Το άρθρο του Rıdvan Kaya έχει ως εξής:

Παρά τις σφαγές και τη βιαιότητα που έχει διαπράξει, Καθεστώς ΆσαντΕίναι αξιοσημείωτο γεγονός ότι η Τουρκία έχει ισχυρή υποστήριξη μπροστά μας. Αυτή η κτητική και δικαιολογητική στάση, η οποία διατηρήθηκε χωρίς καμία μείωση ή διακοπή, απέναντι σε ένα καθεστώς που είναι σχεδόν ένοχο για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας κατά τη διάρκεια του πολέμου που συνεχίζεται εδώ και δέκα χρόνια, πήρε δυναμική με τις τελευταίες εξελίξεις.

Αφενός, η Ρωσία υποστηρίζει πλήρως το καθεστώς, αφετέρου, οι ΗΠΑ και οι δυτικές χώρες αποδέχονται τον Άσαντ ως το καλύτερο κακό παρά μια πιο επικίνδυνη εναλλακτική λύση. Συρίαενίσχυσε το σημερινό status quo. Και φυσικά, ενώ αυτή η κατάσταση έκανε το εγγεγραμμένο καθεστώς shabiha ακόμη πιο απερίσκεπτο στην Τουρκία, έφερε ορισμένους κύκλους, που ήταν στο περιθώριο μέχρι χθες, πιο κοντά στη θεωρία ότι είναι απαραίτητο να αναγνωριστεί το καθεστώς Άσαντ.

Αν μπορέσουμε να αγκαλιάσουμε τον δολοφόνο, όλα τα προβλήματα θα βρουν θεραπεία!

Είναι επίσης ένα ενδιαφέρον θέαμα ότι η θέση για την ανάπτυξη σχέσεων με το καθεστώς Άσαντ προτάθηκε πρόσφατα από εκπροσώπους πολιτικών κομμάτων της αντιπολίτευσης, καθώς και από ακαδημαϊκούς και δημοσιογράφους, ως τη μόνη λύση και αναπόφευκτη προϋπόθεση για πολλά από τα χρόνια προβλήματα της Τουρκίας Το Τόσο πολύ που, από τη στιγμή που θα αποκατασταθούν οι καλές σχέσεις με το καθεστώς Άσαντ, φαίνεται ότι τα προβλήματα θα μπουν στη φάση της λύσης για πολλά ζητήματα, από την αποφυγή των παγίδων των ΗΠΑ, έως την απειλή για την ασφάλεια που θέτει το ΡΚΚ /YPG, στους πρόσφυγες, οι οποίοι ορίζονται ως μια σημαντική προβληματική περιοχή.

Αναμφίβολα, πρόκειται για ισχυρισμούς που δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα επί τόπου. Αντίθετα, είναι σαφές ότι η αναγνώριση του καθεστώτος Άσαντ θα φέρει την Τουρκία σε μια σειρά διλημμάτων. Δεν υπάρχει απάντηση στο ερώτημα πώς η Τουρκία θα αποδεχτεί τη νομιμότητα του καθεστώτος Άσαντ αφενός και θα διατηρήσει την παρουσία της τόσο στην Ιντλίμπ και στο Μπαμπ, στη Τζαραμπλούς, στην Αφρίν, στο Ρας αλ-Αϊν και στο Τελ Αμπιάντ από την άλλη. Είναι προφανές ότι σε περίπτωση αποχώρησης από αυτές τις περιοχές, θα αντιμετωπιστεί μια πολύ πιο σοβαρή απειλή για την ασφάλεια. Επιπλέον, είναι βέβαιο ότι το πρόβλημα των προσφύγων/μεταναστών, για το οποίο διαμαρτύρεται ως έχει, θα αυξηθεί εκθετικά με μια τέτοια εξέλιξη.

Οι κύκλοι που διαδίδουν ότι η Τουρκία πρέπει επειγόντως να βελτιώσει τις σχέσεις της με το καθεστώς Άσαντ έκλεισαν τα μάτια τους στο γεγονός ότι δεν υπάρχει ανεξάρτητη και κυρίαρχη κρατική δομή στη Συρία προς το παρόν. Δεν θέλουν να αποδεχτούν ότι το καθεστώς, το οποίο φαίνεται να στέκεται στα πόδια του, εν μέρει με την υποστήριξη του Ιράν και σε μεγάλο βαθμό με τη στήριξη της Ρωσίας, είναι τελικά μια εξαρτημένη και τεχνητή οντότητα. Κατά συνέπεια, δεν μπορούν να εξηγήσουν τι θα κέρδιζε εάν η Τουρκία, η οποία έχει ήδη ισχυρές σχέσεις με τη Ρωσία, έχει λόγο στις εξελίξεις στη Συρία, όταν πρόκειται για επαφές με μια μαριονέτα.

