Όλα όσα περνάμε σήμερα έχουν σχεδιαστεί σε μεγάλο βαθμό. Οι άνδρες που θα μεταφέρουν τη χώρα προς τις ολικές διαθέσεις του κυριαρχία ανατράφηκαν στους μεγαλύτερους κερδοσκοπικούς χρηματοοικονομικούς οργανισμούς. Ακόμα και η Repubblica το γράφει: “Το όνειρο – ακόμα και η Repubblica το αποκαλεί έτσι – των μεγάλων ολιγαρχών». Το όνειρο των μεγάλων ολιγαρχών είναι να τους ξεσκίσουν συντάγματα: «Αρκετά με την ισορροπία δυνάμεων», γράφουν. Η Repubblica αναλαμβάνει μια αναφορά από την τράπεζα Goldman Sachs που λέει: «Το όνειρο των χρηματοδότων είναι: αρκετά με την ισορροπία δυνάμεων. Αρκετά με αυτά τα συντάγματα μολυσμένα από σοσιαλιστικές ιδέες», επομένως πολύ προκατειλημμένο υπέρ των λαών. Αυτό είναι ένα από τα όνειρα της Golman Sachs. Περίεργο, όμως, αυτή η τράπεζα που έχει αυτές τις ιδέες τόσο περίεργες από την άποψή μας, γιατί για αυτές συνειδητοποιώ ότι τα συντάγματα, για τα μεγάλα ιδιοκτήτες τραπεζώνείναι εμπόδιο, οπότε θα ήθελαν να τα σκίσουν.
Αυτά της λέει η Goldman Sachs, τα αναφέρει και η Repubblica, αλλά δεν είναι τίποτα για κανέναν. Αλλά, όταν από την Goldman Sachs, φθάνουν τρεις άνδρες που υπήρξαν μέρος αυτής της τράπεζας όπως π.χ Μάριο Μόντι, Μάριο Ντράγκι μι Ρομάνο Πρόντιαρχίζουμε να ανησυχούμε.

Εάν αυτή η τράπεζα πει ότι είναι απαραίτητο να σκίσει τα συντάγματα, και μετά βάλει έναν άνθρωπο σαν τον Μόντι στην κυβέρνηση ότι το Σύνταγμα κατά τη διάρκεια της θητείας του πρόκειται να το τροποποιήσει για να εισαγάγει κάτι σαν το ισοσκελισμένος προϋπολογισμός (που μάλιστα το σκίζει εκείνο το Σύνταγμα), αντιλαμβανόμαστε ότι δεν ήταν πολιτικό λάθος αλλά ήταν κάτι συνειδητά οργανωμένο.
Επιτρέψτε μου να είμαι ξεκάθαρος, δεν είχαμε δέκα χιλιάδες Ιταλούς πολιτικούς στην Goldman Sachs, επομένως δεν μπορεί να ειπωθεί ότι σύμφωνα με το νόμο των μεγάλων αριθμών, στους δέκα χιλιάδες είναι και τρεις πρωθυπουργοί. Οι τρεις άνδρες που συνεργάστηκαν με την Goldman Sachs, την επενδυτική τράπεζα που υποτίθεται ότι θα αναλάβει την εξουσία στις κυβερνήσεις, γίνονται πρόεδροι του διοικητικού συμβουλίου. Δύο στους τρεις δεν εξελέγησαν. Οι δύο στους τρεις που έφτασαν εκμεταλλευόμενοι το Οικονομία σοκ, εκμεταλλευόμενος την κατάσταση σοκ της χώρας. Το 2011 ήταν ένα πολιτικό, οικονομικό σοκ. Ο ιός που μολύνθηκε i αγορές. Ονομαζόταν lo διάδοση. Ο δείκτης που έδειξαν στην τηλεόραση ήταν ο δείκτης της διαφοράς απόδοσης των κρατικών ομολόγων. Το 2021 θα μπορέσουν και πάλι να επιβάλουν τον ρόλο τους, ο ιός ονομάζεται Coronavirus, και δεν μολύνει τις αγορές αλλά τους ανθρώπους και ο δείκτης -πιο μακάβριος- είναι αυτός των θανάτων από αυτόν τον ιό. Η Goldman Sachs και οι ιδιοκτήτες τραπεζών που συνδέονται με αυτήν χρησιμοποιούν ένα άλλο σύστημα: αυτό που ονομάζεται “περιστρεφόμενες πόρτες”. Δηλαδή, τα άτομα που μπαίνουν σε έναν οργανισμό (που θα έπρεπε να ελέγχει έναν άλλον) στη συνέχεια φεύγουν και βρίσκουν τον εαυτό τους να περνάει από τον ελεγκτή στον ελεγχόμενο.

Για παράδειγμα, ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Μπαρόζοη οποία υποτίθεται ότι εποπτεύει την Goldman Sachs (η οποία προκάλεσε την κρίση χρέους σε Ευρώπη) δεν έλεγχε την Goldman Sachs, αφήνοντάς τον να κάνει ό,τι έπρεπε σε όλη την Ευρώπη, ειδικά στην Ελλάδα και την Ιταλία, και κατά σύμπτωση τότε το Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που έπρεπε να επιβλέπει την Goldman Sachs -και δεν την έκανε- γίνεται πρόεδρος της Goldman Sachs. Στο τέλος της θητείας.
Ο Milano Finanza γράφει: «Τον Νοέμβριο του 2011 ήταν η Goldman Sachs που διακινδύνευσε την πώληση των BTP, η οποία αύξησε το spread και απέρριψε δημοκρατικά τον εκλεγμένο υποψήφιο». Αυτή η ίδια Goldman Sachs που προκάλεσε την κρίση, τι κάνει; Στείλε τον δικό σου άνθρωπο στην προεδρία του συμβουλίου. Ονομάζεται σύστημα περιστρεφόμενης πόρτας: βγαίνουν από τη μία πλευρά και ξαναμπαίνουν από την άλλη. Αυτά δεν μπορούν να είναι συμπτώσεις με τον πιο απόλυτο τρόπο.

Ποια είναι η φιλοσοφία αυτών των ανδρών; Η ιδέα αυτών των ολιγαρχιών, και την έγραψαν στη Repubblica το 1992, με μια φωτογραφία του Μάριο Ντράγκι. Ποια ήταν η ιδέα του; Πρέπει να χτυπήσεις Μισθός μι συντάξεις. Το άρθρο το διαβάζει «Πρέπει να πληρώσουμε για την υγεία και την εκπαίδευση, χρειαζόμαστε αυστηρότητα»: πληρωμένη εκπαίδευση, πληρωμένη υγειονομική περίθαλψη, πρέπει ιδιωτικοποιήσει και μειώστε τον αριθμό των δημόσιοι υπάλληλοι. Ο κανόνας «δάκρυα και αίμα» τουλιτότητα. Ποιος το κυκλοφόρησε επίσημα το 1992; Μάριο Ντράγκι, που συναντάμε σήμερα στο Κυβέρνηση.

The European Matrix, η αλήθεια πίσω από τα παιχνίδια εξουσίας – Με τον Francesco Amodeo