L’AQUILA – Μεταξύ των 25 φιλοσόφων που καλούνται από την Corriere della Sera να δώσουν απαντήσεις σε 25 έννοιες-λέξεις στη φιλοσοφία υπάρχει επίσης Simone Gozzano, Καθηγητής Λογικής και Φιλοσοφίας της Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο της L’Aquila.

Το κείμενο, που θα κυκλοφορήσει στα περίπτερα τις επόμενες μέρες, θα επικεντρωθεί στη λέξη «συνείδηση»: ξεκινώντας από την ανάλυση της ίδιας της λέξης, της ιστορίας της και του μονοπατιού που ακολούθησε, ο Gozzano κάνει μια εκδρομή μεταξύ της καταγωγής, της ζωής. και το πεπρωμένο της θητείας.

Όταν μιλάμε για «συνείδηση» αναρωτιόμαστε για την ίδια την ουσία των σχέσεών μας και είναι ένα φαινόμενο που επηρεάζει κάθε άνθρωπο. Το παιχνίδι εδώ επρόκειτο να αντανακλάται μεταξύ του υψηλού περιεχομένου του όρου και της εγχώριας «εφαρμογής» του, ξεκινώντας από τους αρχαίους Έλληνες και τελειώνοντας με τους Αμρουζέζους.

Γιατί αφενός «εμείς οι Ευρωπαίοι διανοούμενοι κοιτάμε την Αρχαία Ελλάδα, αλλά τους έλειπε η λέξη όπως την καταλαβαίνουμε. Οι Έλληνες επινόησαν το εγώ, αλλά ως δομή που συνδέεται με το σώμα. Για τους Έλληνες ο τρόπος σκέψης για τον εαυτό μας παρέπεμπε στην ομάδα. Ενώ η συνείδηση ​​για εμάς είναι αποκομμένη από το σώμα. Είναι στη σειρά του ελληνικού και του λατινικού κόσμου που αναρωτιέται κανείς να «γνωρίζει με τον εαυτό του», να γνωρίζει «μαζί μου». Ξέρω τι έκανα και κρίνω τον εαυτό μου. Αυτή η εξέταση της συνείδησης είναι ένας εσωτερικός διάλογος, ο οποίος φέρει μαζί του δύο όψεις: την εσωτερική ζωή και την ηθική πτυχή. Οι κοινωνικές συμβάσεις είναι αυτό που θεωρούμε αποδεκτό και μια διαπραγμάτευση γεννιέται εδώ».

Είναι όμως τόσο επικίνδυνο να ορίσουμε τη συνείδηση ​​του Abruzzo ως ημιδημόσιο φαινόμενο;

«Ας πούμε ότι είναι σε κενό, για ιστορικούς λόγους, που συνδέονται με την ιστορία του, την ορεινή του γεωγραφία. Εδώ ξέρετε ότι «μπορεί» να χρειαστείτε τους άλλους, αλλά πρέπει να κάνετε ένα βήμα εμπιστοσύνης – συνεχίζει ο δάσκαλος – Μια φορά στη Νορβηγία εντυπωσιάστηκα βλέποντας ότι στα χωριά οι άνθρωποι περπατούσαν και είπαν γεια, και αυτό ήταν πολύ διαφορετικό μαρτυρία επιβίωσης από αυτή του «τυρρηνικού» πνεύματος. Γιατί όσοι μένουν δίπλα στη θάλασσα έχουν μια φυσική ‘ευημερία’».

«Η έννοια της συνείδησης στο Abruzzo δεν είναι ένα «φυσικό» φαινόμενο αλλά έχει κοινωνικές και πολιτικές ρίζες. Και υπάρχουν τουλάχιστον δύο συνειδήσεις, η μία αναφέρεται σε όσους ζουν σε ορεινές περιοχές της ενδοχώρας και σε αυτούς που ζουν στην ακτή δίπλα στη θάλασσα. Δεν είναι ένας οριστικός συνδυασμός, αλλά αφορά μια γεωγραφία που δεν μπορεί να λυθεί με πρακτική έννοια – επιβεβαιώνει στη συνέχεια ο Gozzano – Δεν πρόκειται για μια ανταγωνιστική αντιπαράθεση, αλλά για μια προσαρμογή στο φυσικό περιβάλλον, σε δύο διαφορετικά φυσικά πλαίσια. Το πρόβλημα είναι να ξέρουμε πώς να αρπάξουμε τις ευκαιρίες, από την αστική ανάπτυξη της ακτής μέχρι τα φυσικά πάρκα».

«Σε εσωτερικούς χώρους υπάρχει συχνά έλλειψη επίγνωσης της δυνατότητας, επειδή η βελτίωση του αρχικού περιεχομένου είναι συχνά επιτυχής. Δείτε τα ευρέως διαδεδομένα ξενοδοχεία, αγροικίες ή B&B, αλλά είναι μακροπρόθεσμα στοιχήματα. Είναι επίσης σε αυτή την περίπτωση μια μορφή προσαρμογής, να γνωρίσεις τον εαυτό σου ή να ξέρεις τα όριά σου. Γινόμαστε μάρτυρες μιας εκ νέου ανακάλυψης της πρωτοτυπίας μέσω της φύσης, και αυτό είναι επίσης μια πτυχή μιας ρομαντικής εξέγερσης: αλλά αν λειτουργεί γιατί όχι; Όχι αναζήτηση ενός παρελθόντος ιδεώδους, αλλά ενός νέου χώρου, και γιατί ο καπιταλιστικός μύθος του τουρίστα ανά τετραγωνικό μέτρο δεν λειτουργεί. Στο Abruzzo υπάρχει μια «αξία», ακόμη και στα πανεπιστήμια, αλλά πάνω από όλα είναι απαραίτητο να ανακτηθεί η συνειδητοποίηση της αξίας που βρίσκεται εδώ».

ΟΛΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΔΙΑΤΗΡΟΥΝΤΑΙ