Η στάση που επέβαλε ο έπαρχος του Μιλάνου στα βραβεία κατά τη γέννηση του παιδιά ομόφυλων ζευγαριών άναψε ξανά τα φώτα της δημοσιότητας ομογονεϊκές οικογένειες, «ξεχασμένο» από την πολιτική μετά την έγκριση του νόμου για τα πολιτικά σωματεία (από τον οποίο είχε απαλειφθεί το σκέλος της ανατροφής των παιδιών γιατί θεωρήθηκε υπερβολικά διχαστικό), παρά τις προσφυγές του Συνταγματικού Δικαστηρίου. Πόσα όμως παιδιά λεσβιακών και γκέι ζευγαριών υπάρχουν που χρειάζονται και οι δύο γονείς να αναγνωριστούν;

Το δεδομένο ότι κυκλοφορεί αυτές τις μέρες, 150.000 παιδιά ομόφυλων ζευγαριών είναι λάθος. Βασίζεται σε μια παρερμηνεία ενός αριθμού που βρέθηκε το 2005 εντός του αναζήτηση «Τρόποι», που δημιουργήθηκε από τον Arcigay με την αιγίδα του Ανώτερου Ινστιτούτου Υγείας, που αφορούσε το θέμα της υγείας αλλά είχε και μια ερώτηση για τα παιδιά. Προέκυψε ότι “17,7% των ομοφυλόφιλων και 20,5% των λεσβιών άνω των 40 ετών έχουν απογόνους. Εάν ληφθούν υπόψη όλες οι ηλικιακές ομάδες, οι γονείς είναι ένας ομοφυλόφιλος ή λεσβία σε κάθε 20”. Προβάλλοντας αυτό το ποσοστό στον ιταλικό γκέι και λεσβιακό πληθυσμό (αριθμός που σε κάθε περίπτωση εξελίσσεται επειδή το ποσοστό όσων αυτοπροσδιορίζονται ως τέτοιοι αυξάνεται με τη μείωση της κοινωνικής ομοφοβίας), έχουμε καταλήξει να εκτιμήσουμε περίπου 100.000 ανήλικοι με τουλάχιστον έναν γκέι ή λεσβία γονέαπου σύμφωνα με κάποιους θα έφτανε σήμερα τις 150 χιλιάδες.

Αλλά ο Raffaele Lelleri, ένας από τους συγγραφείς της αρχικής έρευνας, έχει εξηγήσει ότι αυτός ο αριθμός “δεν κάνει διάκριση μεταξύ βιολογικής γονικής μέριμνας και κοινωνικής γονικής μέριμνας (συμπεριλαμβανομένης της αναδοχής και της υιοθεσίας), ούτε μεταξύ γονικής μέριμνας που σχετίζεται με μια πιθανή προηγούμενη φάση της ζωής κάποιου”. Δηλαδή, δεν μιλάει για παιδιά που γεννήθηκαν σε ένα ζευγάρι του ίδιου φύλου που χρειάζεται να αναγνωριστούν και οι δύο γονείς, αλλά λέει πόσα ανήλικα είναι πιθανώς που έχουν τουλάχιστον έναν γονέα που κάποια στιγμή στη ζωή τους αναγνωρίστηκε ως ομοφυλόφιλος, λεσβία ή αμφιφυλόφιλη.

Σύμφωνα με μια άλλη πιο πρόσφατη έρευνα που δημοσιεύτηκε από τον Lelleri το 2019, το έργο Silver Rainbow, που πραγματοποιήθηκε με πόρους του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Πολιτικών, «δηλώνει Το 7% των ατόμων lgbtqi+ έχουν τουλάχιστον ένα παιδί» (δηλαδή εκτός από λεσβίες και γκέι, και αμφιφυλόφιλοι, queer και intersex τρανσέξουαλ). Η πλειοψηφία είναι αμφιφυλόφιλες γυναίκες (20,3% από αυτές έχουν ένα παιδί) και αμφιφυλόφιλοι άνδρες (19,4%), ακολουθούμενες από τρανς, ίντερσεξ ή άλλους τύπους ατόμων με παιδιά (15,2%), λεσβίες (9,5%) και ομοφυλόφιλους άνδρες (3,7). %). Επίσης σε αυτή την περίπτωση τα ποσοστά δεν αφορούν αποκλειστικά τα παιδιά που γεννήθηκαν από το γονικό έργο ενός ομόφυλου ζευγαριού, που στην πραγματικότητα είναι μειοψηφία, αλλά σε όλα εκείνα που έχουν τουλάχιστον έναν γονέα που κάποια στιγμή στη ζωή τους έχει εντοπίσει ως lgbt+. Άρα μετράνε πολύ περισσότερες εκτεταμένες ή ανασυσταθείσες οικογένειες από ό,τι οι ομογονεϊκές οικογένειες για πρώτη φορά (στην οποία δύο άτομα του ίδιου φύλου αποφασίζουν να κάνουν παιδιά μαζί).

