Η διασύνδεση φυσικού αερίου με τη Σερβία δεν έχει καμία σημασία για τη Βουλγαρία.

Η Bulgargaz και η Bulgartransgaz πρέπει να συγκεντρωθούν και να κάνουν ό,τι είναι δυνατόν για την υλοποίηση του έργου του τερματικού σταθμού υγροποιημένου φυσικού αερίου κατά της Αλεξανδρούπολης / Αλεξανδρούπολης.

Αυτό αναφέρεται σε ανάλυση που έγινε για BGNES, από τον ενεργειακό ειδικό Hristo KazandjievΜέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Βουλγαρικού Φόρουμ Ενέργειας και Μεταλλείων.

Η Βουλγαρία χρειάζεται μια δεύτερη εγκατάσταση αποθήκευσης φυσικού αερίου

Η υπόγεια αποθήκευση φυσικού αερίου Chiren αποτελεί βασικό στοιχείο του συνολικού συστήματος παροχής φυσικού αερίου στη Βουλγαρία. Από την άποψη αυτή, ο πρωθυπουργός Kiril Petkov έκανε μια δήλωση νωρίτερα αυτή την εβδομάδα ότι η παραγωγή του Chiren έχει ανασταλεί, ότι αναζητούνται ευκαιρίες για έγχυση φυσικού αερίου και αύξηση της χωρητικότητάς του στο μέσο της παραγωγικής περιόδου, κάτι που δεν είναι τυπικό για τέτοια εγκατάσταση. Προφανώς, η ομιλία του έχει περισσότερο πολιτικό χαρακτήρα για να ηρεμήσει την κοινή γνώμη παρά για να έχει πραγματικές κατευθύνσεις για δράση από κρατικές εταιρείες, ιδίως τις Bulgargaz, Bulgartransgaz και όλες εκείνες που σχετίζονται με το φυσικό αέριο.

Η επιμονή της αύξησης της συνολικής χωρητικότητας της εγκατάστασης αποθήκευσης φυσικού αερίου Chiren συνεχίζεται. Επί του παρόντος, η συνολική χωρητικότητά του, συμπεριλαμβανομένου του εμπορικού και του ρυθμιστικού αερίου, είναι της τάξης των 1,26 δισεκατομμυρίων κυβικών μέτρων. Προωθείται συνεχώς η ιδέα να γίνει 1,8 δισ., η οποία είναι εξαιρετικά μη βιώσιμη και οδηγεί στη δαπάνη τεράστιων κεφαλαίων με μέτρια αποτελέσματα. Οι ενέργειες για την επέκτασή του χρονολογούνται 20 χρόνια πριν. Μέχρι στιγμής έχει επιτευχθεί αύξηση της ημερήσιας χωρητικότητας.

Η Βουλγαρία χρειάζεται άλλη μια εγκατάσταση αποθήκευσης εάν θέλει να είναι κέντρο διανομής φυσικού αερίου. Δεν υπάρχει εξέλιξη σε αυτό το θέμα. Μια δεύτερη εγκατάσταση αποθήκευσης φυσικού αερίου θα είχε πολύ σημαντικό μερίδιο στην ανάπτυξη της αγοράς, ακόμη περισσότερο στο πλαίσιο αυτής της δυναμικής των αυξήσεων των τιμών.

Η Bulgartransgaz πρέπει να επανεξετάσει την πολιτική της όσον αφορά την ανάπτυξη της Chiren UGS και να βασίζεται όχι τόσο σε νέες γεωτρήσεις, αλλά στην αποκατάσταση παλαιών και στην εφαρμογή σύγχρονων μεθόδων για την εντατικοποίηση των υφιστάμενων γεωτρήσεων. Κάτι που είναι φθηνότερο και έχει πολύ μεγαλύτερο αποτέλεσμα, συμπεριλαμβανομένης της εφαρμογής τεχνολογίας fracking για τη βελτίωση των ιδιοτήτων του τανκ της Chiren, κάτι που είναι απολύτως ρεαλιστικό.

Ευέλικτα συμβόλαια

Οι συμφωνίες της Βουλγαρίας με τη Ρωσία ήταν μέχρι στιγμής επαρκείς για να εγγυηθούν τον εφοδιασμό φυσικού αερίου. Ένα άλλο θέμα είναι ότι η Βουλγαρία δεν προστατεύεται από επιπόλαιες επιδόσεις, όπως ήταν το 2009. Στη συνέχεια, παρά την ύπαρξη συμβολαίων και διαβεβαιώσεων, το φυσικό αέριο σταμάτησε. Πρόκειται για περιστάσεις ανωτέρας βίας, που δυστυχώς συμβαίνουν. Και για να μην συμβεί αυτό, η Βουλγαρία πρέπει να επιτύχει τη μέγιστη διαφοροποίηση.

