Μια τακτική σύνοδος κορυφής για τον συντονισμό των θέσεων των μεσογειακών χωρών στο στρατηγικό ζήτημα του φυσικού αερίου, του όπλου οικονομικής καταστροφής αυτού του πολέμου στην Ανατολική Ευρώπη, από όπου προέρχεται το 40% του ενεργειακού πόρου της Ιταλίας. Στη Villa Madama ο Μάριο Ντράγκι συναντά τον Ισπανό Πέδρο Σάντσες, τον Πορτογάλο Αντόνιο Κόστα και σε σχέση με τον Έλληνα Κυριάκο Μητσοτάκη. Στόχος είναι να φτάσουμε στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στις Βρυξέλλες στις 24-25 Μαρτίου (αλλά θα πραγματοποιηθεί και σύνοδος του ΝΑΤΟ με τον Τζο Μπάιντεν) με κοινή θέση των χωρών της ίδιας περιοχής, οι οποίες δεν συγκλίνουν πάντα με τις χώρες της βόρεια, όπως η Γερμανία και η Ολλανδία, και επίσης σε σχέση με τη Γαλλία, η οποία αντλεί μεγάλο μέρος των αναγκών της από ηλεκτρική ενέργεια που προέρχεται από πυρηνική ενέργεια (και την οποία πουλάει επίσης στην Ιταλία).
Η πρεμιέρα: διαχωρίστε την τιμή του φυσικού αερίου από την ηλεκτρική ενέργεια
Την παραμονή της συνάντησης, ο Ντράγκι κατέστησε σαφές: η εθνική δράση πρέπει να συμβαδίζει με τις κοινοτικές επιλογές οι οποίες, στο ιταλικό όραμα – που συμμερίζονται οι άλλοι ηγέτες του μεσογειακού «μετώπου» – πρέπει να εξετάσουν «ένα ευρωπαϊκό ανώτατο όριο στην τιμή του φυσικού αερίου», εκτός από τον διαχωρισμό της τιμής του φυσικού αερίου από αυτή της ηλεκτρικής ενέργειας. Στο μεταξύ, η Ιταλία έχει δεσμευτεί να διαφοροποιήσει όχι μόνο τις πηγές ενεργειακού εφοδιασμού της, αλλά και άλλες πρώτες ύλες, συμπεριλαμβανομένου του σιταριού. ώρα”, λέει ο πρωθυπουργός, να εκτοξεύσει συναγερμούς καλώντας μια αλλαγή συνηθειών, προτείνοντας μια πολεμική οικονομία. Πρέπει όμως να “λάβουμε μέτρα” για να αντιμετωπίσουμε τις συνέπειες του πολέμου και τις κυρώσεις. Η κατάσταση “είναι μεγάλη αβεβαιότητα », παραδέχεται, επαναλαμβάνοντας ότι πρέπει να παρατηρήσουμε τα γεγονότα.
