Η υβριδική ζωή ήταν το μοτίβο της τελευταίας έκδοσης του Book City στο Μιλάνο από την οποία φτιάξαμε μια εξίσου υβριδική επιλογή βιβλίων για διάφορα αθλήματα ως πρόταση ιδεών για δώρα Χριστουγέννων. Ενώ περιμένουμε να αποκατασταθεί το επίδομα πολιτισμού για τους νέους σύμφωνα με νέα κριτήρια, ένα βιβλίο θα μπορούσε να είναι ένα ευπρόσδεκτο δώρο σε δυνατούς αναγνώστες αλλά και σε όσους θέλουν να γίνουν. Σαν Αθλητές του Φράνκο Αρμίνιο (Χάρπερ Κόλινς) που μετατρέπει την πεζή προσπάθεια σε ασυνήθιστους ποιητικούς στίχους. Άλλωστε, ο Έλληνας ποιητής Πίνδαρος είπε ότι ο αθλητής χρειάζεται την ποίηση ως απαραίτητη στιγμή για το αθλητικό κατόρθωμα, μια διαχρονική αξία που αναδύεται από τη φευγαλέα ύπαρξη, για να γιορτάζεται όπως του αξίζει. Όπως ο ποιητής του ολυμπιακός Ο Αρμίνιο πιστεύει επίσης ότι οι αθλητές γίνονται πιο ανθεκτικοί με τους στίχους που τους αφιερώνουν και ακόμη περισσότερο: Να είστε κοντά στους άνδρες του μαραθωνίου, να σημειώσετε τον ρυθμό, το όνομα, να προσεύχεστε για εσάς και για αυτούς. Ή: Ο σπρίντερ φαντάζεται το πιστόλι της μίζας στραμμένο στην καρδιά. Χωρίς να χτυπηθεί αρχίζει το τρέξιμο του σαν πληγωμένος κάπρος. Άλλωστε, οι αθλητές προέρχονται από μια ελληνική λέξη που σημαίνει αγώνας και επίσης αγώνας, διαχρονικά, με τον αντίπαλο με τον εαυτό του. Το ίδιο ποίημα ανακηρύχθηκε στην αρχαία Ελλάδα σε έναν άγωνα που του επιφύλασσαν, έναν διαγωνισμό λέξεων από τον οποίο αναδείχτηκε ένας νικητής που έλαβε ως έπαθλο ένα στεφάνι από φύλλα, όπως αυτό που φοράνε σήμερα οι πρόσφατοι απόφοιτοι μετά την υπεράσπιση της διατριβής τους. Ή ανεγέρθηκε άγαλμα.

Εξίσου υβριδική είναι η ιστορία ποδηλατών παθιασμένων με ένα άθλημα σε μια εποχή που δεν ήταν τόσο εύκολο για τις γυναίκες να το κάνουν όσο σήμερα. vΉθελα να γίνω δρομέας του Gianluca Alzati (Ediciclo) ερμηνεύει ξανά το παγκόσμιο πρωτάθλημα ποδηλασίας δρόμου του 1968 με διαφορετικό τρόπο, μια χρονιά της οποίας η νίκη του Vittorio Adorni μνημονεύεται πάντα και ποτέ το πρώτο χάλκινο μετάλλιο Ιταλού ποδηλάτη. Οι εξέχουσες και συναρπαστικές στιγμές της καριέρας της Milena Morena Tartagni αφηγούνται με μεγάλη λεπτομέρεια, επίσης νικήτρια με δύο ασημένια μετάλλια πάντα στο παγκόσμιο πρωτάθλημα δρόμου, Leicester 1970 και Mendrisio 1971. Ωστόσο, εκείνα τα χρόνια με τη Novella Calligaris στην κολύμβηση και την Paola Pigni στον στίβο ήταν οι πρώτοι που έφεραν μετάλλια στην Ιταλία σε διεθνείς αγώνες στους κλάδους της κούρασης. Ο δρομέας, σε μια εποχή που ο επαγγελματισμός στην ποδηλασία ήταν ακόμα αρσενικός, μπόρεσε να συνδυάσει προπόνηση και εκατό αγώνες κέρδισε με συνεχή βοήθεια στην οικογενειακή επιχείρηση στον τομέα των εστιατορίων στην περιοχή Senago, ένα μέρος με παράδοση ποδηλασίας, ειδικά στην τομέα της νεολαίας, όπου ο Tartagni ήταν επίσης υπεύθυνος ως σύμβουλος για τον αθλητισμό.

