Βελτίωση της διαχείρισης των προστατευόμενων θαλάσσιων περιοχών, προώθηση της διατήρησης οικοτόπων και απειλούμενων ειδών, ενίσχυση της αλιείας βιώσιμη και επανοικοδόμηση των πιο εύθραυστων και ευαίσθητων περιοχών, ευαισθητοποίηση οργανισμών, ιδρυμάτων, πολιτών και τουριστών για να βιώσουν τη θάλασσα με συνειδητό τρόπο.

Αυτοί είναι οι στόχοι των έργων που ξεκίνησαν σε τρεις θαλάσσιες προστατευόμενες περιοχές της Σαρδηνίας – στο Capo Carbonara (Villasimius), στο Capo Caccia Isola Piana (Alghero) και στο L’Asinara – που γεννήθηκαν χάρη σε μια συνεργασία μεταξύ της ιταλικής Fondazione Capellino και της αγγλικής Blue Marine. Θεμέλιο.

Ο πρώτος είναι ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός που ιδρύθηκε τον Ιούνιο του 2019, ο οποίος στοχεύει στη διαφύλαξη της βιοποικιλότητας, την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής, τη διάδοση της αναγεννητικής γεωργίας, την αποκατάσταση του τοπίου και των ιστορικών κτιρίων, την προώθηση της οικονομίας επανένταξης. σε όλους αυτούς τους τομείς, δηλαδή ένα μοντέλο – που δημιουργήθηκε από το Ίδρυμα Capellino, το οποίο προβλέπει ότι το 100% των εσόδων (καθαρά από κόστος και φόρους) προορίζεται για το κοινό καλό – που θέλει να ανατρέψει το σημερινό, εξορυκτικό, άπληστο και συντριπτικό. , πειραματίζοντας την επανένταξη της βιοποικιλότητας, ξεκινώντας από την οικονομία και τις επιχειρήσεις, για να αποκαταστήσουμε την ακεραιότητα της εμπειρίας της ζωής μας με τη φύση.

Το Blue Marine Foundation είναι μια ΜΚΟ με έδρα το Λονδίνο που εργάζεται για την αποκατάσταση της υγείας των ωκεανών αντιμετωπίζοντας την υπεραλίευση, ένα από τα μεγαλύτερα περιβαλλοντικά προβλήματα στον κόσμο. Με έργα σε εξέλιξη στην Παταγονία και τον Ινδικό Ωκεανό, στην Αγγλία και την Ελλάδα, στις Βαλεαρίδες και στην Ιταλία, στην Τοσκάνη, την Απουλία, τη Σικελία και τη Σαρδηνία.

«Αυτή τη στιγμή υπάρχουν οκτώ έργα στην Ιταλία, εκτός από ένα, όλα περιβαλλοντικού αποτυπώματος σε προστατευόμενες θαλάσσιες περιοχές, όλα διαφορετικά, γιατί κάθε περιοχή έχει τις δικές της ιδιαιτερότητες και κρίσιμες στιγμές», εξηγεί η Giulia Bernardi, θαλάσσια βιολόγος που διαχειρίζεται τις πρωτοβουλίες της Blue Marine. στην χώρα μας. Οι Θαλάσσιες Προστατευόμενες Περιοχές, εάν διαχειρίζονται σωστά, αναγνωρίζονται ως το μόνο πραγματικό εργαλείο που μπορεί να δώσει ανάκαμψη στη θάλασσα και είμαι πολύ ικανοποιημένος με το πώς πάνε, υπάρχει ενθουσιασμός, οι διευθυντές έχουν πολύ κίνητρα, δικτύωση, άλλο ενισχυτή που θέλουν μπαίνω. Τους ζητήσαμε να αναπτύξουν μερικές ιδέες, μετά τις αξιολογήσαμε μαζί και γεννήθηκαν αυτές οι SMART δραστηριότητες, το οποίο είναι ένα αρκτικόλεξο για το προγραμματιζόμενο, μετρήσιμο, αναπαραγώγιμο, απτό».

Ο Bernardi εξηγεί: «Στο Capo Carbonara φροντίζουμε για τον καθαρισμό και την απόρριψη παλιών αλιευτικών εργαλείων που έχουν εγκαταλειφθεί στον βυθό της θάλασσας, πηγή ρύπανσης και κίνδυνο για την πανίδα και τη χλωρίδα».

Το Ίδρυμα Capellino υπενθυμίζει ότι αυτή η περιοχή – το τέταρτο τουριστικό θέρετρο στη Σαρδηνία με περισσότερους από 1 εκατομμύριο επισκέπτες το χρόνο – είναι ζωτικής σημασίας για τα θαλάσσια οικοσυστήματα, με βράχους γρανίτη στις παραλίες και τεράστια λιβάδια Posidonia oceanica, καταφύγιο για πολλά είδη που αναπαράγονται και αναπτυχθεί εδώ. Αυτό το οικοσύστημα θεωρείται σήμερα από την επιστημονική κοινότητα ως ένα από τα σημαντικότερα στη Μεσόγειο όσον αφορά τη βιοποικιλότητα. Για το έργο αυτό -που ξεκίνησε τον Ιανουάριο- θα επενδυθούν 74.000 ευρώ σε 2 χρόνια. Ο επιστημονικός συντονισμός και ο σχεδιασμός είναι του Fabrizio Atzori, διευθυντή του Amp.

«Στο Capo Caccia – εξηγεί ο βιολόγος – υπάρχει η μεγαλύτερη παρουσία βυθισμένων σπηλαίων στην Ιταλία, ίσως στην Ευρώπη, και αυτή η περιοχή είναι πολύ δημοφιλής σε όσους αγαπούν τις καταδύσεις, αλλά είναι κρίμα που όλοι ρίχνουν άγκυρα αδιακρίτως. Έτσι, τέσσερις γραμμές πρόσδεσης εγκαθίστανται στο ακραίο νότιο τμήμα του ακρωτηρίου, για να ενθαρρύνουν την υποβρύχια δραστηριότητα των δυτών που είναι εξουσιοδοτημένοι να δραστηριοποιούνται στην περιοχή, ενώ παράλληλα προστατεύουν απειλούμενα είδη όπως το κόκκινο κοράλλι, ο διάδημος σκαντζόχοιρος, ο γιγάντιος τρίτωνας. , η ημερομηνία της θάλασσας».

Τέλος, ο Asinara, «όπου αναμένεται η ευαισθητοποίηση των ψαράδων, μέσα από μια σειρά δράσεων – συνεχίζει ο Bernardi – συμπεριλαμβανομένης της παρακολούθησης των αστακών: όποιος τους πάρει υπό το μέγεθος, αντί να τους πουλήσει κάτω από τον πάγκο, μπορεί να τους παραδώσει σε μια ομάδα ναυτικών. βιολόγοι, που τους βάζουν καρτέλα και τους αφήνουν στη θάλασσα, ενώ ο ψαράς πληρώνεται. Μια άλλη ενέργεια είναι η παρακολούθηση των αλιευτικών εργαλείων: όποιος είναι εξουσιοδοτημένος να ψαρεύει, δέχεται ότι οι γλάστρες, τα δίχτυα και άλλα εργαλεία χαρτογραφούνται και αναγνωρίζονται, για να καταλάβετε αν η προσπάθεια ψαρέματος μέσα στον Ενισχυτή είναι υπερβολική ή υποφερτή». το Εθνικό Πάρκο.

© Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος