Από την ταινία Mondocane al Marta με τη σπαρτιατική αρχαιολογία, ο Τάραντας βρίσκεται στην κορυφή του κύματος. Και αυτές τις εβδομάδες στο Campo Marino μπορείτε ακόμα να κάνετε ένα ωραίο μπάνιο. Αλλά είναι στη Βενετία που μιλάμε για τον Τάραντα. Με αφορμή το Φεστιβάλ Κινηματογράφου και στους κινηματογράφους σε όλη την Ιταλία, οι σκηνές του Mondocane θυμίζουν μια δεσποτική εικόνα του Τάραντα, ένα σταυροδρόμι λαών και ιστοριών για χιλιετίες. Αλλά σήμερα η πόλη της Απουλίας επιφυλάσσει πολλές εκπλήξεις ανάμεσα σε θαλάσσια και λοφώδη τοπία, που πρέπει να ανακαλύψετε όλα.
Η σπαρτιατική αποικία ζει ξανά στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο
Ο Τάραντας ήταν η μόνη Σπαρτιατική αποικία της Μεγάλης Ελλάδας. Ιδρύθηκε το 706 π.Χ. από τους Παρθεναίους, επαναστάτες γιους παράνομων ενώσεων που σχηματίστηκαν κατά τη διάρκεια των πολέμων μεταξύ Σπάρτης και Μεσσηνίας που διεκδικούσαν ίσα δικαιώματα. Ακολουθώντας επίσης τη συμβουλή του Μαντείου των Δελφών, στάλθηκαν στη Δύση. Η γένεση του Τάραντα και η υπόλοιπη αρχαία ιστορία του που οδήγησε στη ρωμαϊκή κυριαρχία αφηγείται μέσα από τα έργα τέχνης που αυτά τα γεγονότα έφεραν ως προίκα στη Μάρτα: αυτόν τον μήνα το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο προτείνει την έκθεση Taras και Vatl συγκρίνοντας η αρχαιολογική του κληρονομιά με αυτή της Βετουλόνια, άλλη μια πρωταγωνίστρια του ένδοξου παρελθόντος της Μεσογείου μας. Στο Φεστιβάλ της Βενετίας και στους κινηματογράφους σε όλη την Ιταλία, οι σκηνές του Mondocane, της ταινίας του Alessandro Celli με πρωταγωνιστή τον Alessandro Borghi, προκαλούν μια δεσποτική εικόνα αυτής της θαλάσσιας πόλης στο σταυροδρόμι λαών και ιστοριών για χιλιετίες. Το αρχαίο πρόβλημα Ilva είναι παχυδερμικό, αδύνατο να αγνοηθεί, αλλά ο Τάραντας με το Mare Grande και το Piccolo όπου ζουν σφουγγάρια, καβούρια, αστερίες, ιππόκαμποι – ο τελευταίος είναι μια εσωτερική λεκάνη που φαίνεται να αναπαράγει το σχήμα του οκτώ και βρίσκεται σε επικοινωνία στο Grande και μετά στο Ιόνιο Πέλαγος μέσω του καναλιού Porta Napoli και του πλωτού καναλιού – αντιπροσωπεύει ένα θαύμα τοπίου.
Ο Gio Ponti και το εικονίδιο σχεδίασης Concattedragle του SudGio
Ο Πόντι, μια εικόνα του ιταλικού ντιζάιν και της αρχιτεκτονικής τη δεκαετία του 1900, το είχε προσέξει. Ως εκ τούτου, δέχτηκε με χαρά να χτίσει εδώ αυτόν τον Συμκαθεδρικό Ναό της Μεγάλης Θεοτόκου που φαίνεται να έχει γλιστρήσει από το μέλλον στο νέο τμήμα της πόλης ακόμα και τώρα που έχει περάσει μισός αιώνας από την κατασκευή του. Η πρόσφατη ανακαίνιση των μπλε μπανιέρων στις οποίες αντανακλάται τονίζουν την εμφάνισή του ως πλοίο της πίστης και οι εσωτερικοί χώροι μεταδίδουν επίσης την εντύπωση ότι κινείται στα φτερά του ανέμου. Πρέπει να περιηγηθείτε σε όλη τη δομή για να καταλάβετε πόσο προηγμένη ήταν η Ponti και έτσι να καταλάβετε τον λόγο για τον οποίο σχεδιαστές από όλο τον κόσμο εξακολουθούν να έρχονται σε πομπή σήμερα. Απέναντι υπάρχει και το Eden Bar, ένα από τα πιο μοδάτα ζαχαροπλαστεία όπου μπορείτε να πιείτε καφέ με γλυκά γεμιστά με κρέμες. Από εδώ με τα πόδια, κάνοντας μια ωραία βόλτα, μπορείτε να φτάσετε στους κήπους Peripato, μια βοτανική όαση στο κέντρο της πόλης, όπου μπορείτε να κάνετε μια βόλτα ανάμεσα σε πεύκα της Χαλέπας, πλατάνια, λεμονιές, κυπαρίσσια, καστανιές, φοίνικες, μανόλιες, κέδρους. Ο πειρασμός για ψώνια είναι δυνατός: κατά μήκος των Via Cesare Battisti, Via d’Aquino, Via di Palma και Via Anfiteatro, καθώς και στη Via Liguria, οι πολλές εκλεπτυσμένες μπουτίκ σας προσκαλούν να είστε κομψοί σαν να βρίσκεστε σε σαλόνι ή δημόσιο κόμμα.