Η ρατσιστική άποψη κάνει τη σκληρή χαριτωμένη!

Για τους σαμπαλισμένους κύκλους, το ζήτημα είναι ιδεολογικό και όχι πολιτικό. Είναι γνωστό ότι αυτοί οι κύκλοι, που έδωσαν έμφαση στο καθεστώς Άσαντ με άθεη αφοσίωση, λαχταρούσαν εδώ και καιρό μια σαφή εικόνα της ήττας του Ταγίπ Ερντογάν. Η αποκατάσταση των σχέσεων με το καθεστώς Άσαντ ερμηνεύεται ως ένα βήμα που θα χρησιμεύσει για την απαλλαγή της Τουρκίας από τους πρόσφυγες, εν μέρει λόγω της πολιτικής αντίθεσης στην κυβέρνηση και εν μέρει λόγω της ρατσιστικής ασαμπίας και του αντι-οματισμού που τροφοδοτείται από την εθνικιστική τους νοοτροπία.

Στην πραγματικότητα, είμαστε μάρτυρες ότι ορισμένοι πολιτικοί, ακαδημαϊκοί ή δημοσιογράφοι σχεδιάζουν να στείλουν πίσω εκατομμύρια Σύρους που κατέφυγαν στην Τουρκία με μια συμφωνία με το καθεστώς, με έναν εξαιρετικά απλό και επιφανειακό λόγο, χωρίς να κάνουν συγκεκριμένες προτάσεις πώς θα συμβεί. Είναι ενδιαφέρον ότι αυτοί οι τύποι, που αγνοούν το γεγονός ότι εκατομμύρια Σύριοι περιμένουν στις περιοχές κοντά στα σύνορα φοβούμενοι το καθεστώς, πιστεύουν ή φαίνεται να πιστεύουν στην ανοησία ότι εκατομμύρια άνθρωποι έχουν εγκατασταθεί σε αυτήν τη χώρα εδώ και χρόνια μπορεί να επιστρέψει με αντάλλαγμα κάποιες υποσχέσεις. Δυστυχώς, δεν μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα εάν ένα καθεστώς που έχει πραγματοποιήσει συστηματικά μια επιχείρηση εθνοκάθαρσης είναι αρκετά ηλίθιο για να πιστεύει ότι αυτοί οι άνθρωποι θα δεχτούν την επιστροφή τους!

Όταν κοιτάζουμε τους ανθρώπους που εξέφρασαν τον λόγο «Ας φτιάξουμε τις σχέσεις μας με τη Συρία», συναντάμε έναν ευρύ κύκλο ανθρώπων με διαφορετικά κίνητρα και ανησυχίες. Ποιος από αυτούς δεν είναι! Αυτοί που είναι ιδεολογικά κοντά στο καθεστώς Άσαντ. Εκείνοι που αναπτύσσουν εχθρότητα απέναντι στα ισλαμικά κινήματα και συμπάσχουν με κάθε δικτατορία επειδή δεν τους αρέσει το ισλαμικό χρώμα της συριακής αντιπολίτευσης. Αυτοί που φιλοδοξούν να κατατάξουν τον Άσαντ ως ήρωα με το μίσος τους για τον Ερντογάν. εκείνοι που, από τυπικά ρατσιστικά, ξενοφοβικά συναισθήματα, ονειρεύονται να στείλουν τους πρόσφυγες πίσω με κάθε κόστος. Όσοι υιοθετούν τη λογική του αδίστακτου εθνικισμού, «ας κλείσουμε τα σύνορά μας, ό, τι κάνει το καθεστώς στους ανθρώπους μέσα δεν είναι δική μας υπόθεση» κ.λπ.

