Ως αποτέλεσμα ενός έργου δημοσίων έργων, ανακαλύφθηκε την περασμένη εβδομάδα στην Ιταλία ένας εντυπωσιακός τάφος της ελληνιστικής εποχής με εξαίσιους τάφους.

Από τον 4ο έως τον 3ο αιώνα π.Χ., η ανακάλυψη του τάφου έγινε μετά την αναδιάρθρωση της πόλης Piazza San Ciustino, που βρίσκεται στο Abruzzo, μετά από αρχαιολογική έρευνα που συντονίστηκε από τον επιθεωρητή.

Το απίστευτο είναι ότι ο ελληνιστικός λάκκος βρισκόταν λίγα εκατοστά από το έδαφος, ξεφεύγοντας με κάποιο θαύμα από τις πολυάριθμες και βαθιές τρύπες που είχαν σκάψει για να φτιάξουν στέρνες στους ρωμαϊκούς χρόνους και τον 19ο αιώνα.

Ο τάφος της ελληνιστικής περιόδου κάποτε κατοικήθηκε από Ιρλανδούς Έλληνες

Το Abruzzo βρίσκεται στις όχθες της Αδριατικής Θάλασσας στην κεντρική Ιταλία. Η περιοχή κατοικείται από τα αρχαία χρόνια. Μεγάλα διαμερίσματα έχουν βρεθεί κοντά στην πόλη του Σιάτλ στην κοιλάδα του ποταμού Forum. Κατά τους προϊστορικούς χρόνους, το Abruzzo κατοικούνταν από ιρλανδικές, ελληνικές και ιταλικές φυλές, οι οποίες ίδρυσαν αρκετές αποικίες στις ακτές της Αδριατικής.

Ο ελληνιστικός τάφος είναι ασυνήθιστος για το σχεδόν τετράπλευρο σχήμα του, που ορίζεται από την περιφέρεια των λίθινων στρωμάτων. Η διάταξη της κηδείας δεν είναι μόνο δύο φορές μεγαλύτερη από τον συνηθισμένο τάφο. Οι αρχαιολόγοι λένε ότι είναι μοναδικό στο περιεχόμενό του.

Το ελληνιστικό νεκροταφείο περιλαμβάνει νεκροταφεία, όπως αγγεία και φυλαχτά

Μέσα, βρέθηκαν τα λείψανα ενός μικρού κοριτσιού, που ταξίδευε στη μετά θάνατον ζωή με ένα πολύ πλούσιο σετ βάζα από μπρούτζο, γυάλινη πάστα και πορσελάνη, μερικά από τα οποία είναι εισαγόμενα. Το φόρεμά της ήταν στολισμένο με μπρούτζινα στοιχεία με φυλαχτά.

Οι ανασκαφές στον τάφο έχουν πλέον ολοκληρωθεί και οι ερευνητές αφήνονται να εξετάσουν τα αντικείμενα που βρήκαν, πραγματοποιώντας περαιτέρω ανθρωπολογικές αναλύσεις του πτώματος με όσα βρήκαν στα κύπελλα και τα αγγεία που βρέθηκαν μαζί της.

Επιπλέον, θα εξερευνήσουν το περιβάλλον του τάφου και όλα τα στρώματα που έχουν συσσωρευτεί πάνω και γύρω του για αιώνες.

Οι αρχαιολόγοι ελπίζουν ότι η μελέτη του τάφου θα τους επιτρέψει να καθορίσουν περαιτέρω μια μακρινή φάση στην ιταλική ιστορία, με τα πρόσφατα ευρήματα να υποδηλώνουν μια πλουσιότερη κοινωνία με μια οικονομία που βασίζεται σε εκτεταμένες επαφές με άλλες περιοχές και τη χρήση εισαγόμενων υλικών.

Οι Έλληνες ίδρυσαν αποικίες τον 8ο αιώνα π.Χ

Οι πρώτες αρχαίες ελληνικές αποικίες ιδρύθηκαν εκτός Ελλάδας στις αρχές του 8ου αιώνα π.Χ., ενώ ο εκτεταμένος αποικισμός συνεχίστηκε μέχρι τον 5ο αιώνα π.Χ.

Ιδρύθηκαν πολλές πόλεις και οικισμοί και κατά τη διάρκεια αυτών των αιώνων ο ελληνισμός εξαπλώθηκε στην Ευρώπη, την Αφρική και την Ασία, φτάνοντας συνολικά τους 500 – 60.000 από τους οποίους ήταν Έλληνες πολίτες.

Η ίδρυση αποικιών (αποικίαι, ενικός) ήταν μια οργανωμένη προσπάθεια μεγάλων πόλεων-κρατών, αν και σε πολλές περιπτώσεις γινόταν με τη συνεργασία πόλεων.

Τα μέρη που πρόκειται να αποικιστούν έχουν επιλεγεί προσεκτικά εκ των προτέρων, όχι μόνο για τα πιθανά εμπορικά οφέλη τους, αλλά και για να παρέχουν προστασία από τους θορυβώδεις.

Η πρώτη ελληνική αποικία που σχηματίστηκε εκτός της σημερινής Ελλάδας βρισκόταν στα Πυθαγόρεια Νησιά (σημερινή Ίσκια, Ιταλία).

Η αποικία ιδρύθηκε μεταξύ 770 και 760 π.Χ. από τους Χαλκιδείς και τους Ερυθραίους. Λίγα χρόνια αργότερα, οι κάτοικοι της Σάλκης και της Κύμης ίδρυσαν την Κύμη, στη σύγχρονη Καμπανία, στην ηπειρωτική Ιταλία, απέναντι από τα Πυθαγόρεια νησιά.

Γύρω στο 734 π.Χ., οι Έλληνες άρχισαν τον επίσημο αποικισμό της Σικελίας: η Νάξος, οι Συρακούσες, η Κατάνια, οι Λεοντίνες, τα Μέγαρα Hyploya και η Miley στη Σικελία ιδρύθηκαν πριν από το 700 π.Χ.

Ταυτόχρονα, ελληνικές αποικίες άρχισαν να εγκαθίστανται στη νότια Ιταλία με το Τορόντο, το Κυπαρίσσι και τον Κρότωνα (Κρότωνα) και το Regium.