«Ήταν αναμενόμενο. Το περιμέναμε. Αργά ή γρήγορα ήταν βέβαιο ότι θα γινόταν. Μάθαμε από τον Τύπο τη θεμιτή φιλοδοξία του Καταντζάρο αναγνώριση από το Μητροπολιτική πόλη. Ως εκ τούτου, η συνέπεια πρόταση – άδραξε την ευκαιρία – ενός πολιτικού κόμματος να αποδώσει την πρωτοποριακή πατρότητα αυτής της επιστροφής στο παρελθόν.

Άλλωστε είχε ήδη βγει στον αέρα εδώ και αρκετό καιρό και δεν έλειπαν τα σημάδια της επιθυμίας να το κάνει.

Μόνο τους τελευταίους μήνες, οι συνδικαλιστικές συνομοσπονδίες συγκεντρώθηκαν από την Area Vasta στο Catanzaro. Τα πρώην επαρχιακά γραφεία του Crotone και του Vibo δεν έχουν μείνει τίποτα περισσότερο από διακοσμητικά στοιχεία. Την ίδια τύχη είχαν και τα Εμπορικά Επιμελητήρια. Όπως, ομοίως, είχε προχωρήσει και με τις οργανώσεις του Τρίτου Τομέα.

Ωστόσο, αν και είναι ξεκάθαρο ότι το Καταντζάρο φιλοδοξούσε να αναγνωριστεί ως μητροπολιτική πρωτεύουσα, η υπόθεση να κατακλύσει την περιοχή του Κρότονα στο προτεινόμενο ίδρυμα μας αφήνει έκπληκτους. Όχι λόγω μιας ενοριακής παλινδρόμησης, αλλά επειδή είναι εντελώς αποκομμένη από το ισθμικό πλαίσιο. Τα όσα ειπώθηκαν αποδεικνύουν για άλλη μια φορά την αταβιστική συγκεντρωτική και άπληστη παθολογία που υπέστη ο τόπος μας.

Ποτέ δεν κρύψαμε το όραμά μας σε σχέση με μια ουσιαστική αναθεώρηση των περιοχών Ευρείας Περιοχής στην περιφερειακή επικράτεια.

Λειτουργία, μεταξύ άλλων, ούτε καν αναβάλλεται λαμβάνοντας υπόψη κάποιες αλλαγές που έγιναν πρόσφατα στην πολιτική γεωγραφία της χώρας. Η αναφορά γίνεται στον επαναπροσδιορισμό με τον οποίο οριοθετήθηκαν οι νέες εκλογικές περιφέρειες, με αφορμή τη μείωση της κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης. Όλο και περισσότερο σήμερα, σε περίπτωση ξεκάθαρης βούλησης της Κυβέρνησης να επιστρέψει στις Επαρχίες οι εξουσίες που είχαν μέχρι το 2014. Πιστεύουμε ότι ήδη μέσα στον επόμενο χρόνο οι επαρχιακές εκλογικές διαβουλεύσεις θα ανοίξουν ξανά σε καθολική ψηφοφορία.

Είναι αλήθεια ότι το διάταγμα 56/14 (DDL Delrio) καθόρισε τις απαιτήσεις 350.000 κατοίκων και 2.500 km² γης ως προετοιμασία για τη συντήρηση της επαρχίας.

Όπως όλοι γνωρίζουμε, η σημερινή επαρχία του Κρότο δεν έχει τα προαναφερθέντα χαρακτηριστικά. Παρόλα αυτά, παρεξηγούμε την συγκεντρωτική επιθυμία του Catanzaro, δεδομένου ότι η εδαφική του περιοχή κατέχει ήδη τους προαναφερθέντες τίτλους. Περαιτέρω, δεδομένου ότι είναι η πρωτεύουσα της περιφέρειας, ακόμη και αν δεν υποστηριχθούν οι αριθμοί, ο προαναφερόμενος νόμος όριζε ότι δεν μπορούσε να προχωρήσει σε περικοπές ή συγχωνεύσεις της Αρχής.

Και ήταν ακριβώς η εις βάθος μελέτη του Νομοθετικού Διατάγματος 56/14 που, ήδη σε ανύποπτους καιρούς, μας ώθησε να αναπτύξουμε την ιδέα της αναθεώρησης των ενδιάμεσων περιοχών του διοικητική γεωγραφία της Καλαβρίας. Ειδικότερα, η δημογραφική-εδαφική κατάσταση της επαρχίας του Κρότωνα. Έτσι, φανταζόμαστε και εξηγούμε μια ανακατασκευή της Οντότητας που ακολούθησε μια διαδικασία που αναπτύχθηκε από τα κάτω. Μια συνεκτική ανάπτυξη που αποτελείται από συναθροίσεις τομέων κοινού ενδιαφέροντος.

Γι’ αυτό φανταστήκαμε και σχεδιάσαμε μια νέα μεγάλη περιοχή της Ιονίου Αψίδας. Ένα πολύχρωμο μωσαϊκό των κροτωνικών και συβαριτικών εδαφών. Μια νέα επαρχία, με μηδενικό υπόλοιπο για το κράτος, η οποία στη θεσμική φάση θα αντικαταστήσει τον θεσμό του Κρότονα για να ανοίξει σε αυτόν της Magna Graecia. Δύο πρωτεύουσες: Crotone στα νότια και Corigliano-Rossano στα βόρεια. Ένα ενιαίο κοντέινερ άνω των 400 χιλιάδων κατοίκων, πολύ πάνω από 2500 km². Μια λωρίδα ακτής, με συναφείς παραφυάδες πιεμόντε, μήκους περίπου 200 χιλιομέτρων που περιέκλειε τον Ισθμό και τη Λουκανία. Το πρώτο κομμάτι ενός πολύ μεγαλύτερου σχεδίου, με στόχο να αγκαλιάσει ολόκληρο τον κόλπο του Κόλπου του Τάραντα. Μια διαπεριφερειακή μητροπολιτική περιοχή Καλαβρίας-Απούλο-Λουκάνα (όχι Πόλη που είναι κάτι διαφορετικό).