Πού είναι οι ανησυχίες που μας χωρίζουν;

Τίποτα να πω σε κανέναν από αυτούς, η αγάπη τους για αυτό το εγκληματικό καθεστώς τους ταιριάζει πραγματικά σε όλους! Αλλά τελευταία, φαίνεται ότι υπάρχουν και συμμετέχοντες από τη «γειτονιά» σε αυτή τη χορωδία. Φυσικά, είναι πολύ λυπηρό το γεγονός ότι ένας λόγος που θα καταλήξει στο ίδιο πράγμα, αν και με έναν κάπως αμήχανο και κάπως έμμεσο τρόπο, προβάλλοντας κάποια οφέλη και ξεκινώντας από κύκλους που έχουν εξετάσει το θέμα με ανθρωπιστική, ηθική και ισλαμικές ευαισθησίες.

Σε αυτό το πλαίσιο, το αίτημα που εκφράστηκε στην τελευταία δήλωση που έγινε εξ ονόματος του Κινήματος Πολιτισμού και Πολιτισμού του Ουμράν εφιστά την προσοχή. Στο τελικό μέρος του δελτίου τύπου του Κινήματος Umran, με ημερομηνία 13 Οκτωβρίου, με τίτλο «Η Τουρκία πρέπει να διαταράξει το παιχνίδι της κακής συμμαχίας στην Ελλάδα», τα ακόλουθα αναφέρονται επίσης μεταξύ μιας σειράς αιτημάτων προς την κυβέρνηση:

«Η Τουρκία πρέπει να βελτιώσει τις σχέσεις της με όλες τις χώρες της ισλαμικής γεωγραφίας, συμπεριλαμβανομένης της Συρίας, της Αιγύπτου, του Ιράκ, της Σαουδικής Αραβίας και των ΗΑΕ, και να αναπτύξει και να δημιουργήσει νέες συμμαχίες. Οι κυβερνήτες των ισλαμικών χωρών πρέπει να ειπωθούν βάσει εγγράφων ότι τα λάθη που έγιναν στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο δεν πρέπει να γίνουν και αυτές οι χώρες των οποίων οι άνθρωποι είναι μουσουλμάνοι πρέπει να κερδιστούν.

Δεν βλέπουμε την ανάγκη να συζητήσουμε εκτενώς το περιεχόμενο του δελτίου τύπου. Μπορεί επίσης να τονιστεί εάν η δήλωση, η κύρια διατριβή της οποίας είναι να επιστήσει την προσοχή των ηγεμόνων του κράτους στην απειλητική απειλή του οπλισμού της Ελλάδας με την υποστήριξη της Δύσης, έχει τέτοια σημασία στον κατάλογο των προβλημάτων. Ειλικρινά, θεωρούμε σημαντικό ότι οι κύκλοι που τους αποδίδουν μια ισλαμική ταυτότητα επικεντρώνονται στην απειλή της Ελλάδας όταν υπάρχουν τόσα πολλά προβλήματα και επικείμενες απειλές που δεσμεύουν άμεσα την Ούμα.

Εδώ και μήνες, οι μετανάστες γίνονται εχθρικοί και στοχοποιούνται από ένα έντονο ρατσιστικό κύμα σε αυτή τη χώρα. Οι σφαγές του καθεστώτος και των προστάτων του συνεχίζονται αδιάκοπα στη Συρία. Μπροστά στην επαίσχυντη εγκατάλειψη των Ηνωμένων Πολιτειών και του ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν, ορισμένοι κύκλοι προσπαθούν να σκιάσουν τη νίκη των μουσουλμάνων και να αμαυρώσουν τα ισλαμικά κινήματα πραγματοποιώντας εκστρατείες με στόχο τους Ταλιμπάν. Ας επιστρέψουμε στο κύριο θέμα μας αγνοώντας αυτό και πολλές παρόμοιες ατζέντες που απαιτούν από εμάς να πάρουμε άμεση θέση και αναφερόμενοι στις ημέρες του «Εθνικού Αγώνα», τονίζοντας ότι δεν γνωρίζουμε τι θα μας αποφέρει βάζοντας Η ελληνική απειλή στην ατζέντα.