Στο βιβλίο, ο συγγραφέας υπογραμμίζει το ασυνήθιστο πάθος για εκείνα τα χρόνια μιας γυναίκας που ήθελε να γίνει δρομέας όπως λίγοι άλλοι Ιταλοί ακολουθώντας το παράδειγμα της Alfonsina Strada, του Εμίλιου διαβόλου με φούστα από τον Castelfranco που γράφτηκε στο Giro di Lombardia το 1917 από τότε κανένας κανονισμός δεν εμπόδισε τους αγώνες στο δρόμο προκαλώντας άνδρες αθλητές και έκανε το ίδιο το 1924, όταν ζήτησε να συμμετάσχει, η πρώτη γυναίκα ποτέ και χωρίς ομάδα, στο Giro d’Italia. Μισό αιώνα αργότερα, η γυναικεία ποδηλασία εξακολουθούσε να αντιμετωπίζεται με περιφρόνηση από τους περισσότερους και απρόσεκτη από όλα: Η Μορένα φορούσε σορτς, που δεν την εμπόδιζε να κάνει πετάλι και ως εκ τούτου, εκτοξευόμενη στους δρόμους του Σεβέζο, προς κατάπληξη των περαστικών που δεν είχαν συνηθίσει να βλέπουν μια γυναίκα σε αγωνιστικό ποδήλατο, ένιωσε πάνω από το φεγγάρι, σαν να ήταν ο ιδιοκτήτης του κόσμου.

Δεν θα μπορούσε να λείπει ένα βιβλίο για το ντόπινγκ, τα όρια του οποίου επεκτείνονται από το φαρμακευτικό αλκοόλ στη μηχανική με το αντιντόπινγκ που δεν είναι πάντα ικανό να το διαπιστώσει και να το αντιμετωπίσει έγκαιρα. Να ανατρέξουμε στην ιστορία του φαινομένου μεγάλοή αθλητική απάτη του Sergio Giuntini (edicycle). Ένας υβριδισμός που ο αθλητισμός θα έκανε ευχαρίστως χωρίς, αλλά που επιμένει και παρακινεί ορισμένους αθλητές να τον εξασκήσουν ξεκινώντας με τον μαραθωνοδρόμο Dorando Pietri, μια θρυλική φιγούρα που περιβάλλεται από πολλές αμφιβολίες για την κατάρρευση ή την κατάρρευση που ήταν λίγα μέτρα από τη γραμμή τερματισμού. Ανάμεσα στις πολλές εικασίες ανέκαθεν υπήρχε η υπόθεση ότι εξαρτιόταν από ένα κοκτέιλ με βάση το αλκοόλ και τη στρυχνίνη, άλλωστε από την αρχαιότητα το αλκοόλ φημιζόταν για τα διεγερτικά του αποτελέσματα και για την υψηλή περιεκτικότητα σε ζάχαρη. Τότε η περίφημη φωτογραφία που τον δείχνει υποστηριζόμενο από δύο κριτές να διασχίζει τη γραμμή του τερματισμού στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου (1908) με ένα κομμάτι φελλού στο χέρι τον έκανε να υποψιαστεί. Μπορεί να το χρησιμοποιούσε όπως πολλοί δρομείς για να ανακουφίσει την ένταση στα χέρια και τα δάχτυλά του, αλλά συχνά έτυχε να χρησιμεύει και ως δοχείο για κρασί, κονιάκ και άλλα ενεργειακά ποτά. Άλλωστε, είχαν προηγηθεί επεισόδια αλκοόλ ήδη στην πρώτη έκδοση των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας (1896), τα οποία έμειναν στην ιστορία και για τον Έλληνα μαραθωνοδρόμο Σπυρίδωνα Λούη που σταμάτησε στην ταβέρνα για αλκοολούχο και μετά διέσχισε η γραμμή τερματισμού πρώτα. Και τέσσερα χρόνια αργότερα, στον Ολυμπιακό μαραθώνιο του Σεντ Λούις, ο Thomas Hicks εθεάθη να πίνει τακτικά ένα κοκτέιλ από στρυχνίνη, κονιάκ και θειικό άλας. Αλλά ήταν μια εποχή κατά την οποία η κουλτούρα του αντιντόπινγκ δεν ήταν ακόμα στον ορίζοντα, ενώ το ντόπινγκ είχε ήδη απογειωθεί, πάντα δύσκολο να εντοπιστεί και να συλληφθεί. Το αλκοολούχο βοήθημα χρησιμοποιείται ακόμα μεταξύ αθλητών που το λαμβάνουν για τις επιπτώσεις του που εκδηλώνονται κυρίως σε ψυχολογικό επίπεδο καθώς μειώνει την ένταση και το άγχος: ο χρυσός Ολυμπιονίκης στο άλμα εις ύψος του Λονδίνου (2012) Ivan Ukhov τέσσερα χρόνια νωρίτερα ήταν παρουσιάστηκε άβολα στην πλατφόρμα στη συνάντηση στη Λωζάνη. Ωστόσο, το αλκοόλ δεν βελτιώνει τη σωματική απόδοση, η επιστήμη δεν έχει επαληθεύσει καμία εργογονική επίδραση στη μυϊκή δύναμη ή σε αερόβιες δραστηριότητες μεγάλης διάρκειας, όπως το τρέξιμο στον μαραθώνιο.