Στην εποχή των κοινωνικών δικτύων, των αναρτήσεων, των μιμιδίων, των influencers, των γραπτών μηνυμάτων, του Playstation, του life-coach, της Wikipedia, των smartphones, των Pokémon, των youtubers, είναι ακόμα χρήσιμη η μελέτη των αρχαίων ελληνικών και του πολιτισμού της; Σε μια πολύπλοκη και παγκοσμιοποιημένη κοινωνία όπως η δική μας, δεν είναι ίσως καλύτερο να αφοσιωθείτε στην απόκτηση και ανάλυση νέων τεχνολογιών; Η μελέτη της ελληνικής Έχει όντως διαμορφωτικό χαρακτήρα ή προκαλεί άγχος, αηδία, απογοήτευση ειδικά στους νέους απέναντι σε μέτριους και επιλεκτικούς βαθμούς; Γιατί να αντιμετωπίζετε ακόμα την εκμάθηση ενός απομακρυσμένου αινιγματικού αλφαβήτου, που προέρχεται από μια μεταμόρφωση του φοινικικού, και μιας δύσκολης γλώσσας, που προφανώς δεν έχει άμεση εφαρμογή στην καθημερινή ζωή που ξοδεύετε κυρίως στο διαδίκτυο;

Ωστόσο, χωρίς να το καταλάβω, καθημερινά χρησιμοποιούμε χιλιάδες λέξεις, περισσότερες από οκτώ χιλιάδες, που προέρχονται από την αρχαία ελληνική, αγγίζοντας τους διαφορετικούς κλάδους της γνώσης και τους τομείς γνώσης. Ας σκεφτούμε ελληνισμούς όπως βιβλιοθήκη, σκλήρυνση, ελικόπτερο, αγωνία, ναρκωτικό, κομήτης, δημοκρατία, βασιλική, φανάρι, κύβος, οικολογία, ορχήστρα, ανδρόγυνο, βαρόμετρο, Χριστός. Και μετά παιδίατρος, αναλγητικό, βούτυρο, καρκίνος, βάρβαρος, ανεύρυσμα, μυριάδα, φαινόμενο, κρύσταλλος, μεταφορά, φιλοσοφία, άτομο, γραμματική, μονογαμικός, διατριβή, κρατήρας. Και πάλι αντίδοτο, κάστανο, ακαδημία, ετεροφυλόφιλος, κινηματογράφος, ετυμολογία, άθεος, κατακόμβη, αγοραφοβία, παιδί, καλλιγραφία, ιππόδρομος, ακέφαλος, βαρύτονος, αναιμία, σύμπαν.

Είναι απλώς θέμα ορισμένων όρων, που πλέον ανήκουν στο ιταλικό λεξιλόγιο, έφτασε από τα αρχαία ελληνικά χάρη στο πέρασμα στα λατινικά μέσω της μεταγραφής των φωνημάτων. Μια μετάγγιση από τα αρχαία ελληνικά στις νεολατινικές γλώσσες και όχι μόνο. Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για μια γλώσσα αειθαλήςέμαθαν και διαδόθηκαν από τους Ρωμαίους, οι οποίοι λεηλάτησαν τα πάντα από την Ελλάδα: γλώσσα, αρχιτεκτονική, ποίηση, επιστήμη, γλυπτική, θέατρο, ιστορία, ρητορική, μύθους, γεωγραφία, ζωγραφική, ιατρική.

Η δύναμη της αρχαίας ελληνικής, λοιπόν, έγκειται ακριβώς στο ότι κατάφερε να συνεχίσει να επιβιώνει, ακόμη και ως ουσιαστικά νεκρή γλώσσα, μελετημένη και διατηρημένη ανά τους αιώνες μέχρι σήμερα. Επομένως Είναι κρίσιμο για όλους να εμβαθύνουν στην ελληνική γλώσσα, τη γραμματική, τον πολιτισμό και τους κλασικούς συγγραφείς, ιδιαίτερα για όσους επιθυμούν να διαπρέψουν σε πολλαπλές δεξιότητες. Σίγουρα όχι για να επιδεικνύει τον εαυτό του και την κουλτούρα του, να μην είναι μέρος μιας μικρής ελίτ ή ενός κλαμπ για ναρκισσιστές. Αν κάτι για την επιθυμία να μάθουμε.

Ξεχνώντας τη σημασία της ελληνικής γλώσσας και της λατινικής γλώσσας θα σήμαινε ότι οι Ιταλοί δεν καταλαβαίνουν πλέον ποιοι είναι. Ήρθε η ώρα να ρΔίνω σε νέους και ενήλικες μια ισχυρή ροή ερεθισμάτων, οδηγώντας τους να διαβάσουν σε πρωτότυπο ή τουλάχιστον σε μετάφραση την ποίηση του Ομήρου, του Ησιόδου, της Σαπφούς, του Αλκαίου, του Ανακρέοντα, τον χορικό στίχο του Πίνδαρου, του Σιμωνίδη, της Κορίννας, του Βακχυλίδη, τις θαυμάσιες τραγωδίες του Αισχύλου, του Σοφοκλή, του Ευριπίδη, του παιδαγωγικού, διασκεδαστικές και υπαινικτικές κωμωδίες του Αριστοφάνη και του Μενάνδρου, η ιστοριογραφία του Ηροδότου, του Θουκυδίδη, του Ξενοφώντα, η ρητορική του Δημοσθένη, του Αισχίνη, του Λυκούργου, η φιλοσοφία του Θαλή, του Αναξίμανδρου, του Αναξιμένη, η επιστήμη ως όργανο ηθικής κάθαρσης του Πυθαίου. , η ανάλυση της ύπαρξης του Παρμενίδη, του Ξενοφάνη, του Ζήνωνα, του ενός και των πολλών του Εμπεδοκλή. Για να φτάσουμε στην υπέροχη τριάδα: Σωκράτης, Πλάτωνας και Αριστοτέλης, όταν η τέχνη της σκέψης, η λογότυπαμετατράπηκε σε μια συνεχή διαλογική, πνευματική, θεραπευτική εκπαίδευση, ζωντανή ανάμνηση όσων πιθανότατα ήξερες στην προηγούμενη ζωή σου.