Όσον αφορά τις επικείμενες διαπραγματεύσεις για τη σύμβαση, είναι εξαιρετικά σημαντικό για την Bulgargaz να κάνει μια εις βάθος ανάλυση της κατανάλωσης φυσικού αερίου, της κατανάλωσης μεμονωμένων μεγάλων καταναλωτών, προκειμένου να επιτευχθεί αυτή η ισορροπία προσφοράς και κατανάλωσης από όλες τις πιθανές πηγές.

Το μελλοντικό μας συμβόλαιο πρέπει να είναι πιο ευέλικτο από αυτό που είχαμε μέχρι τώρα.

Αυτό που γνωρίζουμε ανεπίσημα είναι ότι η σύμβαση αφορούσε τις πλήρεις ποσότητες παραδόσεων και οι ποσότητες αυτές χωρίστηκαν σε δύο παρτίδες. Το ένα, το 80% των ποσοτήτων ήταν άνευ όρων και αποκτήθηκαν με τη ρήτρα «take or pay». Από την άλλη, οι ποσότητες διαπραγματεύονταν χρόνο με τον χρόνο. Αυτή η δομή πρέπει να διατηρηθεί και το μερίδιο των επιπλέον διαπραγματεύσιμων ποσοτήτων θα αυξηθεί σε βάρος των υποχρεωτικών. Όλα εξαρτώνται από την ανάλυση που θα κάνει η νέα διοίκηση της Bulgargaz. Ελπίζω να κάνει καλή δουλειά.

Η αλλαγή στην Bulgargaz έχει πολιτικά κίνητρα

Η απόφαση αλλαγής της διοίκησης της Bulgargaz είναι πολιτική, όχι τεχνική και οικονομική. Ο λόγος είναι ότι η προηγούμενη διοίκηση έκανε ό,τι ήταν δυνατό για να ορίσει τιμές όχι τόσο υψηλές όσο θα έπρεπε, τηρώντας τους κανόνες και τους κανονισμούς τιμολόγησης. Μπορεί ακόμη να αναμένεται κάποια βελτίωση στη διαχείριση, αλλά δεν είμαι αισιόδοξος λόγω του γεγονότος ότι η Bulgargaz λειτουργεί στο πλαίσιο σαφώς καθορισμένων και σαφών συμβάσεων, με ακριβείς και σαφείς ευκαιρίες για προμήθεια φυσικού αερίου.

Πρέπει να είναι σαφές ότι παρά όλες τις πολιτικές δηλώσεις, η Βουλγαρία καταναλώνει μόνο ρωσικό φυσικό αέριο. Το Αζερμπαϊτζάν, μάλιστα, αντικαθίσταται από το ρωσικό με ανταλλαγή. Μέχρι το τέλος του έτους, οι τιμές του φυσικού αερίου στη Βουλγαρία θα κυριαρχούνται από τη σύμβαση προμήθειας με τη Ρωσία.

Ο Θεός να κάνει να έχει ολοκληρωθεί η ιστορική σύνδεση φυσικού αερίου Στάρα Ζαγορά-Κομοτηνής, αλλά υπάρχουν σοβαρές αμφιβολίες ότι αυτό θα πραγματοποιηθεί μέχρι το τέλος του χρόνου. Είναι θέμα να τεθεί σε κανονική λειτουργία, όχι να ολοκληρωθεί η κατασκευή, γιατί μετά την ολοκλήρωσή του υπάρχει αρκετός χρόνος για να τεθεί σε κανονική λειτουργία.

«Συλημένος στην αμαρτία» ή η ιστορία της διασύνδεσης με την Ελλάδα

Η ίδια η έναρξη του αγωγού φυσικού αερίου Στάρα Ζαγορά-Κομοτηνή θεωρήθηκε αμαρτία, διότι το έργο δεν δομήθηκε ως διασύνδεση μεταξύ των δύο παρόχων φυσικού αερίου της Βουλγαρίας και της Ελλάδας, αλλά υλοποιείται ως εμπορικός αγωγός φυσικού αερίου. Δηλαδή υλοποιείται ως εταιρικό έργο. Αυτό σημαίνει ότι ο χρήστης της διαδρομής θα πληρώσει ένα τέλος μεταφοράς. Το έργο ξεκίνησε το 2009 και επρόκειτο να ολοκληρωθεί το 2013, στη συνέχεια αναβλήθηκε για το 2015, υπήρξε μια χρονική περίοδος κατά την οποία δεν έγινε καθόλου λόγος για αυτό. Το 2017 φημολογήθηκε ότι θα κατασκευαστεί, με τα πρώτα χλοοτάπητα να γίνονται αρκετές φορές.

Ο κύριος λόγος καθυστέρησης του έργου σκόπιμα και συστηματικά με διάφορα διοικητικά κόλπα είναι το γεγονός ότι η Βουλγαρία έχει υπογράψει σύμβαση προμήθειας με την Gazprom, καλύπτοντας όλη την κατανάλωση 100%. Αν δηλαδή ο αγωγός φυσικού αερίου Στάρα Ζαγορά-Κομοτηνή τεθεί σε λειτουργία σε προγενέστερο στάδιο στα τέλη του 2022, δεν έχουμε καμία σχέση με αυτό το αέριο του Αζερμπαϊτζάν, δεν έχει αγορά στη χώρα μας.

