Σταθερότητα, ελεύθερος χρόνος, χρήματα ή υγεία; Σήμερα, ακολουθούν οι Ιταλοί εργαζόμενοι, με δύο χρόνια πανδημίας πίσω τους μια ολοένα και πιο δημοφιλής τάση στις Ηνωμένες Πολιτείες, γνωστή ως «παραίτηση από την οικονομία». Θα μπορούσε να μεταφραστεί ως «επαγγελματικός νομαδισμός» και αναφέρεται σε όλους εκείνους τους υπαλλήλους εταιρειών, δημόσιων ή ιδιωτικών, που αποφάσισαν να παραιτηθούν για να δημιουργήσουν τη δική τους επιχείρηση ή, πιο απλά, να αλλάξουν δουλειά.

Οι λόγοι βρίσκονται στους χαμηλούς μισθούς, στην υπερβολική εργασία, στις διακρίσεις, στην κακή ασφάλεια και στις πραγματικές καταρρεύσεις: το λεγόμενο «burnout» από την εργασία. Η πανδημία φαίνεται ότι ξύπνησε συνειδήσεις και ώθησε πολλούς εργαζόμενους με την πολυπόθητη «μόνιμη δουλειά» να αφήσουν μια σταθερή κατάσταση, ναι, αλλά επισφαλή από άποψη σωματικής και ψυχικής υγείας.

Το 2021 ήταν η χρονιά της καμπής για τον Μπεν 4 εκατομμύρια Αμερικανοί, που άφησαν τη δουλειά τους. Στην Ιταλία η κατάσταση δεν είναι λιγότερη. Σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου Εργασίας είναι καλά 484 χιλιάδες εργαζόμενοι Ιταλοί που το δεύτερο τρίμηνο του 2021 ζήτησαν τις παραιτήσεις συνολικά 2,5 εκατ. Σε σύγκριση με την ίδια περίοδο του 2020 υπήρχε αύξηση 85%.

Οι Ιταλοί αναζητούν εναλλακτικούς τρόπους για να μην χρειάζεται πλέον να ζουν για να εργάζονται. Οι περισσότεροι ζητούν να είναι σε θέση να διατηρήσουν την έξυπνη εργασία και περιμένουν μια καλύτερη συμφιλίωση μεταξύ ιδιωτικής ζωής και εργασίας. Είναι κυρίως οι κάτω των 40 να έχουν αλλάξει τις προτεραιότητές τους όταν έρχονται αντιμέτωποι με μια προσφορά εργασίας. Η μόνιμη θέση δεν είναι πλέον η μόνη πτυχή ενδιαφέροντος, αλλά απαιτούνται επίσης ευελιξία, κίνητρα και δίκαιοι μισθοί. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό, για να προσελκύσει περισσότερο τους λεγόμενους «παραιτήσεις», είναι τα ερεθίσματα που μπορεί να προσφέρει μια εταιρεία. Για το λόγο αυτό, το 97% όσων άλλαξαν δουλειά για να βρουν νέα ζωή δήλωσαν ικανοποιημένοι με την επιλογή που έκαναν.

Υπάρχουν εκείνοι που προσπάθησαν να εξηγήσουν αυτό το φαινόμενο μεψυχολογική επίδραση γνωστή ως «μήνας του μέλιτος-hangover». Αν στην αρχή, στην αρχή μιας νέας δουλειάς, νιώθεις σαν να ανοίγεις μια νέα φάση της ζωής σου, ανακάλυψης και θετικότητας, μετά από λίγο το αποτέλεσμα εξασθενεί και περνάς σε μια στατική φάση, στην οποία η αρχική ενέργεια δεν βρίσκεται πλέον.

Για το λόγο αυτό, πολλές χώρες διεθνώς – οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ιαπωνία, η Ισλανδία, η Ισπανία και το Βέλγιο, για να αναφέρουμε μερικές – έχουν ήδη εισαγάγει το σύντομη εβδομάδα, που αποτελείται από 4 εργάσιμες ημέρες με τον ίδιο μισθό. Σύμφωνα με διάφορες μελέτες, στην πραγματικότητα, η μείωση των ωρών εργασίας θα αύξανε την παραγωγικότητα και θα επέτρεπε στους εργαζόμενους να έχουν περισσότερο ελεύθερο χρόνο για να περάσουν με την οικογένεια, τους φίλους ή τους συνεργάτες τους. Η Ιταλία είναι τελευταία στην Ευρώπη από αυτή την άποψη, μαζί με την Ελλάδα και την Εσθονία.

Οι αντιδράσεις των Ιταλών εργατών πάντως μιλούν ξεκάθαρα. Το είδαμε μόλις πριν από λίγες εβδομάδες, όταν ήρθαν στο προσκήνιο οι ατέλειες που υπήρχαν εδώ και δεκαετίες στον τομέα της εστίασης. Τον Ιούλιο του 2021 η Confcommercio σήμανε συναγερμό: είναι 150 χιλιάδες «απρόσιτες» φιγούρες ανάμεσα σε μάγειρες, σερβιτόρους, μπάρμαν και άλλοι εποχικοί εργαζόμενοι, που μέχρι τώρα είχαν αποδεχτεί τις πιο ακραίες συνθήκες για να βγάλουν τα προς το ζην. Αλλά όχι μόνο αυτό, η μακρά λίστα περιλαμβάνει επίσης μηχανικούς, ηλεκτρολόγους, συνεργάτες καταστημάτων, ειδικευμένους εργάτες, οδηγούς και μεταφορείς. Αν αρχικά θεωρούνταν η πανδημία ως η κύρια αιτία του φαινομένου, σήμερα αποδεικνύεται ότι οι λόγοι είναι αρκετά διαφορετικοί. Δεν είμαστε πλέον διατεθειμένοι να δεχτούμε το ελάχιστο, οι παραιτήσεις τρέχουν γρήγορα και, όλο και πιο συχνά, δεν εμφανιζόμαστε πλέον καν στη συνέντευξη.

Διαβάστε τις άλλες ειδήσεις στο www.cagliaripad.it