Με αυτόν τον τρόπο η τεχνική της αναμνησίας πέρασε από μια τελετουργική άσκηση αποδοχής του θανάτου σε μια πειθαρχία της αθανασίας. Σε αντίθεση με την ιστορία της λατινικής γλώσσας, που αναπτύχθηκε μέσα από ένα συγκεντρωτικό και μονολιθικό όραμα, έκφραση των νικητών Ρωμαίων στην απόλυτη μορφή της αυτοκρατορίας, αυτή της ελληνικής είναι αντίθετα. μια δύσκολη εξέλιξη πολυάριθμων διαλέκτωνπαιδιά της έλλειψης πολιτικής ενότητας των poleis: Αιολική, Αρκαδική, Βοιωτική, Παμφυλική, Θεσσαλική, Πελοποννησιακή Δωρική (Σπάρτη), Αττικό-Ιωνική (Αθήνα) έως την κοινή από τον 4ο αιώνα π.Χ. έως την ελληνιστική περίοδο. Μια γλωσσική διαδικασία παρόμοια με την επέκταση των διαφορετικών ιταλικών καθομιλουμένων που συνδέονται με τους Δήμους προς την εθνική μας γλώσσα.

Επομένως, η σημασία της προσέγγισης της μελέτης των αρχαίων ελληνικών συνεπάγεται την επιθυμία να καταλήξουμε σε μια εκπαίδευση που διεξάγεται με αυστηρό και συστηματικό τρόπο. μια νοητική μέθοδος χρήσιμη σε οποιονδήποτε άλλο κλάδο για να μπορείς να σκέφτεσαι και να λύνεις προβλήματα με ευφυΐα και φαντασία. Μια ποιοτική προσέγγιση για να ξεπεραστούν τα εμπόδια, χωρίς να τα παρατάτε ποτέ, αλλά να ξέρετε πώς να αντιδράτε στις δυσκολίες με επιμονή. Όχι μόνο μια γλώσσα, η γνώση της ελληνικής, αν μη τι άλλο ένα δώρο για να αντιμετωπίσεις την ύπαρξη.

Ο δεύτερος τόμος

Ο δεύτερος τόμος της σειράς «Greco. Γλώσσα, ιστορία και πολιτισμός ενός μεγάλου πολιτισμού», στην τιμή των 6,90 ευρώ συν το κόστος της εφημερίδας. Αυτό είναι το βιβλίο «Φιλοσοφία» της Giovanna Rita Giardina. Η σειρά, η οποία περιλαμβάνει συνολικά είκοσι τέσσερις αδημοσίευτους τόμους (το σχέδιο του έργου στο γράφημα στα δεξιά), επιμελείται η Monica Centanni του Πανεπιστημίου Iuav της Βενετίας και ο Paolo B. Cipolla του Πανεπιστημίου της Κατάνια.
Είναι ένα εργαλείο που έχει σχεδιαστεί για να φέρει τους αναγνώστες όχι μόνο στις διάφορες πτυχές του κλασικού πολιτισμού, αλλά και στη γλώσσα των αρχαίων Ελλήνων. Να λοιπόν ότι κάθε τόμος αντιστοιχεί σε ένα γράμμα του ελληνικού αλφαβήτου, αυτό με το οποίο αρχίζει ο τίτλος στα ελληνικά. Για παράδειγμα, το βιβλίο της Giovanna Rita Giardina συνδέεται με το γράμμα λάμδα, που είναι το αρχικό της λέξης «λόγος», που στα αρχαία ελληνικά είναι λόγος, προφορικός και γραπτός λόγος, συλλογισμός, σκέψη, άρα «φιλοσοφία».
Ο συγγραφέας προτείνει ένα σύνθετο ταξίδι μέσα από τις διάφορες σημασίες που έχει προσλάβει ο «λογότυπος» στα έργα των σημαντικότερων Ελλήνων συγγραφέων. Εκτός από το δοκίμιο της Giovanna Rita Giardina, ο τόμος περιλαμβάνει αποσπάσματα από τρεις διαλόγους του Πλάτωνα (ο «Φαίδρος», το «Gorgia» και το «Simposio») και από τον «Encomio di Elena» του Γκόργια. Και μετά υπάρχει ένα γλωσσάρι, ένα τμήμα γραμματικής, μερικές ασκήσεις.
Ο επόμενος τόμος της σειράς, με την υπογραφή της Mattia De Poli, θα είναι το “Il teatro”, στα περίπτερα με την “Corriere della Sera” στις 6 Οκτωβρίου. Ακολουθούν: Luca Antonelli και Lorenzo Braccesi, «IlPower» (13 Οκτωβρίου); Francesco Massa, «Ο μύθος» (20 Οκτωβρίου); Daniela Sacco, «Lo sport» (27 Οκτωβρίου). Monica Centanni, «Δημοκρατία» (3 Νοεμβρίου).