Μια περιοχή με παρόμοια προβλήματα και ενωμένη με τις ίδιες ανέκφραστες δυνατότητες.

Τουρισμός, γεωργία, ανάκαμψη εγκαταλελειμμένων ή μερικώς εγκαταλελειμμένων βιομηχανικών περιοχών. Και πάλι, ποιοτικές αγροδιατροφικές συνοικίες. Ως εκ τούτου, η ανάγκη θέσπισης μιας εκ νέου δρομολόγησης πολιτικών κινητικότητας για την επανασύνδεσή της με την Ευρώπη.

Πιστεύουμε ότι η συνοχή μεταξύ των περιοχών αποτελεί τη βάση μιας ανανεωμένης πολιτικής χωρίς αποκλεισμούς με στόχο την προώθηση της συνεργασίας μεταξύ των εδαφών. Ωστόσο, δεν πρέπει να παρασυρθούμε από τον συγκεντρωτικό καρκίνο. Αντίθετα, πρέπει να ανοιχτεί κανείς στο πολυκεντρισμός διαδόθηκε ώστε να επαναξιολογηθεί ολόκληρο το «Sistema Calabria» και όχι μέρος του.

Ο Κρότωνας είναι το νοτιότερο τμήμα του Ιονίου τόξου της Καλαβρίας. Το Sibaritide είναι το παρακλάδι της βορειοανατολικής περιοχής. Δεν υπάρχει συγγένεια μεταξύ του Πυθαγόρειου πλαισίου και του Ισθμού. Ομοίως, η περιοχή του Ιονίου Συβαρίτη δεν μοιράζεται τίποτα με τα κοιλαδικά-τυρρηνικά πλαίσια της Κοζέντζας. Διαφορετικές ιστορίες, διαφορετικές οικονομίες, αντίθετοι ορίζοντες.

Μόνο από τη γέννηση του προτεινόμενου θεσμού θα μπορούσαν να αναστηθούν εκείνες οι αρχές της ισότητας και της εδαφικής ισοδυναμίας μεταξύ του Ιονίου και του Τυρρηνικού πλαισίου της Περιφέρειάς μας.

Η Καλαβρία δεν μπορεί να συνεχίσει να εξετάζεται έχθρα να χωριστεί σε τρία κεφάλια: αυτά των ιστορικών πρωτευουσών. Η ιστορία των τελευταίων 40 ετών μας έχει αποδείξει επαρκώς ότι αυτό το όραμα είναι εντελώς άνισο. Πρέπει να αποκαταστήσουμε διαδικασίες ίσης εδαφικής αξιοπρέπειας. Οι ενέργειες αυτές θα επιδιωχθούν λαμβάνοντας υπόψη τις ανάγκες και τις ιδιαιτερότητες κάθε γωνιάς της Περιφέρειας.

Θέλουμε να ελπίζουμε ότι η περιφερειακή και τοπική πολιτική δεν ενδώσει σε εύκολα και παραπλανητικά συγκεντρωτικά γνέφια.

Ο Crotone θα πρέπει να αποφασίσει αν θα συνεχίσει να επιβιώνει γονατιστός, όπως η συνηθισμένη περιφέρεια της αυτοκρατορίας – χάρη στους διάφορους τοπικούς σατράπες που έχουν δεσμευτεί μόνο να προστατεύουν τις προσωπικές τους θέσεις εξουσίας σε βάρος της κοινότητας – ή πραγματικά να σκεφτεί να οικοδομήσει τους δικό του μέλλον.

Το να αγανακτούμε σήμερα με αυτή την πρόταση θα ήταν το ελάχιστο, για να μην βρεθούμε αύριο να αναγκαζόμαστε να πληρώσουμε για τη γενική αδιαφορία που χαρακτηρίζει τις περιοχές μας, παρά τα ειλικρινή παράπονα λίγων. Δεν έχει νόημα να ξυπνάς, ξαφνικά, όταν η ζημιά έχει ήδη γίνει. Για να ξεκινήσουμε τότε, τα συνηθισμένα αλληλοκατηγορίες θυματικός και στείρος, αναζητώντας μετά τον ένοχο. Τώρα είναι η ώρα να αντιδράσουμε και να δράσουμε για να δείξουμε σθεναρά την αντίθεσή μας σε αυτήν την ατυχή πρόταση. Μια ανθυγιεινή και αντιιστορική ιδέα που αποσκοπεί μόνο στην προστασία των συμφερόντων της περιφερειακής πρωτεύουσας. Ασφαλώς όχι αυτά του Κρότωνα και του Καλαβριανού Ιονίου Τόξου τα οποία, επιπλέον, θα τιμωρούνταν περαιτέρω και οριστικά και σε μελλοντικούς σχεδιασμούς υποδομής και στην κατάσταση μεταφοράς.

Ο τρόπος ανάπτυξης για τον Κρότωνα και για την κορυφογραμμή της Ιονικής Αψίδας είναι και παραμένει προς τα βόρεια.

Είναι το μονοπάτι που χάραξε η ιστορία. Είναι ο τρόπος να πάρουμε πίσω το μέλλον μας».

από την Elisabetta Barbuto και τον Domenico Mazza – Magna Graecia