Παιδιά που γεννήθηκαν σε ομόφυλα ζευγάρια επομένως είναι πολύ λιγότερα. Κανείς δεν γνωρίζει προς το παρόν με βεβαιότητα πόσα, ακριβώς επειδή το ιταλικό κράτος δεν προβλέπει νόμο για την αναγνώρισή τους ούτε κάνει τον κόπο να καταλάβει πόσα είναι. «Είναι γεγονός ότι απλά δεν ξέρουμε για την Ιταλία σήμερα», λέει ο Daniele Vignoli, καθηγητής δημογραφίας στο Πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας και εκδότης της πιο πρόσφατης και σε βάθος δημοσίευσης για τις οικογένειες στην Ιταλία (Έκθεση πληθυσμού. οικογένειες στην Ιταλία. Σχηματίζει εμπόδια προκλήσειςThe Mill, 2023).

Αυτό που είναι γνωστό είναι ότι ομογονικές οικογένειες πρώτης σύστασης στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων σχηματίζονται από δύο μητέρεςπου μπορούν να κάνουν παιδιά πιο εύκολα (η υποβοηθούμενη γονιμοποίηση για λεσβιακά ζευγάρια, η οποία πραγματοποιείται χάρη στο σπέρμα δότη, είναι νόμιμη σε όλα τα κράτη της Δυτικής Ευρώπης εκτός από τη Γερμανία, την Ιταλία και την Ελλάδα).

Από την περασμένη 7η Ιουλίου, όταν ο δήμος του Μιλάνου άρχισε εκ νέου να εγγράφει κατά τη γέννηση και οι δύο γονείς αγοριών και κοριτσιών που γεννήθηκαν σε ζευγάρια του ίδιου φύλου, Έγιναν 38 εγγραφές. Από αυτά, η συντριπτική πλειοψηφία αφορά μητέρες: κυρίως αγοριών και κοριτσιών που γεννήθηκαν στην Ιταλία αφού οι μητέρες υποβλήθηκαν σε υποβοηθούμενη γονιμοποίηση σε χώρες όπου είναι νόμιμη, αλλά και παιδιά που γεννήθηκαν στο εξωτερικό σε χώρες που αναγνωρίζουν ζευγάρια μητέρων λεσβιών. Περίπου το ένα τρίτο των μεταγραφών του Μιλάνου, από την άλλη πλευρά, αφορά παιδιά που γεννήθηκαν από δύο πατέρες στον Καναδά ή στις Ηνωμένες Πολιτείες με παρένθετη μητρότητα και περιλαμβάνουν επίσης παιδιά που γεννήθηκαν τα τελευταία χρόνια που μέχρι τώρα (σε αντίθεση με τα παιδιά δύο μητέρων) δεν είχαν «μεταγραφή». «Βλέπουμε πάνω από όλα ζευγάρια με δύο μητέρες, που είναι αναλογικά περισσότερες από εκείνες των πατέρων, ακόμα κι αν η συζήτηση έχει μονοπωληθεί από την κύηση για άλλους», λέει η Diana De Marchi, διευθύνουσα σύμβουλος της Μητροπολιτικής Πόλης του Μιλάνου που τους τελευταίους μήνες έχει υπέγραψε πολλές από τις μεταγραφές για λογαριασμό του Δήμου. Το Μιλάνο είναι η πόλη που μαζί με το Τορίνο έχει καταγράψει τον μεγαλύτερο αριθμό παιδιών ομόφυλων ζευγαριών.

ο περίπου πέντε χιλιάδες είναι εγγεγραμμένοι στην ένωση Rainbow Families. «Δεν είναι όλοι γονείς, γιατί ο σύλλογός μας συγκεντρώνει επίσης υποστηρικτές και υποστηρικτές» εξηγεί η πρόεδρος Alessia Crocini. «Από τα μέλη μας, το 72% είναι γυναίκες και το 28% άνδρες, αλλά οι τελευταίοι υπερεκπροσωπούνται σε σύγκριση με το πραγματικό ποσοστό των πατέρων σε ομογονεϊκές ιταλικές οικογένειεςγιατί για τις γυναίκες το ταξίδι της μητρότητας είναι πιο δοκιμασμένο και χρειάζονται λιγότερη συζήτηση με όσες το έχουν ήδη περάσει, έτσι συχνά το κάνουν μόνες, χωρίς να συμμετέχουν σε συλλόγους». Τέλος, σύμφωνα με την έκθεση που δημοσίευσε η Istat στην αρχή του μήνα, υπάρχουν 11.629 πολιτικά σωματεία που έχουν συναφθεί μεταξύ 2017 και 2021 (το τελευταίο έτος για το οποίο υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία): ακόμη και αυτό, ωστόσο, δεν μας λέει τίποτα για το γεγονός ότι είναι παιδιά και πώς.

Επομένως, δεν είναι δυνατόν να πούμε με βεβαιότητα πόσα παιδιά ομογονεϊκών ζευγαριών χρειάζονται για να αναγνωριστούν και οι δύο γονείς στην Ιταλία. Ωστόσο, μπορούμε να πούμε πόσοι είναι: σίγουρα όχι 150 χιλιάδες. Ο σωστός αριθμός είναι πιο πιθανός της τάξης των χιλίων.

Αυτό το άρθρο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο Press Review, ένα από τα ενημερωτικά δελτία που επιφυλάσσει η Corriere για τους συνδρομητές της. Για να το λάβετε πρέπει να εγγραφείτε στο Il Punto, ένα από τα ραντεβού του οποίου είναι η Ανασκόπηση Τύπου: μπορείτε να το κάνετε εδώ.