Η υπόθεση του πλαφόν των 100 ευρώ ανά μεγαβατώρα
Τι υπάρχει στο τραπέζι; Όπως αναφέρθηκε, αυτό του ορισμού πλαφόν στην τιμή των εισαγωγών φυσικού αερίου (100 ευρώ ανά μεγαβατώρα ή ίσως και λιγότερο). Έπειτα, ακριβώς, αυτή της αποσύνδεσης της τιμής του φυσικού αερίου από αυτή της ηλεκτρικής ενέργειας, που ίσως παράγεται από άλλες πηγές. Αυτό που επίσης εργάζεται -και αυτό το σημείο είναι επίσης γνωστό εδώ και καιρό- είναι η κοινή αγορά και αποθήκευση φυσικού αερίου – η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εκπονεί ένα σχέδιο το οποίο, αφενός, θα απαιτεί από τα κράτη να γεμίσουν τις δεξαμενές τους. 90% έως την 1η Οκτωβρίου και από την άλλη θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για «υποστήριξη συντονισμένων εργασιών πλήρωσης» – που θα συνοδεύεται από μια αποφασιστική πολιτική διαφοροποίησης των πηγών αγοράς, αντικαθιστώντας τη Ρωσία, η οποία προορίζεται να εγκαταλείψει τα εμπορικά ραντάρ της Ευρώπης για μεγάλο χρονικό διάστημα χρόνος. Ως εκ τούτου, μαζί με την Αλγερία –μια άλλη θεμελιώδη πηγή– θα έρθουν το Κατάρ (έχουν ήδη ξεκινήσει μερικές κυβερνητικές επισκέψεις προς αυτή την κατεύθυνση) και οι αφρικανικές χώρες όπου η ENI λειτουργεί εδώ και πολλά χρόνια, όπως το Κονγκό και η Αγκόλα. Σε κάθε περίπτωση, η Επιτροπή της ΕΕ επεξεργάζεται μια σειρά επιλογών με «έκτακτα μέτρα για τον περιορισμό της μεταδοτικής επίδρασης των τιμών του φυσικού αερίου στις τιμές της ηλεκτρικής ενέργειας», συμπεριλαμβανομένων των «προσωρινών ανώτατων ορίων».
Οι συμφωνίες διαχρονικά με Ρωσία, Γαλλία και Αλγερία
Ως εκ τούτου, μια «ενεργειακή» σύνοδος κορυφής, πιο επείγουσα από ποτέ, δεδομένων των αστρικών τιμών που επιτεύχθηκε, η οποία εκτόξευσε τον πληθωρισμό στα ύψη στο 5,7%, το υψηλότερο από το 1995, έτος κατά το οποίο η διαφορά έφτασε στο ιστορικό υψηλό όλων των εποχών των 630 (γ’ ήταν ακόμα η λίρα). Και είναι ένα από τα πολλά που έχουν πραγματοποιηθεί τα τελευταία χρόνια. Διαβάστε με τους σημερινούς όρους, εκείνος του Ιουνίου 2006 μεταξύ του πρωθυπουργού Ρομάνο Πρόντι και του ήδη αεικίνητου Βλαντιμίρ Πούτιν εμφανίζεται έτη φωτός μακριά στο Κρεμλίνο, όπου επιτεύχθηκε συμφωνία για την ενέργεια, ώστε να επιτραπεί στις ρωσικές εταιρείες να εισέλθουν στην ιταλική αγορά και σε αυτές τις ιταλικές εταιρείες να εξόρυξη ρωσικού φυσικού αερίου και πετρελαίου και μια προκαταρκτική συμφωνία για τη δημιουργία μιας κοινής επενδυτικής τράπεζας. Μετά από ένα χρόνο, ο Πρόντι και η Νίκαια υπογράφουν επίσης μια «ενεργειακή ειρήνη» μεταξύ Ιταλίας και Γαλλίας με τον Γάλλο πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί, για να εγγυηθούν την παροχή ηλεκτρικής ενέργειας στην Ιταλία. Και πάλι τις ίδιες μέρες ο Πρόντι υπογράφει τη συμφωνία με την Αλγερία για την κατασκευή του αγωγού φυσικού αερίου Galsi, που προορίζεται να συνδέσει τη χώρα του Μαγκρέμπι με τη Σαρδηνία (και στη συνέχεια την ηπειρωτική χώρα, στην Τοσκάνη), με στόχο την παροχή 40 δισεκατομμυρίων μέτρων κύβων ετησίως . Αλλά το Galsi δεν θα κατασκευαστεί ποτέ: το έργο, το οποίο αργεί πολύ να ξεκινήσει, θα ανασταλεί «επ’ αόριστον» μετά τη συμφωνία μεταξύ της ρωσικής Gazprom και της Ιταλίας το 2014.
“Λάτρης του Διαδικτύου. Θαυμαστής των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Επιχειρηματίας. Εξοργιστικά ταπεινός επικοινωνιολόγος. Μανιώδης σπασίκλας στα ταξίδια.”
