Πολλά ιστορικά και υποβλητικά μέρη ξαναζωντανεύουν μέχρι τις 9 Ιουλίου με το Scene di Paglia, il Φεστιβάλ Casoni και Waters. Εξοχικές κατοικίες, ιχθυοκαλλιέργειες, αντλίες αφυδάτωσης, ιστορικές βίλες και κέντρα πόλεων θα είναι το βήμα για την 14η έκδοση της εκδήλωσης κουκλοθέατρο, πεζογραφία, χορός και μουσική. δύο επαρχίες, Πάντοβα Και Βενετίακαι οκτώ δήμους (στοχεύουννέος δήμος στο δίκτυο του φεστιβάλ, καθώς και Piove di Sacco, Arzergrande, Brugine, Codevigo, Correzzola, Legnaro, Sant’Angelo di Piove) θα φιλοξενήσει είκοσι παραστάσεις, περιφερειακές πρεμιέρες και πολλά συναντήσεις με καλλιτέχνες να πει το “αντίθετες διαδρομές» της εποχής μας. Μέσα από το χορό, τη μουσική και το θέατρο θα μπορεί ο κάθε συμμετέχων βουτήξτε σε μια διαφορετική διάστασηστην οποία θα μπορέσει να αναλάβει ένα μονοπάτι του προσωπικός και ελεύθερος προβληματισμός, αποκομμένο από τα λογικά και κομφορμιστικά όρια της εποχής μας. Δεν είναι τυχαίο ότι προέρχονται δύο φιγούρες από την ιταλική ιστορία και λογοτεχνία, από τις οποίες εμπνέονται ορισμένες εκπομπές Πιερ Πάολο Παζολίνι Και Italo Calvino. Εντελώς ελεύθεροι στοχαστές και συχνά σε αντίθεση με το πνεύμα της εποχής τους. Ραντεβού που θέλουν επίσης να κάνουν γνωστό α γη φωλιασμένη ανάμεσα στο νερό και τη γηχάρη σε προτάσεις Αθλητισμός (περιηγήσεις με ποδήλατο και εκδρομές με κανό) εκδ φαγητό και κρασίεκτός από την επίσκεψη σε ιστορικές αγορές όπως αυτή του Brugine, το παλαιότερο στο Βένετο. Ως καινοτομία της έκδοσης σχεδιάζεται επίσης ένας εξωφρενικός κούριερ, «Πλανήτη βλέμματα», που θα επιτρέψει στο κοινό να προσεγγίσει τις διάφορες θεατρικές παραστάσεις, διασκορπισμένες στις διάφορες τοποθεσίες και όχι μόνο. Από την Cittadella στην Πάντοβα, από το Montegrotto στην περιοχή Saccisica, οι λάτρεις του θεάτρου ενδιαφέρονται να συμμετάσχουν στις παραστάσεις του ΦεστιβάλΓια μοιράζονται γνώσεις, συναισθήματα και αντιμετωπίζουν επαγγελματίες των τεχνών του θεάματος. Η πρόταση, που γεννήθηκε με την υποστήριξη τουΠανεπιστήμιο της Πάντοβαςεμπλουτίζεται από επισκέψεις σε μέρη που σχετίζονται με Σκηνές από άχυρο, μεταξύ εκθέσεις, συναντήσεις με καλλιτέχνες και πρωταγωνιστές της εκδήλωσης και στιγμές συζήτησης πριν και μετά την παρακολούθηση παράστασης. Ως μέρος του πλούσιου προγράμματος, λαμβάνοντας ως παράδειγμα τον Piove di Sacco, δεν θα λείπουν κλασικές προτάσεις, εμπνευσμένες από τον κόσμο αρχαία ελληνικά και λατινικάσαν μια Πηνελόπη που ξαναπροτάθηκε σε ένα μοντέρνο κλειδί, και αναμφισβήτητα καινοτόμες παραλλαγές, όπως η περιπλανώμενη παράσταση Real Heroes of Oscenicaκαθηλωτική, κατασκευασμένη με τεχνολογίες ήχου 360 που υποστηρίζονται από Εικονική πραγματικότητα και έχει ήδη εκπροσωπηθεί σε Ελλάδα, Ισπανία, Χιλή, Αργεντινή και Ουρουγουάη, μεταξύ Η Χιλή του Πινοσέτ και η Νότια Ιταλία.