Ο άλλος λόγος είναι γεωπολιτικός. Παραβιάζεται το μονοπώλιο της Gazprom, κάτι που είναι πολύ δύσκολο να αποδεχθεί η Ρωσία.

Η ιστορία αυτού του έργου επαναλαμβάνεται κατά την κατασκευή του τερματικού σταθμού υγροποιημένου φυσικού αερίου / LNG / απέναντι από την Αλεξανδρούπολη / Αλεξανδρούπολη. Το έργο αυτό ξεκίνησε ταυτόχρονα με τη σύνδεση του συστήματος Στάρα Ζαγορά-Κομοτηνής. Η κατασκευή δεν έχει ξεκινήσει ακόμα. Πριν από ένα χρόνο ανακοινώθηκε ότι θα τεθεί σε λειτουργία στα τέλη του 2022. Πριν από λίγους μήνες η ημερομηνία αυτή προσαρμόστηκε στο 2024. Ο Θεός φυλάξοι θα τεθεί σε λειτουργία τότε, γιατί αυτός ο τερματικός σταθμός είναι εξαιρετικά βασικός για τη Βουλγαρία και την χώρες. από τα Βαλκάνια. Θα πραγματοποιήσει μια πολύ μακροπρόθεσμη και μακροπρόθεσμη διαφοροποίηση των πηγών φυσικού αερίου. Υπάρχουν πολλοί λόγοι για να τορπιλιστεί αυτό το έργο. Η Ρωσία έχει το μεγαλύτερο συμφέρον για την αποτυχία και την αναστολή της εφαρμογής της για μεγάλο χρονικό διάστημα. Είναι θέμα πολιτικής βούλησης των βουλγαρικών αρχών να υλοποιήσουν αυτό το έργο το συντομότερο δυνατό και να αναζητήσουν πολύ σοβαρή υποστήριξη από την Ε.Ε. Η ελληνική πλευρά φαίνεται πολύ αδιάφορη.

Οι Έλληνες πάντα δούλευαν ομαδικά με την Gazprom

Η Ελλάδα χρησιμοποιεί πράγματι τον ημιτελή αγωγό ως μέσο επιρροής, ακόμη και πίεσης στη Βουλγαρία. Οι Έλληνες δούλευαν πάντα σε ομάδα με την Gazprom και την Gazexport, επειδή η θέση τους σε μια σειρά από πτυχές που σχετίζονται με την ανάπτυξη αγωγών φυσικού αερίου υποστηρίζει τη στρατηγική της Gazprom. Επωφελούνται από μερίσματα ως προς την τιμή, πιο ευέλικτους όρους και πολλά άλλα.

Τα συμφέροντα της Ελλάδας σε κάποιο βαθμό ανταποκρίνονται στα συμφέροντα της Βουλγαρίας, γιατί είμαστε μέρος της ΕΕ και εφαρμόζουμε πολιτική διαφοροποίησης των πηγών εφοδιασμού. Αλλά το γεγονός ότι δεν υπάρχει βουλγαρική εταιρεία δεκτή στον τερματικό σταθμό LNG στη Ρεβετούσα και όλες οι ποσοστώσεις προορίζονται για ελληνικές εταιρείες δείχνει ότι υπάρχει προστατευτισμός από την πλευρά της Αθήνας στην αγορά φυσικού αερίου και συνδεσιμότητα φυσικού αερίου στα Βαλκάνια.

Η σύνδεση Σερβίας-Ρωσίας

Η διασύνδεση με τη Σερβία δεν έχει καμία σημασία για τη Βουλγαρία. Δεν πρέπει να επικεντρώσουμε τις προσπάθειές μας στην κατασκευή του, γιατί έχει πολύ περιορισμένη τεχνική σημασία. Οι αγωγοί φυσικού αερίου στην άλλη πλευρά των συνόρων φτάνουν στη Νις και έχουν εξαιρετικά μικρή χωρητικότητα. Στη βουλγαρική πλευρά έχουμε χωρητικότητα 3-5 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα, και στη σερβική πλευρά – 1 δισεκατομμύριο.

Μόνο η Ρωσία ενδιαφέρεται να το κατασκευάσει λόγω των προμηθειών προς τη νότια Σερβία και το Κοσσυφοπέδιο. Λίγοι άνθρωποι δεν γνωρίζουν ότι αυτός ο αγωγός σχεδιάστηκε και άρχισε να υλοποιείται ως έργο το 1999-2000, αλλά μέσα σε δύο χρόνια η ρωσική πλευρά τον εγκατέλειψε. Για ποιους λόγους είναι αυτό ένα ξεχωριστό θέμα. Αλλά ως στρατηγικός στόχος, υπάρχει για πάνω από 20 χρόνια και εξυπηρετεί πρωτίστως ρωσικά συμφέροντα. / BGNES