Στο κάστρο της Αραγονίας με τον Αλέξανδρο Δουμά
Ακόμα κι αν είστε συγκεντρωμένοι στις βιτρίνες, δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάτε ότι η γαλάζια θάλασσα γύρω από τον Τάραντα είναι γεμάτη κητώδη. Στη Μάρτα υπάρχουν αγάλματα που τα έχουν κάνει αιώνια σε πέτρα, ενώ με τα μάτια αν είσαι πολύ τυχερός αν ξεκινήσεις μια διδακτική μίνι κρουαζιέρα του Jonian Dolphins Conservation (https://www.joniandolphin.it/), συμβαίνει συνάντηση ζωής που οδηγεί σε επαφή με δελφίνια. Διασχίζοντας την ατσάλινη αιωρούμενη γέφυρα – οι καμάρες της περιστρέφονται επιτρέποντας έτσι στα πλοία να περάσουν από τη Μεγάλη Θάλασσα στο Piccolo -, εντυπωσιάζεται κανείς από την ομορφιά του Κάστρου της Αραγονίας με τους κυλινδρικούς πύργους του, όπου βρίσκεται τώρα η έκθεση “Beyond the wall” για τη φυλάκιση. πάνω. του στρατηγού Αλέξανδρου Δουμά, πατέρα του συγγραφέα των «Τρεις Σωματοφύλακες» και παππού του συγγραφέα του «Η κυρία των καμέλιων», που φυλακίστηκε εδώ μετά από εντολή του βασιλιά της Νάπολης Φερδινάνδου Α’ σε πόλεμο με τη Γαλλία.
Το μπαρόκ του S. Cataldo και μετά τα αναπόφευκτα μύδια
Βρίσκεστε σχεδόν μέσα στην καρδιά του παλιού Τάραντα, ανάμεσα σε στενά σοκάκια, αρχαία απομεινάρια και μνημεία της καθολικής πίστης: τα ερείπια του ναού με τις επιβλητικές δωρικές στήλες του Ποσειδώνα που χρονολογούνται από τον έκτο αιώνα π.Χ. και τον καθεδρικό ναό του San Cataldo στο Το προσωπείο του δέκατου όγδοου αιώνα τώρα μπαρόκ συνδέει τις διάφορες εποχές της πόλης (μπορείτε να κοιμηθείτε στο Hotel L’Arcangelo στην Piazza Fontana και για το γλυκό πρωινό του). Το να χάνεσαι στα σοκάκια του, να μιλάς για ποδόσφαιρο και χαλυβουργείο με τους κατοίκους του με μια αληθινή και αδηφάγο διάλεκτο, ίσως να αποδεχτείς να σε συνοδεύσουν στην πλαγιά La Riccia ή να δεις την υπογεία της πόλης αντιπροσωπεύει μια ουσιαστική εμπειρία Σεπτεμβρίου, καθώς και να γευτείς τον Τάραντα μύδια στις τρατορίες ελευθέρας βοσκής. που υψώνονται κοντά στην Ιχθυαγορά με το αδιαμφισβήτητο κουβούκλιο. Και μετά, αφού ο καιρός καλά κρατεί, γιατί να μην τελειώσουμε με ένα απογευματινό μπάνιο στους αμμόλοφους του Campo Marino ή στις παραλίες του Maruggio, όπου το Ιόνιο απλώνει το παραδεισένιο σεντόνι του περιμένοντας να υποδεχτεί όσους ακόμα θέλουν να χαζέψουν μέσα του. νερά που έχουν διατηρήσει τη ζεστασιά του καλοκαιριού.
“Δια βίου γκουρού της μπύρας. Κακός social mediaholic. Διοργανωτής. Τυπικός geek της τηλεόρασης. Καφετιέρης. Περήφανος επαγγελματίας τροφίμων.”