Η εναρκτήρια εικόνα είναι του Antonio Delluzio

Η ΙΟΡΔΑΝΙΑ ΜΕΤΑΞΥ ΙΔΑΝΙΚΩΝ ΠΟΛΕΩΝ ΚΑΙ ΠΟΛΛΩΝ ΙΣΤΟΡΙΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΩΝ

του Μάσιμο Σιδέρι

Είναι η ποίηση της πέτρας να «ακούς» με τα μάτια έστω μια φορά, το ταξίδι της ζωής: την Πέτρα. Άνεμος, ιστορία και έρημος. Προγονικές συναισθησία για την εκ νέου ανακάλυψη της διάσπαρτης τέχνης των ταξιδιωτών γνώσης. Η Πέτρα είναι ο μεταφυσικός, παράδοξος αρχαιολογικός χώρος, αυτός που όλοι γνωρίζουν ακόμη και χωρίς να τον έχουν δει ποτέ. Σαν ένα βιβλίο για να ξεφυλλίσουμε που μας περιμένει στο κομοδίνο εδώ και χρόνια, παρόλο που γνωρίζουμε ότι δεν θα μας απογοητεύσει. Ξεκινώντας από το El Khasneh, «το Θησαυροφυλάκιο» στα αραβικά, τον συμβολικό ναό που παραμένει σκαλισμένος στο μυαλό μας, όπως ήταν λαξευμένος στην πέτρα της Ιορδανίας τον πρώτο αιώνα π.Χ. από τους Nabataeans, τον προαραβικό πολιτισμό (λίγο σαν τον Οι Ετρούσκοι για εμάς τους Λατίνους). Αλλά ακριβώς, το να περάσουμε από το μεταφυσικό μέρος των ψυχικών καρτ ποστάλ στο φυσικό, αλλά μαγικό μέρος της πραγματικότητας απαιτεί την άσκηση συναισθησίας, τη διασταύρωση πολλών αισθήσεων που βρίσκουμε μόνο όταν φεύγουμε. Έτσι ο θόρυβος του ανέμου της ερήμου που περνάει στην κοιλάδα της Πέτρας θα μας φαίνεται χρωματισμένος κίτρινος ή πικάντικος με πολιτισμό που είναι εξωτικός για εμάς. Όμως η Ιορδανία δεν είναι μόνο η Πέτρα, η πόλη στην έρημο που, μαζί με την Αλ Ούλα, στη Σαουδική Αραβία, μας θυμίζει τον πλούτο των εμπορικών οδών που, μέσω του Φιμπονάτσι, το 1200, θα μας προσφέρουν κατ’ εξοχήν καινοτομία: αριθμοί Ινδοάραβες. Το ταξίδι είναι πάντα κατανόηση: ακόμη και η λέξη αλγόριθμος που επηρεάζει τη ζωή μας σήμερα προέρχεται από τα αραβικά (από το όνομα του μαθηματικού al-Khuwarizmi). Η Πέτρα είναι ο ακρογωνιαίος λίθος ενός διαφορετικού κόσμου που θα επισκεφτούμε περνώντας από τη Λευκή Πόλη, την πρωτεύουσα Αμμάν. Μέσα από την κοιλάδα του Ιορδάνη και τα βουνά της Γαλιλαίας θα συνεχίσουμε για τη Γεράσα, τη σημερινή Jerash και, ξανά στην Αψίδα του Αδριανού, την Οβάλ Πλατεία, τον ναό της Άρτεμης με τις κομψές κορινθιακές κολώνες, τη θεότητα που δίνει τώρα το όνομά της στην αποστολή του Η NASA που θέλει να φέρει πίσω τον άντρα και να πάει γυναίκα στο φεγγάρι (δεν αποτελεί έκπληξη: η Άρτεμις ήταν η δίδυμη αδερφή του Απόλλωνα). Θα φτάσουμε στο όρος Nebo από όπου μπορείτε να θαυμάσετε τις στέγες της Ιερουσαλήμ και της Βηθλεέμ και θα σταματήσουμε μόνο όταν φτάσουμε στη Νεκρά Θάλασσα, την καλύτερη ανάπαυση ευεξίας για τον ταξιδιώτη-εξερευνητή.

ΦΩΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ – ΝΑΜΙΜΠΙΑ

του Massimiliano Jattoni Dall’Asen

Κατά μήκος του δρόμου που οδηγεί από τους αμμόλοφους του Sossusvlei στον κόλπο Walvis, στην ακτή της Ναμίμπια, υπάρχει ένας μικρός οικισμός, κοντά στο Εθνικό Πάρκο Namib-Naukluft: ονομάζεται Solitaire επειδή χάνεται στη μέση του πουθενά. Εδώ, για περισσότερα από 20 χρόνια, ο Percy Cross, πιο γνωστός ως Moose McGrow, έψησε τις μηλόπιτες του, και έγινε θρύλος για τους χιλιάδες ταξιδιώτες που σταμάτησαν στο Solitaire για να ανεφοδιαστούν με καύσιμα στα πρατήρια καυσίμων και να πάρουν αναψυκτικά. Τώρα, ο Moose έφυγε, αλλά οι πίτες του βγαίνουν συνέχεια. Κι εγώ και μια μικρή ομάδα αναγνωστών της Corriere σταματήσαμε να τα γευτούμε, ενώ ξεσκονίζαμε πίνοντας ένα καλό φλιτζάνι καφέ, στα μισά του μακρού ταξιδιού μας στους χωματόδρομους της Ναμίμπια. Ένα ταξίδι που από το σημαντικότερο εθνικό πάρκο της χώρας, αυτό της Etosha, μας οδήγησε στην έρημο Καλαχάρι, σε ένα κυκλικό κυνήγι (οπλισμένοι μόνο με κάμερες!) για ελέφαντες, ρινόκερους, καμηλοπαρδάλεις, kudus, steenboks και φώκιες Cape Cross κατά μήκος την Ακτή του Σκελετού. Κοιμηθήκαμε σε υπέροχα στρατόπεδα με σκηνές, όπως αυτό στο Damaraland, μια σκηνή που μας επέτρεψε να επισκεφτούμε το απολιθωμένο δάσος και το εξαιρετικό μνημείο κληρονομιάς της Unesco στο Twyfelfontein, με τα γκράφιτι και τις βραχογραφίες που διακρίνονται σε μια κοιλάδα από κόκκινο ψαμμίτη. Πήγαμε για ψώνια στο Swakopmund, μια πόλη που περιβάλλεται από την έρημο Namib και τον ωκεανό. Μετά, πάλι, φάγαμε (πολλά και πολύ καλά), μοιραστήκαμε ιστορίες και ερωτευτήκαμε παράφορα αυτά τα φλογερά ηλιοβασιλέματα σαν αμμόλοφους, με αυτούς τους άπειρους χώρους, με το θαύμα που πέρασε μπροστά στα μάτια μας, όπου η Φύση καταφέρνει να δημιουργήσει το αδύνατο.