Αλλάζουν οι προτεραιότητές μας;

Στη δήλωση του Κινήματος Ουμράν αναφέρονται τα ονόματα 5 χωρών με τις οποίες αντιμετώπισε προβλήματα η Τουρκία τα τελευταία χρόνια. Με εξαίρεση τη Συρία, οι ήδη αναφερόμενες χώρες είναι εκείνες με τις οποίες η Τουρκία έχει ξεκινήσει ξανά τις διπλωματικές σχέσεις τους τελευταίους μήνες. Επομένως, η ζήτηση δεν έχει νόημα για τις 4 αναφερόμενες χώρες! Αναρωτιέμαι αν ο σκοπός ήταν να αναφερθεί συγκεκριμένα η Συρία, αλλά θεωρήθηκε ότι έπρεπε να τεθεί στο πλαίσιο;

Δεν πρόκειται να πούμε στο Κίνημα Umran για τη φύση του καθεστώτος που κυβερνά αυτή τη στιγμή τη Συρία, γνωρίζουμε ότι γνωρίζουν αυτό το καθεστώς, το οποίο έχει βάλει τον πήχη ψηλά με τη βιαιότητα, όσο και εμείς. Λοιπόν, αυτοί οι φίλοι μας δεν γνωρίζουν ότι η δημιουργία «καλών σχέσεων» με ένα καθεστώς που διέπραξε τόση σκληρότητα και εξακολουθεί να σφαγιάζει θα σημαίνει αποδοχή αυτού του καθεστώτος και των εγκλημάτων του;

Υπάρχει ένα κλασικό ρητό, “τα καθεστώτα είναι προσωρινά, οι άνθρωποι είναι μόνιμοι, πρέπει να νοιαζόμαστε για τους ανθρώπους”. Εδώ, δεν πρέπει να παρατηρούμε τι πιστεύουν και περιμένουν οι Σύριοι αδελφοί μας, ειδικά εκείνοι που ζουν σε περιοχές που ελέγχονται από την αντιπολίτευση στρατιωτικά και όσοι κατέφυγαν στην Τουρκία; Δεν μπορούμε να δούμε πώς η προσέγγιση με το καθεστώς θα βάλει σε δύσκολη θέση αυτούς τους καταπιεσμένους αδελφούς;

Η υποταγή στην πραγματική πολιτική σημαίνει εγκατάλειψη της δικαιοσύνης!

Αναφέραμε παραπάνω ότι η προσέγγιση με το καθεστώς Άσαντ δεν θα έχει κανένα πραγματικό πολιτικό όφελος. Αν όμως αυτή η διατύπωση εκφράζεται με βάση την ανησυχία “Ποιες θα είναι οι σχέσεις μας με τα εκατομμύρια που ζουν στη Συρία, πρέπει να φροντίσουμε αυτόν τον λαό και όχι το καθεστώς”, θα θέλαμε να ρωτήσουμε εάν η ίδια λογική θεωρείται έγκυρη για το σιωνιστικό Ισραήλ. Πράγματι, εκατομμύρια Παλαιστίνιοι αδελφοί και αδελφές μας ζουν υπό την επιρροή της συμμορίας που ονομάζεται Ισραήλ. Θα δούμε τη σιωνιστική συμμορία ως νόμιμη για να βελτιώσουμε τις σχέσεις μας μαζί τους;

“Αλλά το Ισραήλ είναι διαφορετικό, είναι εισβολείς, δεν μπορούν να θεωρηθούν ως νόμιμοι με κανέναν τρόπο!” Ας ζητήσουμε για όνομα του Θεού: Ακόμα και οι Σιωνιστές, που σκότωσαν πολλούς άλλους αδελφούς μας σε σύντομο χρονικό διάστημα μπροστά στα μάτια μας με τις πιο βάναυσες μεθόδους από την εισβολική, Σιωνιστική συμμορία που σκοτώθηκε σε 70 χρόνια, απέλασε περισσότερους αθώους από τις χώρες τους από τη Σιωνιστική συμμορία είχε απελαθεί σε όλο τον κόσμο, ακρωτηρίασε αμέτρητα τα παιδιά μας, ακόμη και τους Σιωνιστές σε χιλιάδες αδελφές μας. Από πού προέρχεται η νομιμότητα αυτού του κακού καθεστώτος; Or, τα εθνικά συμφέροντα, η πραγματική πολιτική, η εθνική ασφάλεια και παρόμοιοι λόγοι και δικαιολογίες έχουν έρθει ενώπιον του νόμου της αδελφοσύνης, της δικαιοσύνης και της συνείδησης και για εσάς;

Πηγή: Haksöz News