγκαταλέγονταν επίσης σε αυτές τις χημικές ουσίες. Οι επιστήμονες λένε ότι γνωρίζουν ότι τα δεδομένα είναι περιορισμένα σε πολλές περιοχές, αλλά τα στοιχεία που αποκτήθηκαν δείχνουν κυρίως παραβιάσεις του πλανητικού ορίου.

Η καθηγήτρια Bethanie Carney Almroth του Πανεπιστημίου του Γκέτεμποργκ, η οποία ήταν μέλος της ομάδας, είπε: «Σε κάθε βήμα υπάρχουν ενδείξεις ότι τα πράγματα δείχνουν προς τη λάθος κατεύθυνση. Για παράδειγμα, η συνολική μάζα του πλαστικού υπερβαίνει πλέον τη συνολική μάζα όλων των ζώντων θηλαστικών. Για μένα αυτό είναι μια αρκετά σαφής ένδειξη ότι περάσαμε τα σύνορα. Είμαστε σε δύσκολη θέση, αλλά υπάρχουν πράγματα που μπορούμε να κάνουμε για να αντιστρέψουμε ορισμένες από τις επιπτώσεις», είπε.

class=”medyanet-inline-adv”>

ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ ΤΟ ΠΕΜΠΤΟ ΟΡΙΟ ΚΑΤΑΠΑΣΜΕΝΟ, ΕΜΕΙΝΑΝ ΜΟΝΟ ΤΕΣΣΕΡΑ

Το πλανητικό όριο χημικής ρύπανσης γίνεται το πέμπτο από τα εννέα όρια που οι επιστήμονες έχουν προειδοποιήσει ότι πρέπει να ξεπεραστούν. Άλλα ήταν η υπερθέρμανση του πλανήτη, η καταστροφή των οικοτόπων, η απώλεια βιοποικιλότητας και η υπερβολική ρύπανση από άζωτο και φώσφορο. Τα όριά μας που δεν έχουν ακόμη ξεπεραστεί είναι η καταστροφή του όζοντος στη στρατόσφαιρα, η φόρτωση αεροζόλ στην ατμόσφαιρα, η οξίνιση των ωκεανών και η κατανάλωση γλυκού νερού και η διακοπή του παγκόσμιου υδρολογικού κύκλου.

ΤΙ ΒΗΜΑΤΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΕΝΑΝΤΙ ΑΥΤΟ;

Λέγοντας ότι η αλλαγή είναι δυνατή, οι ειδικοί ανέφεραν, για παράδειγμα, μεγάλη επιτυχία στην πρόληψη ορισμένων απειλών, όπως οι χημικές ουσίες CFC που καταστρέφουν το όζον και μας προστατεύουν από τις επιβλαβείς υπεριώδεις ακτίνες.

class=”medyanet-inline-adv”>

Ο Villarrubia-Gómez δήλωσε: «Η μετάβαση στην κυκλική οικονομία είναι ένα πραγματικά σημαντικό ζήτημα. Αυτό σημαίνει μετασχηματισμό υλικών και προϊόντων ώστε να μπορούν να επαναχρησιμοποιηθούν χωρίς να σπαταληθούν», λέει, σημειώνοντας τις αλλαγές που μπορούν να γίνουν στην οικονομική τάξη.

Απαιτείται ισχυρότερη ρύθμιση και θα πρέπει να υπάρχει ένα σταθερό όριο για τη μελλοντική παραγωγή και τις εκπομπές χημικών, καθώς και στόχους εκπομπών άνθρακα με στόχο τον τερματισμό των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, λένε οι ερευνητές. Υπάρχουν αυξανόμενες εκκλήσεις για διεθνή δράση για τα χημικά και τα πλαστικά, συμπεριλαμβανομένης της ίδρυσης ενός παγκόσμιου επιστημονικού φορέα παρόμοιου με τη Διακυβερνητική Ομάδα για την Κλιματική Αλλαγή για τη χημική ρύπανση.