Η νέα νομοθεσία για την ιθαγένεια στην Ελλάδα ακολουθεί δύο γραμμές. Καταρχάς, μειώνεται σημαντικά ο χρόνος που χρειάζεται για να αποκτήσουν οι μετανάστες πρώτης γενιάς την υπηκοότητα, αφού έχουν φτάσει ως ενήλικες στην ελληνική επικράτεια. Για αυτήν την κατηγορία, θα πρέπει να έχετε την άδεια παραμονής ΕΚ για επί μακρόν διαμένοντες (αντίστοιχη με την παλιά κάρτα διαμονής στην Ιταλία), να κάνετε το τεστ γνώσης της ελληνικής γλώσσας, να μην έχετε εκκρεμείς ποινικές διώξεις και τέλος καταβάλει εισφορά 700 € στο κράτος.

Όσον αφορά τη δεύτερη γενιά, τα παιδιά των μεταναστών που γεννήθηκαν στην Ελλάδα, ο νόμος προβλέπει διαφορετικό δρόμο. Μάλιστα θα έπρεπε να έχουν παρακολουθήσει 6 χρόνια σχολείο, πάνω κάτω τη διάρκεια ενός σχολικού κύκλου ακόμα και στην Ιταλία. Για τους ανηλίκους η αίτηση ιθαγένειας υποβάλλεται από τον γονέα που διαμένει νόμιμα για τουλάχιστον 5 χρόνια, ενώ οι ενήλικες την υποβάλλουν μόνοι τους. Η εισφορά που θα καταβληθεί στην ελληνική εφορία είναι 100 ευρώ. Διαφορετική είναι η κατάσταση όσων έφτασαν εκεί ως παιδιά. Μόλις κλείσετε τα 18, μπορείτε να υποβάλετε αίτηση για αυτό εάν πληροίτε όλες τις προϋποθέσεις για μετανάστες πρώτης γενιάς. Η μόνη απαίτηση που έχει κοινό με τους γεννημένους στην Ελλάδα είναι η εισφορά που πρέπει να καταβληθεί. 100 ευρώ αντί για 700. Όπως φαίνεται, ο Έλληνας νομοθέτης ήταν πολύ λογικός με τα παιδιά των μεταναστών, προσπαθώντας να δώσει τη δυνατότητα σε όλους όσοι αισθάνονται και είναι Έλληνες πολίτες να έχουν πρόσβαση στην ιθαγένεια. Για να κατανοήσουμε την έκταση της αλλαγής κατεύθυνσης στο θέμα αυτό, αρκεί να υπογραμμίσουμε ότι ο προηγούμενος νόμος στην Ελλάδα επέβαλε 10 χρόνια κανονικής διαμονής και το αίτημα που απευθυνόταν στον Υπουργό Εσωτερικών μπορούσε να απορριφθεί χωρίς λόγο. Με τη νέα νομοθεσία ο νομάρχης για λογαριασμό της κυβέρνησης πρέπει πάντα να δικαιολογεί την άρνηση, θέτοντας τον πολίτη σε θέση να προσφύγει και να βελτιώσει τη θέση του. Αλλά στο σπίτι, στην Ιταλία, τι συμβαίνει; Η κυβερνητική πλειοψηφία δεν μπορεί να βρει κοινό έδαφος για αυτό το θέμα. Το Hon. Ο Μπερτολίνι, επίσημος εισηγητής για το PDL του κειμένου για την ιθαγένεια, στη σύνοδο της Επιτροπής Συνταγματικών Υποθέσεων στις 11 Ιουνίου, θεώρησε ότι «σε αυτό το στάδιο οι Ιταλοί πολίτες αντιμετωπίζουν άλλες καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, παρόλο που η σημασία του υπό συζήτηση θέματος είναι αναμφισβήτητη». Ως εκ τούτου, μετά τις ακροάσεις με όλη την κοινωνία των πολιτών, οι κοινές θέσεις για τον παραλογισμό του ισχύοντος νόμου, ιδίως έναντι των δεύτερων γενεών, ο Σεβασμιώτατος. Ο Μπερτολίνι πιστεύει ότι η χώρα έχει άλλα προβλήματα και δεν μπορεί να τα αντιμετωπίσει τώρα. Μια κατάσταση στην οποία όσοι γεννήθηκαν και μεγάλωσαν σε αυτή τη χώρα πρέπει να αισθάνονται σαν ξένοι στο σπίτι τους είναι πλέον μη βιώσιμη. Καθολικοί και κοσμικοί σύλλογοι, ο τρίτος τομέας, όλοι οι πολιτικοί της κοινής λογικής, υποστηρίζουν χρόνια τώρα ότι πρέπει να αλλάξει η νομοθεσία για την ιθαγένεια. Υπάρχει μια δικομματική πρόταση Sarubbi – Granata που συγκεντρώνει διαφορετικές θέσεις και προσφέρει ένα καλό σημείο εκκίνησης. Παρά τα συντριπτικά διαρθρωτικά προβλήματα, η Ελλάδα βρήκε τον χρόνο να αντιμετωπίσει ένα θέμα που θα επηρεάσει τη μελλοντική της εξέλιξη. Ένα μάθημα που προσπαθούν να αντλήσουν όλες οι χώρες από την κρίση που έπληξε τις οικονομίες τους. Η συνταγή για να βγούμε από αυτό είναι η καινοτομία, η έρευνα, η κατάρτιση και πάνω απ' όλα το ανθρώπινο κεφάλαιο. Πρέπει να επενδύσουμε ακριβώς στο ανθρώπινο κεφάλαιο και στους νέους για να ανανεώσουμε την Ιταλία. Ωστόσο, όσο το κράτος συνεχίζει να αντιμετωπίζει τη δεύτερη γενιά ως «παιδιά μεταναστών», αλλοδαπούς και μετανάστες που, στην πραγματικότητα, η μόνη τους μετανάστευση ήταν από το ιταλικό νοσοκομείο στο σπίτι, τότε δεν μπορούμε να περιμένουμε ότι οι πολίτες θα αγαπήσουν αυτή τη χώρα και δίνουν τα πάντα για την ανάπτυξή του. Εάν η Ιταλία συνεχίσει σε αυτό το μονοπάτι, θα ήταν μάρτυρες άλλων διαρροών εγκεφάλων που, αφού εκπαιδευτούν εδώ, θα πάνε σε χώρες όπου η αξιοκρατία είναι η μόνη οδός για την επαγγελματική επιτυχία. Μια χώρα που χάνει τους νέους της και δεν ξέρει πώς να εκτιμά αυτούς που την αγαπούν σίγουρα δεν θα μπορέσει να είναι ανταγωνιστική σε έναν παγκοσμιοποιημένο κόσμο όπως αυτός που ζούμε. Εν τω μεταξύ, στην αίθουσα, ο νόμος δεν μπορεί να συζητηθεί πριν από αυτό το φθινόπωρο . Αυτή είναι προφανώς μια από τις καλύτερες προβλέψεις, λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι η πλειοψηφία δεν έχει ακόμα μια συνθετική θέση για το θέμα. Ωστόσο, θα πρέπει να είναι ένας από εκείνους τους νόμους που είναι ευκολότερο να ψηφιστεί, καθώς δεν συνεπάγεται δέσμευση δαπανών, είναι χωρίς κόστος όπως λένε. Ευχαριστούμε τη Marionel Micka, εκδότη της πύλης, για τις πληροφορίες σχετικά με την ελληνική κατάσταση Αλβανοί.gr